Μαθαίνοντας την εγκράτεια προς το φαγητό ή το γλυκό

Kάθε φορά που ένας άνθρωπος μπαίνει στη δοκιμασία να αντισταθεί σε ένα πειρασμό, εξαντλεί και ένα μέρος από την αποθηκευμένη του δύναμη για εγκράτεια.

Στο παραπάνω συμπέρασμα, κατέληξε μελέτη που πραγματοποιήθηκε σχετικά πρόσφατα από Ψυχολόγους του Πολιτειακού Πανεπιστήμιου της Φλόριντα.

Να φάω ή να μην φάω;

Όσο πιο συχνά μπαίνει ένας άνθρωπος σε διατροφικούς πειρασμούς, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι σύντομα θα απαλλαγεί από τις αναστολές του.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι “Κάθε φορά που εξασκούμε τον αυτοέλεγχό μας χρησιμοποιούμε λίγη από την αποθηκευμένη δύναμη θέλησης. Απαιτείται κάποιος χρόνος ώσπου να συμπληρωθούν και πάλι τα αποθέματα”.

Ίσως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ακολουθούν για πρώτη φορά ένα υποθερμιδικό πρόγραμμα διατροφής, συνήθως το εφαρμόζουν με μεγαλύτερη συνέπεια. Ακολούθως όμως, κάθε επόμενη προσπάθεια καθίσταται δυσκολότερη.

Στην ίδια μελέτη οι ερευνητές κατέληξαν και σε ένα άλλο συμπέρασμα. Τα άτομα τα οποία είχαν καταναλώσει ένα φυσικό χυμό λίγη ώρα πριν την επικείμενη διαδικασία «άσκησης αντίστασης», παρουσίασαν πολύ μεγαλύτερη ικανότητα εγκράτειας από τα άτομα που δεν είχαν καταναλώσει τίποτα ή που είχαν καταναλώσει κάποιο ρόφημα με υποκατάστατο ζάχαρης.

Η γλυκόζη δηλαδή που περιείχε ο φυσικός χυμός αποτέλεσε καθοριστικής σημασίας παράγοντα. Συνέβαλε ώστε να αυξηθούν τα επίπεδα της εγκράτειας μπροστά στη θέα ενός δελεαστικού γλυκού.

Τέλος, οι ερευνητές κατέληξαν και σε ένα άλλο συμπέρασμα. Ότι η διαρκής προσπάθεια για αυτοσυγκράτηση μειώνει τα αποθέματα γλυκόζης στον εγκέφαλο.

Συνεπώς, αν δεν υπάρχει διαρκής επανατροφοδότηση του οργανισμού με γλυκόζη από φυσικές πηγές, είναι θέμα χρόνου να εξαντληθεί η δύναμη της θέλησης. Μοιραία, αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα φαύλο κύκλο βουλιμικών επεισοδίων, ενοχών και διακοπής της δίαιτας.

Για να γυμνάσει κάποιος τη θέλησή του και την εγκράτειά του θα πρέπει να την εξασκήσει. Όπως ακριβώς θα έμπαινε στη διαδικασία να αναπτύξει το μυϊκό του σύστημα σε ένα γυμναστήριο.

Η υιοθέτηση των ωρολογιακά σταθερών γευμάτων είναι το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη μιας σταθερής διατροφικής συνείδησης.

Η καθιέρωση μιας συγκεκριμένης ώρας για άσκηση, θα δημιουργήσει μια νέα νευρωνική διασύνδεση. Αυτή η διασύνδεση θα απαλλάξει από το καθημερινό δίλημμα “Πότε να γυμναστώ;” ή “Θα προλάβω να γυμναστώ;”

Αυτό θα αφήσει περισσότερα περιθώρια στη δύναμη της θέλησης να αξιοποιηθεί για άλλα πιθανά διλήμματα. Αν οι στόχοι είναι ακριβείς, αυξάνονται και οι πιθανότητες να υλοποιηθούν.

Είναι προτιμότερο να έχεις στο νου σου ένα θετικό αποτέλεσμα παρά να ασχολείσαι με το φόβο της αποτυχίας. Ο οραματισμός και η εστίαση σε ένα θετικό αποτέλεσμα είναι η καλύτερη στρατηγική για την επίτευξη ενός στόχου.

Πηγή: diatrofi.gr