Μεγάλη εβδομάδα μέσα στην πανδημία. Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Παρασκευή, 30 Απρίλιος 2021 23:46
  • Editorial

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, έχουμε μάθει να ζούμε σε κοινωνίες και κοινότητες οι οποίες είναι οργανωμένες και έχουν κάποιες συνήθειες και κάποιους κανόνες. Η κοινωνική συμβίωση, απαιτεί περιορισμό της ελευθερίας μας και των επιθυμιών μας προκειμένου να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες της.
Στις κοινωνίες  η κοινή συμβίωση πέρα από τη  καθημερινότητα σφυρηλατείται μέσα από συμβολισμούς και τελετές τα οποία συνθέτουν και την ταυτότητα της κάθε κοινωνίας καθώς και τα χαρακτηριστικά της (Εθνικά, κουλτούρας, κλπ)
Στην Ελληνική κοινωνία η Μεγαλοβδομάδα, ο επιτάφιος και η Ανάσταση είναι ημέρες κατά τις οποίες το σύνολο της κοινωνίας συμμετέχει φυσικά ή νοερά, στις διαδικασίες που αναπαριστούν τα πάθη του Χριστού, τη σταύρωσή Του, την ταφή Του και την Ανάστασή Του. Οι τελετές και οι συμβολισμοί της μεγάλης Εβδομάδας αποτελούν έναν από τους βασικούς συνεκτικούς δεσμούς της κοινωνίας μας. Έτσι όσοι πιστεύουν αλλά και όσοι δεν πιστεύουν, συμμετέχουν στις διαδικασίες της Μεγαλοβδομάδας και του Πάσχα αφενός μεν γιατί έτσι συμμετέχουν στην κοινωνική τους ομάδα, αφετέρου γιατί πέρα από τις θρησκευτικές υποχρεώσεις, οι άλλες συνήθειες του Πάσχα από τα πασχαλινά κουλούρια, τα τσουρέκια το σουβλιστό αρνί μέχρι τα δώρα στα βαφτιστήρια, σηματοδοτούν ευρύτερες κοινές συνήθειες που λειτουργούν συνεκτικά στην κοινωνία. Όλα αυτά είναι γνωστά από όλους μας και όσο και αν διαφωνούμε, ακολουθούμε οι περισσότεροι τουλάχιστον όλα τα σχετικά τελετουργικά, προκειμένου να δηλώνουμε και εμείς ότι ανήκουμε στην ομάδα και στην κοινωνία που μας περιβάλλει.
Ο ανθρώπινος κομφορμισμός είναι απόλυτα φυσιολογικός. Προσαρμόζεται στις καταστάσεις και διαμορφώνει το πλαίσιο των συμβιβασμών για την ένταξή μας στην κοινωνία. Συχνά μπορεί να διαφωνούμε με τον τρόπο που γίνονται, ή απλά δεν έχουμε τη διάθεση να συμμετάσχουμε σε  πολλές πράξεις και συμβολισμούς όμως «υποκρινόμαστε» ότι τις αποδεχόμαστε για να μη διαταράξουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους. Στην ουσία υποκρινόμαστε προκειμένου να αποφύγουμε να κριθούμε αρνητικά.
Οι συνθήκες της πανδημίας, απάλλαξαν πολλούς από την υποχρέωση να ακολουθήσουν τα έθιμα και τους συμβολισμούς της μεγαλοβδομάδας αν δεν είχαν τη διάθεση. Από την άλλη, ελάττωσαν το συμβολισμό της κοινωνικής συνοχής και αύξησαν  το αίσθημα της μοναξιάς και της ανασφάλειας. Ας ελπίσουμε ότι η ιστορία αυτή θα τελειώσει σύντομα και θα επανέλθουμε πάλι στα βασικά ώστε να νιώσουμε την κοινωνική αλλά και την προσωπική μας κανονικότητα.
Καλή Ανάσταση σε όλους!