Η ομορφότερη χώρα με τις ασχημότερες πληγές! Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Τρίτη, 13 Απρίλιος 2021 22:40
  • Γιώργος Παπακωνσταντής
  • Editorial
Η ομορφότερη χώρα έχει τις ασχημότερες πληγές.
 
Αν το καλοσκεφτείς, είμαστε ένας τυχερός λαός. Όχι γιατί δώσαμε τα φώτα στην οικουμένη, ούτε γιατί είμαστε οι πιο ωραίοι και εκείνοι που όλοι ζηλεύουν…Όχι. Είμαστε τυχεροί γιατί έτυχε να κατοικούμε σε ένα από τα ωραιότερα οικόπεδα του κόσμου.  Δε λέω το ωραιότερο, αλλά ένα από εκείνα τα μέρη του κόσμου τα λίγα, που σε όσους έλαχε να κατοικούν εκεί, νιώθουν την ομορφιά του. Θέλεις βουνά; Εδώ είναι. Θέλεις θάλασσα; Θέλεις φαράγγια, κοιλάδες, ακτές; Όλα σε αφθονία. Όμως δεν είναι μόνο αυτά. Είναι εκείνο το μοναδικό φως, που τόσο έχουν υμνήσει οι ποιητές και οι ταξιδιώτες. Είναι τα λευκά σπιτάκια στο Αιγαίο, είναι οι αυλές των χωριατόσπιτων στην Κρήτη, είναι οι περίτεχνες πετροκατασκευές στην  Ήπειρο, είναι ένα σοκάκι της παλιάς πόλης της Ξάνθης, των Χανίων, του Ρεθύμνου. Είναι οι μικροί κρυμμένοι ορμίσκοι σε όλες τις Ελληνικές ακτές. Είναι μια ανθισμένη Βουκαμβίλια στον κήπο ενός σπιτιού, είναι ένα ηλιοβασίλεμα σε οποιαδήποτε δυτική ακτή της Ελλάδας.
Αυτός ο τόπος με το ήπιο κλίμα, το μοναδικό καλοκαίρι δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Τον τιμούν και τον θαυμάζουν. Εμείς από την άλλη, τον θεωρούμε δεδομένο. Πιστεύουμε ότι έτσι θα είναι πάντα. Ότι μας χρωστάει  ο Θεός  και πάντα θα μας τον προστατεύει, ότι και να κάνουμε.
Τον αγαπούμε τον τόπο μας. Τον αγαπούμε όμως με ένα παράξενο τρόπο.Έχουμε δώσει το αίμα μας για να τον υπερασπιστούμε.  Είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τα πάντα για να μη μας τον πάρει κανείς, όμως στην καθημερινότητά μας δεν τον προσέχουμε. Τον αφήνουμε κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού και των άσχημων συνηθειών μας.
Όπου και να πας σε δημόσιο χώρο στην Ελλάδα, σφίγγεται η καρδιά σου. Τα πάντα στο έλεος του Θεού. Σκουπίδια, μπάζα, πλαστικά σε κάθε σημείο του δημόσιου χώρου. Αντίθετα στις ιδιοκτησίες μας προσέχουμε  αρκετά. Στο σπίτι μας, τα πάντα πρέπει να είναι καθαρά, προσεγμένα. Στο μαγαζί μας, στην παραλία μας, όπου πληρώνουμε ακριβά την ομπρέλλα, εκεί  είναι καθαρά. Το απαιτούμε!  Όμως οπουδήποτε αλλού, απλά δεν μας ενδιαφέρει. Καθημερινά βιάζουμε το περιβάλλον μας, αφού ότι ανήκει σε όλους εμείς εδώ στην Ελλάδα, έχουμε την αίσθηση ότι δεν ανήκει σε κανένα. Ο δημόσιος χώρος υποφέρει. Μια βόλτα στους δρόμους μας, θα μας κάνει να δούμε στις άκρες χιλιάδες πλαστικά και σκουπίδια πεταμένα. Στα χωράφια, συσσωρευμένα πλαστικά υπολείματα χρόνων καλιέργειας...Από πλαστικά μπουκάλια μέχρι συσκευασίες φυτοφαρμάκων, όσο για τις πλαστικές σακκούλες, συχνά περισσότερες από τα φυτά. Στα οικόπεδα που δεν έχουν κτιστεί ακόμη, πίκρα! Στις παραλίες που δεν έχουν αξιοποιηθεί, εκείνο που θα δούμε θα μας γεμίσει πίκρα. Γιατί τόση αδιαφορία; Γιατί τόση εγκατάλειψη;
Πως είναι δυνατό από τη μια να ξεσηκώνονται όλοι για να μην μπουν ανεμογεννήτριες, αλλά να ανέχονται την απόρριψη λυμάτων ελαιουργείων στα ρέματα, λυμάτων τυροκομείων, ακόμη και αστικών λυμάτων μια που σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχουν βιολογικοί καθαρισμοί;  Πως ανέχονται να είναι τα πεταμένα πλαστικά συχνά περισσότερα από τις πέτρες;  Η αγάπη για τον τόπο μας, δεν μπορεί να είναι υποκατάστατο του εγωισμού και του ατομικισμού μας. Ούτε επίδειξη ιδιαίτερων ιδεολογικών αναφορών. Τι να το κάνω όταν ξεσηκώνεσαι εναντίον των απαράδεκτων δασικών χαρτών, αλλά η πρώη σου κίνηση είναι να πετάς ότι σου περισσεύει από το  αμάξι στο δρόμο; Τι να το κάνω να ξεσηκώνεσαι εναντίον της γιορτής των αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη όπου έχυσαν το αίμα τους οι πρόγονοί σου και εσύ δεν έχεις αφήσει πηγή, ή νερό πουθενα σχεδόν στο νησί πόσιμο; Τι να το κάνω που μιλάς για ανάπτυξη, που θέλεις τουρισμό που θέλεις επιδοτήσεις για τα χωράφια σου αλλά όλη την ύπαιθρο την έχεις μετατρέψει σχεδόν σε χωματερή;
Αγαπώ τον τόπο μου, σημαίνει απλά τον προσέχω εγώ και τον σέβομαι και μετά απαιτώ να τον σέβονται και οι άλλοι. 'Ολα τα υπόλοιπα είναι απλά υποκρισία!
Την επόμενη φορά που θα τελειώσεις τον καφέ σου και θα πετάξεις έτσι απλά το κυπελάκι στο δρόμο, να γνωρίζεις ότι απλά πληγώνεις τον τόπο που αγαπάς και δίνεις δικαιώματα και σε κείνους που με κάθε τρόπο τον επιβουλεύονται....

 
 
 

Γιώργος Παπακωνσταντής

Διδάκτορας εγκληματολογίας, "εγκληματεί" καθημερινά στην προσπάθειά του να βελτιώσει λίγο τα πράγματα.