Λάιζα Μινέλι, η ηθοποιός και τραγουδίστρια που πήρε βραβεία Όσκαρ, Τόνυ, Γκράμι και Έμμυ

Η Λάιζα Μινέλι (Liza Minnelli) είναι αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια, με σπουδαία καριέρα στο μιούζικαλ. Κέρδισε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα για το ρόλο της Σάλι Μπόουλς στο κλασικό κινηματογραφικό μιούζικαλ «Καμπαρέ», που σκηνοθέτησε ο Μπομπ Φόσι το 1972. Η «Βασίλισσα του Μπρόντγουεϊ», όπως έχει αποκληθεί, είναι μία από τις λίγες Αμερικανίδες που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα σημαντικότερα καλλιτεχνικά βραβεία των ΗΠΑ (Όσκαρ, Τόνυ, Γκράμι, Έμμυ).

Η Λάιζα Μέι Μινέλι γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1946 στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνιας και ήταν το μοναχοπαίδι του σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι (1903-1986) και της ηθοποιού Τζούντι Γκάρλαντ (1922-1969). Η νεαρή Λάιζα, μεγαλωμένη στα στούντιο και αυτοδίδακτη εν πολλοίς, είχε αρχικά εκδήλωσε ενδιαφέρον να ασχοληθεί με το πατινάζ, αλλά όταν το 1963 κέρδισε έναν μικρό ρόλο στην αναβίωση του μιούζικαλ των Μάρτιν/Μπλέιν «Best Foot Forward» αποφάσισε ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά με την υποκριτική και το τραγούδι. Η πρώτη της επιτυχία στο μιούζικαλ της απέφερε εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, όπως το «The Ed Sullivan Show» και το «Tonight Show», μέσα από τις οποίες έγινε ευρύτερα γνωστή στο αμερικανικό κοινό.

Βραβείο Τόνυ σε ηλικία 19 ετών

Το 1965, σε ηλικία 19 ετών, πρωταγωνίστησε στο μιούζικαλ «Flora the Red Menace», το πρώτο της συνθετικής δυάδας των Τζον Κάντερ και Φρεντ Εμπ. Το έργο ανέβηκε μόνο για 87 παραστάσεις, αλλά η ερμηνεία τής νεαρής ηθοποιού και τραγουδίστριας ξεχώρισε και επιβραβεύτηκε με Τόνυ. Την κατέστησε έτσι τη νεώτερη ηθοποιό που έχει κερδίσει το επίζηλο αυτό θεατρικό βραβείο. Η συνεργασία της με τους Κάντερ και Εμπ είχε ξεκινήσει το 1964, όταν έκανε την πρώτη της ηχογράφηση και διατηρήθηκε έως το 2004.
Έχοντας απορρίψει πολλές προτάσεις, έκανε το πρώτο της βήμα στον κινηματογράφο, με ένα μικρό ρόλο στην κομεντί του Άλμπερτ Φίνεϊ «Charlie Bubbles» (1968). Τον επόμενο χρόνο, πρωταγωνίστησε στην κωμωδία του Άλαν Πάκουλα «Πούγκι» («The Sterile Cuckoo»), που της χάρισε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ.Το θρυλικό «Καμπαρέ»ADVERTISINGΤο 1972 ξεδίπλωσε το τεράστιο ταλέντο της στην υποκριτική και το τραγούδι στην κορυφαία ίσως στιγμή της καριέρας της. Πρωταγωνίστησε στο κινηματογραφικό μιούζικαλ «Καμπαρέ» («Cabaret»), που σκηνοθέτησε ο Μπομπ Φόσι σε μουσική και στίχους των Κάντερ και Έμπ, ένα έργο που εκτυλίσσεται στη Γερμανία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης λίγο πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Βασίζεται στο θεατρικό έργο του Τζον Βαν Ντρούτεν «I’ m a Camera», που με τη σειρά του βασίζεται στη νουβέλα του Κρίστοφερ Ίσεργουντ «Αντίο Βερολίνο» («Goodbye to Berlin»). Ως Σάλι Μπόουλς, μία παρακμιακή καλλιτέχνιδα του καμπαρέ, η Λάιζα Μινέλι δημιούργησε αίσθηση με την ερμηνεία της κι έγινε η πρώτη καλλιτέχνιδα που εμφανίστηκε στα εξώφυλλα των περιοδικών «Time» και «Newsweek» την ίδια εβδομάδα. Το 1973 κέρδισε Όσκαρ για την ερμηνεία της και Έμμυ για μία μαγνητοσκοπημένη συναυλία της με τον τίτλο «Liza with a Z».

Την εποχή εκείνη, μαζί με την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, ήταν οι δύο πιο ακριβοπληρωμένες ηθοποιοί του Χόλιγουντ. Προτίμησε όμως να επιστρέψει στις συναυλίες και στο θέατρο με ένα προσωπικό σόου, που της απέφερε ένα Τόνυ. Όταν επέστρεψε στον κινηματογράφο, τα έργα στα οποία έπαιξε δεν είχαν την επιτυχία που προσδοκούσε. Ο μεγάλος προϋπολογισμός της κωμωδίας του Στάνλεϊ Ντόνεν «Lucky Lady» (1975) είχε αντίκτυπο στο ταμείο και το μιούζικαλ «A Matter of Time» (1976) – η τελευταία ταινία που σκηνοθέτησε ο πατέρας της – έπεσε θύμα των επεμβάσεων του στούντιο.[Η Λάιζα Μινέλι με τον Ντάντλεϊ Μουρ στην κομεντί «Άρθουρ» (1981)]
Η Λάιζα Μινέλι με τον Ντάντλεϊ Μουρ στην κομεντί «Άρθουρ» (1981)
Η τελευταία της ταινία αυτής της περιόδου ήταν το λαμπρό μιούζικαλ του Μάρτιν Σκορσέζε «Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη» («New York, New York», 1977), ένα αφιέρωμα του σπουδαίου σκηνοθέτη στη μουσική των μεγάλων ορχηστρών της δεκαετίας του ‘40. Παρόλο που η ταινία δεν είχε την αναμενόμενη εμπορική απήχηση, χάρισε στη Μινέλι δύο μεγάλες επιτυχίες, τα τραγούδια «Theme from New York, New York» και «But the World Goes 'Round». Από τις επόμενες ταινίες της ξεχώρισε η κομεντί του Στιβ Γκόρντον «Άρθουρ, Αυτός ο Καταπληκτικός Κύριος» («Arthur», 1981) στην οποία συμπρωταγωνίστησε με τον Ντάντλεϊ Μουρ.Επιστροφή στο Μπρόντγουεϊ

Η επιστροφή της στο Μπρόντγουεϊ τη σεζόν 1977–1978 με το μιούζικαλ των Κάντερ/Εμπ «The Act» επιβραβεύτηκε με ένα τρίτο Τόνυ. Αφού εμφανίστηκε στο μιούζικαλ «Victor / Victoria» (1995–1997), ξανασυνάντησε τον Εμπ για το σόου της «Minnelli on Minnelli» (1999–2000). Ένα άλλο σόου της στο Μπρόντγουεϊ «Liza’s at the Palace…» (2008–2009), της απέφερε το τέταρτο Τόνυ της.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Μινέλι συνέχισε να ηχογραφεί και να κυκλοφορεί άλμπουμ, όπως τα «Results» (1989), «Gently» (1996) και «Liza’s Back» (2002). Το τελευταίο είναι μία μαγνητοσκοπημένη συναυλία της που πραγματοποιήθηκε μετά την ανάρρωσή της από διάφορα θέματα υγείας, που οφείλονταν εν πολλοίς στο χρόνιο πρόβλημα αλκοολισμού που αντιμετώπιζε, όπως άλλωστε και η μητέρα της. Ο τελευταίος δίσκος της με τίτλο «Confessions» κυκλοφόρησε το 2010. Επιπλέον, εμφανιζόταν περιστασιακά και στην τηλεόραση με πιο σημαντικό ρόλο της στην τηλεοπτική σειρά «Arrested Development» (2003-2005, 2013).

Η προσωπική ζωή

Η Λάιζα Μινέλι είχε μία πλούσια ερωτική ζωή με τέσσερις γάμους και ισάριθμα διαζύγια, χωρίς να καταφέρει να αποκτήσει απογόνους. Ανάμεσα στους πολυάριθμους εραστές της συμπεριλαμβάνονται ονόματα, όπως του Ντέζι Αρνάζ τζούνιορ, του Πίτερ Σέλερς και του Μάρτιν Σκορσέζε. Στενή ήταν η φιλία της με τον γάλλο τροβαδούρο Σαρλ Αζναβούρ, ο οποίος είχε περιγράψει τη σχέση τους ως «κάτι περισσότερο από φίλοι και κάτι λιγότερο από εραστές».
Πηγή: sansimera.gr