Βία: Νισάφι πια! Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Πέμπτη, 11 Μάρτιος 2021 23:29
  • Editorial
Κοιτάζοντας τα δελτία ειδήσεων παντού, δύο είναι τα βασικά θέματα που κυριαρχούν. Το ένα είναι η πανδημία, η αγωνία για τα κρούσματα, η αγωνία για το πόσο θα κρατήσει αυτή η κλεισούρα, η απομόνωση, η κούραση, η κατάθλιψη και η αβεβαιότητα για τις επόμενες μέρες. Το άλλο θέμα είναι η βία. Η βία από την Αστυνομία, η βία ενάντια στην Αστυνομία, η βία ενάντια στη βία. Σκηνές βγαλμένες λες από την αποκάλυψη, με μολότωφ, με καδρόνια, με χημικά, με κορναρίσματα, με οτιδήποτε προκαλεί φόβο, απειλή, κίνδυνο…
Δυο κόσμοι συνυπάρχουν γύρω μας. Εκείνων που είναι ταγμένων στο καθήκον, στις ΜΕΘ, στα εμβολιαστικά κέντρα, εκείνων που σηκώνονται το πρωί και έχουν στο μυαλό τους να προσφέρουν μια στάλα δημιουργικότητας, μια στάλα ανθρωπιάς, μια στάλα βοήθειας στο κοινωνικό σύνολο και στην οικογένειά τους και εκείνων που απεργάζονται ποιον και τι θα απειλήσουν, που βλέπουν παντού εχθρούς, που όποιος δεν είναι μαζί τους είναι εναντίον τους, που δεν ξέρουν να μιλούν, να δημιουργούν  αλλά μόνο να βρίζουν και να καταστρέφουν.
Κάθε κοινωνία έχει τη δική της μαυρίλα, αλλά σε εμάς έχει παραγίνει το κακό.  Δεν ξέρω τι φταίει και σε μια χώρα που γεωτοπικά είναι παράδεισος, κοινωνικά και οικονομικά είναι στις πρώτες 30 χώρες του κόσμου,  και αντί να κοιτάζουμε με αισιοδοξία το μέλλον, να δημιουργούμε, να νοιαζόμαστε για την πρόοδο και τη βελτίωσή μας, να σεβόμαστε  την άλλη άποψη ακόμη και αν διαφωνούμε, να ενθαρρύνουμε εκείνα που μας ενώνουν και όχι εκείνα που μας χωρίζουν, εμείς βριζόμαστε και δερνόμαστε μεταξύ μας…
Βασικό ελάττωμα των Ελλήνων η διχόνοια. Γεμάτη από διχασμούς και εμφυλίους η ιστορία μας, αλλά ακόμη δεν μάθαμε;  Ακόμη δεν διδαχτήκαμε;  Οι πιο εχέφρονες νέοι, βλέπουν με απαισιοδοξία όσα συμβαίνουν και φεύγουν ή ονειρεύονται να φύγουν για άλλες χώρες, εκεί όπου η δημιουργικότητα, η εργατικότητα, η προκοπή, η ευγένεια και ο αλληλοσεβασμός δεν είναι ελαττώματα. 
Αυτή η αιμορραγία δυστυχώς θα συνεχίζεται όσο συνεχίζουμε να σκοτωνόμαστε για άδεια ιδεολογικά πουκάμισα και ιδεολογικές χίμαιρες προηγούμενων αιώνων. Την ώρα που άλλοι ασχολούνται με την τεχνητή νοημοσύνη, με την οικονομία της παραγωγής, με τις επιστήμες της ζωής και του περιβάλλοντος, την ώρα που σε παγκόσμια κλίμακα όλα εξελίσσονται ραγδαία, που όλοι αναζητούν έξυπνες επενδύσεις και δημιουργούνται νέα επαγγέλματα, νέεςς θέσεις εργασίας,  την ώρα που η ευρύτερη γεωγραφικά περιοχή μας διέρχεται μια κρίσιμη καμπή, εμείς αλαλάζουμε για πολιτική δικαίωση δολοφόνων,  στοχοποιούμε ένστολους και όχι μόνο, δέρνουμε και βρίζουμε όποιον διαφωνεί μαζί μας, πάντα βέβαια για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταστρέφουμε δημόσια και ιδιωτική περιουσία, μαυρίζουμε τον τόπο…Και την ψυχή μας. Και μη μου πει κανείς ότι όλα αυτά γίνονται για τη…βελτίωση της κοινωνίας, γιατί καμιά κοινωνία δε βελτιώθηκε μέσα από τη βία…Νισάφι πια!