Η γιορτή της γυναίακας μας θυμίζει τις ανισότητες. Του Γιώργου Παπακωνσταντή.

  • Δευτέρα, 8 Μάρτιος 2021 08:27
  • Γιώργος Παπακωνσταντής
  • Editorial
Η γιορτή της γυναίκας κάθε χρόνο 8 Μαρτίου, υπάρχει για να μας υπενθυμίζει ότι οι  γυναίκες, δεν έχουν ακόμη αποκτήσει τη θέση που τους αξίζει στη ζωή.

Μπορεί όλοι θεωρητικά τουλάχιστον να υποστηρίζουμε την ισότητα, αλλά τελικά όπου και να κοιτάξει κανείς, θα δει πολλά συμπτώματα  ανισότητας.

Στην οικογένεια, η ταυτότητα φύλου, συνεπάγεται συγκεκριμένους περιορισμούς για τα κορίτσια.
Από τη βρεφική ακόμη ηλικία, το παιχνίδι των κοριτσιών είναι προσαρμοσμένο στους ρόλους της ενήλικης ζωής. Να ταΐσει το μωρό, να μαγειρέψει, να βάλει πλυντήριο, να σκουπίσει, να περιποιηθεί...

Στην εργασία, η αμοιβή των γυναικών σε όλες τις χώρες σχεδόν υπολείπεται εκείνη των ανδρών για ίδια εργασία.

Στις ηγετικές θέσεις, οι γυναίκες είναι κατά πολύ λιγότερες, ως αποτέλεσμα ακριβώς όλων των ανισοτήτων που διαμορφώνονται στην κοινωνική ζωή. Και αν μια γυναίκα τα καταφέρει, η κριτική που υφίσταται είναι εντελώς διαφορετική και συχνά σεξιστική για τον τρόπο που τα κατάφερε.

Για να μη μιλήσουμε για την έμφυλη βία, με θύμα σε συντριπτικό ποσοστό τις γυναίκες. Λεκτική, ψυχολογική, σωματική, βία στέρησης αγαθών ή ακόμη και ελευθερίας.

Τα προβλήματα στις κλειστές κοινωνίες είναι πολύ μεγαλύτερα, όπου η συνήθεια να περιορίζονται τα κορίτσια ως κόρη οφθαλμού για την τιμή και την υπόληψη του πάτερ φαμίλια, ενώ να προωθούνται τα αγόρια για σεξουαλική συνεύρεση με επαγγελματίες « για να γίνουν άντρες», ακόμη δυστυχώς καλά κρατεί.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε όλες σχεδόν τις λεγόμενες δυτικές αναπτυγμένες χώρες, όπου τα δικαιώματα των γυναικών συνταγματικά είναι πλήρως κατοχυρωμένα, όμως οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, τα πράγματα είναι πολύ, μα πολύ χειρότερα. 
Από τη θεώρηση της γυναίκας ως κτήμα του άνδρα, μέχρι την επιβολή της κλειτοριδεκτομής , από την επιβολή της μπούργκας, μέχρι τις σωματικές τιμωρίες και τις επιβαλλόμενες  στερήσεις.
Η γυναίκα λοιπόν δεν είναι ακόμη, το άλλο μισό του ουρανού του κόσμου μας. Χρειάζεται πολύ δουλειά, πολλές προσπάθειες.   Ωστόσο, η γιορτή της γυναίκας θα υπάρχει να μας το θυμίζει.
Τα προηγούμενα χρόνια τις «καλές εποχές», οι γυναίκες συνήθιζαν να γιορτάζουν τη μέρα με έξοδο σε κέντρα διασκέδασης και λίγο ξεσάλωμα με γυναικοπαρέες, σαν ένα ξέσπασμα απελευθέρωσης, υιοθετώντας στην πραγματικότητα μια «ανδρική» συμπεριφορά.
Όμως η ζωή είναι πολλά περισσότερα από αυτό, και εκείνα τα περισσότερα, διεκδικούν και  πρέπει να πετύχουν οι γυναίκες.  
 Όσο περισσότερο τα καταφέρνουν οι κοινωνίες στην ισότητα, τόσο καλύτερα και ισορροπημένα αναπτύσσονται, αφού θα καταφέρνουν να χρησιμοποιούν όλες τις δημιουργικές τους δυνάμεις
 

Γιώργος Παπακωνσταντής

Διδάκτορας εγκληματολογίας, "εγκληματεί" καθημερινά στην προσπάθειά του να βελτιώσει λίγο τα πράγματα.