Κακοποίηση και σχέσεις εξουσίας. Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Σάββατο, 20 Φεβρουάριος 2021 19:29
  • Editorial
Η καταιγίδα των αποκαλύψεων για σεξουαλικές και άλλες κακοποιήσεις στο χώρο του αθλητισμού  του Θεάτρου και γενικά στο χώρο της υποκριτικής, έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα και  έχει οδηγήσει ακόμη και σε πολιτικές αντεγκλήσεις.  
Όσο και να φαίνεται ότι πέσαμε από τα σύννεφα, οι περιπτώσεις που έχουν καταγγελθεί,  εμπίπτουν στα κλασσικά προφίλ των εγκληματιών αυτής της μορφής.
Άτομα καταξιωμένα και επιτυχημένα επαγγελματικά, με μεγάλες κοινωνικές διασυνδέσεις και επιρροές, τα οποία έχουν πειστεί ότι ακριβώς εξαιτίας αυτής της επιτυχίας τους, πολλοί άλλοι του ίδιου χώρου εξαρτώνται από αυτούς. Η γνώμη τους, και η επιρροή τους είναι καταλυτική στην πορεία νέων ανθρώπων που θέλουν να κάνουν καριέρα στον ίδιο επαγγελματικό χώρο. Κλασικές σχέσεις εξάρτησης είναι η σχέση υψηλού αθλητικού παράγοντα με νέο αθλητή ή αθλήτρια,  Καταξιωμένου σκηνοθέτη με νεαρό ή νεαρή ηθοποιό.
Η Εξάρτηση, δημιουργείται από τη μία εξαιτίας της επιροής του «γκουρού» στο χώρο, ο οποίος με ένα τηλεφώνημα μπορεί να ανεβάσει αθλητικά, ή να δώσει ρόλο, να επιβάλλει σε ένα σχήμα τον νεαρό ή τη νεαρή επίδοξη ηθοποιό και από την άλλη, από την ευαλωτότητα των τελευταίων,
στο να μπορούν  να τον  αντιμετωπίσουν ως ίσο προς ίσο.
Η οίηση της δύναμης αυτής, η αλαζονία της επαγγελματικής εξουσίας, οδηγεί  τους δυνατούς στο να ασκούν τη δύναμή τους στους εξαρτημένους και ευάλωτους νεαρούς και νεαρές.  Άλλωστε μέσα από αυτή την επιβολή, αρκετοί από αυτούς αυτοεπιβεβαιώνονται και νιώθουν καλύτερα.
Μπορούν να βρίζουν και να εξευτελίζουν ελεύθερα…"Και χάρη τους κάνουν που ασχολούνται μαζί τους"…Έτσι νομίζουν! 
Άλλοι, στερημένοι από αγάπη τρυφερότητα και έρωτα, προσπαθούν να τα εξαγοράσουν μέσα από την επιβολή και τον έμμεσο ή άμεσο εξαναγκασμό εκείνων που εξαρτώνται από αυτούς.
Ακόμη και αν οι εξαρτημένοι μπορεί καμιά φορά να φαίνεται ότι "συναινούν" απέναντι στους «ογκόλιθους» αυτούς της τέχνης και του πολιτισμού, στην πραγματικότητα η επιλογή της υποτιθέμενης συναίνεσής τους δεν είναι υπαρκτή. Είναι εξαναγκαστική, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Όταν λοιπόν σταθούν στα πόδια τους και φύγουν και οι δικές τους ανασφάλειες, ωριμότεροι και με μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση, καταφέρνουν  να μιλήσουν και να εκφράσουν εκείνο που χρόνια τους βασανίζει.
Δυστυχώς δεν μπορούν όλοι να το κάνουν αυτό και υπάρχουν πάρα πολλοί και πολλές που δεν θα μιλήσουν ποτέ, έστω και αν έχουν βιώσει πολλές τραυματικές  εμπειρίες, είτε γιατί κατάφεραν να το απωθήσουν εντελώς, είτε για το αντίθετο, δεν κατάφεραν να το ξεπεράσουν και κυρίως να ξεπεράσουν τις δικές τους εσωτερικευμένες  υποκειμενικές τους ενοχές. Και βέβαια μιλάμε για πραγματικές περιπτώσεις και όχι περιπτώσεις, οι οποίες άλλωστε φαίνονται στην υπερβολή τους, όπου το υποτιθέμενο θύμα προσπαθεί για λίγη δημοσιότητα
Μέχρι τώρα οι αποκαλύψεις  έχουν ακουμπήσει τον αθλητισμό και την υποκριτική, όμως παρόμοιες περιπτώσεις  υπάρχουν παντού όπου υπάρχουν σχέσεις εξουσίας και επαγγελματικής ή άλλης μορφής εξάρτηση. Χώροι όπου υπάρχουν ιεραρχίες, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Ειδικά στον τελευταίο, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα γιατί τα θύματα συχνά εξαρτώνται απόλυτα από τους θύτες. Η δουλειά τους, η εργασιακή τους αμοιβή, η προαγωγή ή η απόλυση…
Δυστυχώς η κάθε είδους κακοποίηση και ειδικά η σεξουαλική κακοποίηση είναι από τα πιο κρυφά εγκλήματα. Είναι  άγνωστο το ποσοστό εκείνων που καταγγέλλονται με εκείνα που πραγματικά συμβαίνουν. Κάθε λοιπόν αποκάλυψη ενός τέτοιου εγκλήματος, όποτε και αν γίνεται, προσφέρει κουράγιο στα θύματα αλλά και στα υποψήφια θύματα και φόβο στους θύτες. Έτσι η κοινωνία βήμα -βήμα γίνεται καλύτερη!