Τι θα κάνουμε τα Χριστούγεννα; Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Πέμπτη, 3 Δεκέμβριος 2020 21:47
  • Γιώργος Παπακωνσταντής
  • Editorial
Έρχονται Χριστούγεννα σύμφωνα με το ημερολόγιο. Η μεγάλη αυτή γιορτή στη μέση του Χειμώνα, μαζί με την πρωτοχρονιά, σηματοδοτούν μια ψυχολογική όαση όταν πραγματικά την έχουμε ανάγκη. Ευκαιρία για ψώνια, για σχέδια οικογενειακών ή και ρομαντικών δείπνων, μικρών ή μεγάλων αποδράσεων, ευκαιρία για κατάνυξη, απολογισμούς  και νέες υποσχέσεις για τη νέα χρονιά... Όμως πόσο μακρινά φαντάζουν όλα αυτά μέσα στην παραζάλη της πανδημίας που ζούμε.
Πόσο αβέβαιοι είμαστε αλλά και φοβισμένοι μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή.
Έρχονται Χριστούγεννα διαφορετικά. Μοναχικά, χωρίς πολλές μετακινήσεις, με μειωμένη κατανάλωση και ακόμη πιο μειωμένη κινητικότητα. Δεν κάνουμε σχέδια και όνειρα, δεν ξέρουμε πως θα είναι η κατάσταση μέχρι τότε. Μετρούμε καθημερινά θύματα, μάθαμε τη διασωλήνωση, μάθαμε τους αλγόριθμους της μετάδοσης του ιού, γίναμε λίγο εντατικολόγοι, λίγο λοιμωξιολόγοι και μάθαμε και αρκετά περί εμβολίων...Νομίζουμε ότι μαθαίνοντας λίγο από όλα, μπορούμε να έχουμε άποψη για όλα και όταν έχουμε άποψη, τότε νιώθουμε καλύτερα γιατι νομίζουμε ότι κατανοούμε τον κίνδυνο. Μόνο που η επιστήμη δεν είναι άποψη. Είναι γνώση που στηρίζεται σε χρόνους έρευνας και κόπων, σε πειράματα, σε καθημερινή ενασχόληση και σε πολλές απογοητεύσεις αλλά και αποτυχίες. όμως ότι είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, είναι γνώση όχι άποψη...Αλλά έρχονται Χριστούγεννα θα πεις. Με κάποιο τρόπο πρέπει να ξεφύγουμε  από τη ζοφερή αυτή κατάσταση και να επανέλθουμε στην κανονικότητά μας. Να βγούμε, να διασκεδάσουμε, να συγχρωτιστούμε με φίλους και συγγενείς, να κυκλοφορήσουμε βρε αδερφέ...Όμως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Η γνώση της επιστήμης λέει άλλα από εκείνα που θέλουμε να ακούσουμε. Τόσο το χειρότερο για την επιστήμη θα μου πείτε. Δεν θα κάνουμε Χριστούγεννα στο χωριό; Δεν θα πάμε σε κάποια μουσική σκηνή; Κανένα χιονοδρομικό; Στην Αράχωβα έστω; Μα τίποτα; Ούτε ρεβεγιόν θα κάνουμε; Και πως θα κάνουμε Χριστούγεννα;
Σκέψεις και απόψεις που αρχίζουν σιγά σιγά να αναβλύζουν γύρω μας...Οι περισσότεροι έχουν κουραστεί. Τι και αν δεν πέφτουν τα κρούσματα, τι και αν πεθαίνουν εκατοντάδες κάθε μέρα...Χριστούγεννα δεν θα κάνουμε; Αυτό το ερώτημα πλανάται στην ατμόσφαιρα και εκφράζεται εναγωνίως από τα δελτία ειδήσεων μέχρι το ανοιχτό συνεργείο της γειτονιάς...
Μα τι είναι τελικά τα Χριστούγεννα για να κάνουμε; Χριστούγεννα σημαίνει να νοιώσουμε. Να νοιώσουμε αγάπη, γαλήνη, να αναστοχαστούμε με την αφορμή της γέννησης, την αναγέννησή μας.  Να αναστοχαστούμε με την αφορμή της πρωτοχρονιάς τι έγινε το 20 που να πάει στον αγύριστο και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο 21
Χριστούγεννα σημαίνει αλληλεγγύη, έγνοια για τον άλλο για τους συνανθρώπους μας. Σημαίνει να αναθεωρήσουμε την υπερκαταναλωτική προσέγγιση με άλλες προτεραιότητες και αξίες στη ζωή. Άλλωστε η ζωή δεν είναι δεομένη. Κάθε μέρα χάνεται για χιλιάδες συνανθρώπους μας από αυτή την κατάρα. Η πραγματική γιορτή θα έρθει όταν απαλλαγούεμ από αυτή την κατάρα, όταν έρθει η ώρα που ο φόβος θα έχει νικηθεί. Γιατί ακόμη και εντελώς ελεύθερα να αφεθούν τα πάντα την περίοδο των Χριστουγέννων, εκείνο που θα συμβεί σίγουρα, είναι να  βιώσουμε την όποια ελευθερία μας κάτω από φόβο. Και όταν υπάρχει φόβος τότε είναι που δεν υπάρχει καθόλου ελευθερία. Το ζητούμενο δεν είναι αν έχουμε ή όχι λοκντάουν τα Χριστούγεννα. Το ζητούμενο είναι να μην έχουμε φόβο και να νοιώσουμε το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων.  
 

Γιώργος Παπακωνσταντής

Διδάκτορας εγκληματολογίας, "εγκληματεί" καθημερινά στην προσπάθειά του να βελτιώσει λίγο τα πράγματα.