Το 2020 συνεχίζει ακάθεκτο. Τουλάχιστον θα παρουμε το μάθημα; Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Σάββατο, 19 Σεπτέμβριος 2020 15:09
  • Γιώργος Παπακωνσταντής
  • Editorial

Δεν είναι καλή χρονιά το 2020. Από όπου και να το δει κανείς, λες και είναι η χρονιά που ξεκινούν οι...7 πληγές του Φαραώ.
Η χρονιά ξεκίνησε με ελπίδες και όνειρα, όπως άλλωστε κάθε νέα χρονιά, αλλά ήδη από το δεύτερο μήνα ενέσκυψε λοιμός...Αυτό μας άλλαξε τη ζωή. Κυρίως επέφερε και λιμό, που συνοψίζεται σε αναδουλειές και φτώχια καταραμένη. Μας απομένει ένας καταποντισμός για να δέσουμε...Έτσι πολλοί από μας αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με χιούμορ και βλέπεις αναρτήσεις στα Social Media, του στυλ: Ρίχνετε καμιά ματιά στη Σαντορίνη μήπως καπνίζει το ηφαίστειο;

Πραγματικά τη χρονιά αυτή η ζωή μας άλλαξε. Άλλαξε ο κόσμος και ο τρόπος που λειτουργεί. Δεν είμαστε έτοιμοι για αυτές τις αλλαγές. Πηγαίναμε πλησίστιοι στο μέλλον και με δεδομένα όλα μας τα καλούδια και όλες μας τις ανέσεις. Η σκέψη ότι όλα αυτά μπορούν να περιοριστούν, να αλλάξουν, ούτε μας περνούσε από το μυαλό.

Στο πλαίσιο αυτό, περάσαμε από πολλές και διάφορες ψυχολογικές μεταπτώσεις. Στην αρχή χλευάσαμε...Μετά φοβηθήκαμε, κλειστήκαμε μέσα, Αγχωθήκαμε, ύστερα χαλαρώσαμε, είπαμε ένα ουφ αυτό ήταν, εκεί στην αρχή του καλοκαιριού, μετά αρχίσαμε πάλι να ανησυχούμε, να έχουμε αγωνία για τη δυνατότητα οικονομικής μας επιβίωσης, για τη δουλειά μας, διαμαρτυρόμαστε για τα μέτρα, ωστόσο τώρα, βλέπουμε ότι ο ιός επελαύνει ξανά και πάλι φοβόμαστε. Ένας ιός που σίγουρα σκοτώνει πολύ περισσότερο από την απλή γρίπη και δύσκολα φαίνεται κάποια λύση, κάποιο εμβόλιο στον ορίζοντα. Παράλληλα, οι οικονομικές δυσκολίες χειροτερεύουν, ο Χειμώνας επέρχεται, η πρώτη σημαντική κακοκαιρία, ο Ιανός, άφησε ήδη πίσω του τους πρώτους νεκρούς και η ζωή συνεχίζεται;

Αναμφισβήτητα ναι, αλλά με ένα μεγάλο μεγάλο ερωτηματικό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που περνάμε δυσκολίες. Παλιότερα έχουμε περάσει πολύ μεγαλύτερες, πολέμους, καταστροφές , χρεοκοπίες. Όμως τα καταφέραμε όπως θα τα καταφέρουμε και τώρα. Με συντονισμό των προσπαθειών, με κοινές ενέργειες και με τη βοήθεια των ειδικών επιστημόνων στην προκειμένη περίπτωση.

Τα καταφέρνουμε γιατί ο άνθρωπος είναι δυνατός και έχει μια έμφυτη τάση να παλεύει σε οποιεσδήποτε συνθήκες να επιβιώνει.

Πολλοί αμφιβάλλουν για όλα. Δεν πιστεύουν ούτε σε ιούς, ούτε σε μέτρα. Αντίθετα πιστεύουν σε εντελώς απίθανα και παράλογα σενάρια. Τι να κάνουμε. Συμβαίνουν και αυτά. Όμως και εκείνοι έχουν το ένστικτο της επιβίωσης και στο τέλος επιβιώνουν και αυτοί, χάριν των επιστημόνων που οι ίδιοι αμφισβητούν...
Όμως παίρνουμε μαθήματα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δε χαρίζεται και όλα θέλουν κόπο και καθημερινή προσπάθεια. Κυρίως όμως μάθαμε πάλι την αξία της γνώσης, της επιστήμης, του ορθού λόγου, της σύμπνοιας, της αλληλεγγύης. Μάθαμε την αξία της ατομικής ευθύνης έναντι του συνόλου, της πειθαρχίας στις οδηγίες των ειδικών, στην υπομονή και στην ελπίδα βέβαια.

Μάθαμε αλήθεια; Θα δείξει!

Γιώργος Παπακωνσταντής

Διδάκτορας εγκληματολογίας, "εγκληματεί" καθημερινά στην προσπάθειά του να βελτιώσει λίγο τα πράγματα.