Τι ταξίδι ήταν αυτό! Του Γιώργου Παπακωνσταντή

Με τα ταξίδια και τα βιβλία μαθαίνεις τη ζωή, έτσι λένε ποιητές και φιλόσοφοι. Το ίδιο λένε όμως και οι επιστήμονες, ειδικά όσοι ασχολούνται με τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής .

Ακούγοντας ταξίδια, πολλοί εννοούν κάτι το ιδιαίτερο, το μακρινό το εξωτικό. Ναι, ταξίδια είναι αυτά, μεγάλα και ιδιαίτερα χρήσιμα. Αλλά δύσκολα γίνονται και από ότι φαίνεται στη μετακορονοϊό εποχή θα είναι ακόμη δυσκολότερα. Η έννοια ταξίδι έχει κάτι πολύ ευρύτερο από τη μετακίνηση από έναν τόπο σε άλλον. Στην πραγματικότητα ταξίδι δεν είναι απλά φεύγω από τη βάση μου πάω σε έναν άλλο τόπο, βλέπω αξιοθέατα και επιστρέφω...Ταξίδι είναι στην πραγματικότητα ο τρόπος που ζεις, που “ταξιδεύεις” στη ζωή. Άλλωστε όλοι κάνουμε “μικρά” ταξίδια καθημερινά. Πηγαίνοντας στη δουλειά μας, κάθε μέρα ίδια διαδρομή θα πεις, που συνήθως την ξέρουμε με κλειστά μάτια. Έλα όμως που ποτέ δεν είναι ίδια. Αλλάζει ο καιρός, οι εποχές, οι άνθρωποι που συναντάμε, η κίνηση. Κυρίως αλλάζουμε και εμείς. Έτσι στην πραγματικότητα κάθε μέρα βιώνουμε μια νέα διαδρομή, κάνουμε ένα νέο ταξίδι. Όμως πόσο και πόσοι το συνειδητοποιούμε; Πως μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε μικρή μετακίνηση, κάθε βόλτα ακόμη και για έναν καφέ με ένα φίλο, μπορεί να είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι, αρκεί να έχουμε την οπτική να το δούμε.

Οι διαδρομές μας συνήθως γίνονται μηχανικά. Συχνά απορροφημένοι στις μικρές σκέψεις της καθημερινότητας, αγνοούμε εντελώς τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος και την ομορφιά που μπορεί να είναι κρυμμένη στο πιο απίθανο και συχνά γνώριμό μας σημείο.

Λένε ότι η ομορφιά κρύβεται στα μάτια. Εκείνα άλλοτε βλέπουν, άλλοτε απλώς κοιτάζουν. Ανάλογα τι τους λέει το μυαλό. Πως έχει καλλιεργηθεί και πόσο μπορεί να εμβαθύνει στην εικόνα και τη σημασία της, την οποία την εσωτερικεύει και προσθέτει άλλη μια αυλακιά στην καλλιέργεια του μυαλού και της ψυχής. Ξέρω, την πανσέληνο, το ηλιοβασίλεμα, μια όμορφη παραλία τα προσέχουμε, τα βλέπουμε, ενίοτε τα ψλαχνουμε κι όλας. Όμως  πότε πρόσεξες την ομορφιά της μικρής τριανταφυλλιάς στην αυλή; Πότε αππόλαυσες πραγματικά ένα τραγούδι ενώ ήσουν πηγμένος στην κίνηση; Πότε αναζήτησες σ εκείνο το ταξίδι στο Παρίσι, όχι τον πύργο του Άϊφελ ή το Λούβρο, αλλά το κρυμμένο μικρό cafe στο Cartie Latin; Πότε πρόσεξες και καλημέρισες το μικρό πακιστανό στο φανάρι που σου καθάρισε τα τζάμια; Πότε κατέληξες αλλού από εκεί που είχες προγραμματίσει και το καταυχαριστήθηκες; Κυρίως όμως, ποιες σκέψεις, ποια συναισθήματα σου δημιούργησαν και σου δημιουργούν αυτά και άλλα χιλια΄δες παρόμοια μικρά ταξιδευτικά σου; Εκεί είναι η πεμπτουσία το ερέθισμα που δέχεσαι, η συνειδητότητά σου να το επεξεργαστείς, να τροφοδοτήσεις τη σκέψη σου και τα θετικά σου συναισθήματα.

Να λοιπόν η σημασία των ταξιδιών, μικρών και μεγάλων. Δεν είναι απλά η μετακίνηση, είναι ολόκληρη η ψυχική διεργασία πριν, κατά τη διάρκεια και μετά, την όποια μετακίνηση. Ακόμη και η μετακίνησή μας από το σαλόνι στη βεράντα, από όπου φαίνεται καλύτερα το ηλιοβασίλεμα, είναι μια επιλογή, απλή, καθημερινή ίσως, η οποία όμως μπορεί να δημιουργήσει αυτό που λέμε ταξίδι.

Όσον αφορά τα βιβλία, είναι κοινότοπο να πούμε τη σημασία τους. Ολόκληρος ο κόσμος στα βιβλία θεμελιώνεται στη μετάδοση της γνώσης και των γνώσεων. Και όσο και αν είναι αδύνατο κάποιος να τα διαβάσει όλα, μπορεί να κάνει τα βιβλία καράβια κι αεροπλάνα να ταξιδέψει. Κι εδώ οι επιλογές μας έχουν τις επιπτώσεις τους. Τα βιβλία, οι εφημερίδες σε μεγάλο βαθμό αντικαθίστανται από τα ηλεκτρονικά μέσα. Όταν προτιμάς π.χ. μία τούρκικη σαπουνόπερα από ένα ντοκυμαντέρ του Νational Geographic, προφανώς είναι διαφορετικό το ταξίδι.

Ταξίδια και βιβλία δεν τελειώνουν ποτέ. Αντίθετα εμείς είμαστε πεπερασμένοι και κάποτε τελειώνουμε, όμως μέχρι τότε το άγγιγμά μας, το ίχνος μας στη ζωή και στον κόσμο, χαράσσεται μέσα από αυτά, ώστε το προσωπικό μας ταξίδι να έχει νόημα, να έχει ειρμό και κυρίως να αξίζει.

Κι αν θεωρήσουμε τη ζωή ένα ταξίδι, τελειώνοντας θα πρέπει να μπορούμε να λέμε...Πωπω...τι ταξίδι ήταν αυτό!!

(φωτό τίτλου yabatravellers.com)