Ανάσταση στις καρδιές μας. Της Ελένης Βλατάκη*

  • Πέμπτη, 25 Απρίλιος 2019 01:13
  • Συντακτική Ομάδα
  • Σκέψεις


Μεγάλη Εβδομάδα, εβδομάδα των Παθών για όσους πιστεύουν,
προσδοκούμε την Ανάσταση. Ε και; Τι μας νοιάζει;
Εμείς σκεφτόμαστε τον ΕΝΦΙΑ, την τρομερή φορολογία στα ελεύθερα
επαγγέλματα, τα δώρα που πρέπει να πληρώσουν οι εργοδότες, τα
εξαντλητικά ωράρια των εργαζομένων στα πολυκαταστήματα, το
Κτηματολόγιο, που τα ΜΜΕ τρελαίνουν τον κοσμάκη ότι θα χάσει
ιδιοκτησίες, τις αυξήσεις στα τρόφιμα, τους λογαριασμούς γενικά και
πολλά άλλα.


Ταυτόχρονα, κάθε σπίτι έχει και έναν υποψήφιο στις Δημοτικές και
Περιφερειακές εκλογές! Άλλο άγχος και αυτό! Θυμάμαι πρόσφατα που
δέχτηκα τηλεφωνήματα για να είμαι και εγώ υποψήφια (όπως σε κάθε
εκλογές…οποία τιμή), αλλά…. αρνήθηκα! Είμαι μειονότητα;
Τι περιμένουμε λοιπόν; Την Ανάσταση ως θαύμα, ή την ημέρα του
Πάσχα για ξεκούραση; Ιδού η απορία! Μα πώς να βιώσουν σε
πνευματικό και συναισθηματικό επίπεδο οι άνθρωποι την Ανάσταση; Οι
νεόπτωχοι όλοι εμείς, οι άρρωστοι στα νοσοκομεία, οι άνεργοι, οι
ξενιτεμένοι, οι μόνοι, οι ακάλυπτοι συναισθηματικά, οι δυστυχισμένες
οικογένειες, οι παππούδες με το πρόβλημα επιβίωσης!!


Αυτή είναι η εικόνα στην Ελλάς της Μεγαλοβδομάδας του 2019.
Τι μας νοιάζει τώρα εμάς η Μεγάλη Εβδομάδα, τα έθιμα αυτής και η
προσδοκία της Ανάστασης! Ηρεμία δεν υπάρχει! Ακόμα και να θες να
βιώσεις πνευματικά μια κατάσταση, δεν είσαι σε θέση για να το νιώσεις!
Αν είσαι τυχερός και κατάγεσαι από κάποιο χωριό και έχεις την
πολυτέλεια να πας την Μεγάλη Εβδομάδα, ίσως και νιώσεις κάτι
περισσότερο.

Εκεί, θες δε θες, μια εκκλησία θα έχει στο «τέρμα» τα
μεγάφωνα, κάτι θα καταλάβεις! Θα παρατηρήσεις κάποιες νοικοκυρές
να ασβεστώνουν τα σπίτια και τις αυλόπορτες, να βάφουν αυγά, να
κάνουν τσουρέκια, θα δεις παιδιά να τρέχουν με ποδήλατα και ο
Πολιτιστικός Σύλλογος να ξεχορτίζει το χωριό, επειδή αντικαθιστά σε
πολλά πράγματα τον εκάστοτε Δήμο.


Ακόμα και η φύση, που καλωσορίζει την Άνοιξη και προσδοκά το
Πάσχα, είναι διαφορετική στο χωριουδάκι. Εκεί, μυρίζει η ανθισμένη
πασχαλιά! Παρόλο που και ο καιρός δεν είναι φίλος μας πια, εκείνος θα
βιώσει την Ανάσταση. Μόνο εμείς δεν μπορούμε!
Όταν ένας άνθρωπος δεν είναι ήρεμος, δεν μπορεί να δέσει τα κορδόνια
στα παπούτσια του! Δεν μπορεί να αισθανθεί, να επικοινωνήσει, να
χαρεί! Αυτό είμαστε πια. Ρημαγμένες καρδιές. Η ψυχή όμως, διψάει και
υποφέρει, τρέμει, κλαίει, εκλιπαρεί για ηρεμία, καλοσύνη, συγνώμη,
νοιάξιμο, τρυφερότητα, αλληλεγγύη, ανθρωπιά, φιλότιμο, δοτικότητα.
Δεν θα πω αγάπη και ευτυχία, γιατί αν υπάρχουν τα προηγούμενα, είναι
ο ορισμός αυτών!

Την φετινή Μεγάλη Εβδομάδα λοιπόν, ας κάνουμε κάτι για τον διπλανό
μας που υποφέρει. Κάποιες περιπτώσεις θα γνωρίζουμε σίγουρα. Ας
χαρίσουμε ένα Πάσχα σε ένα παιδί που δεν έχει να φάει, ας μην
τρελάνουμε τον άμοιρο υπάλληλο στο κατάστημα, ας μην μαλώσουμε με
τον γείτονα, ας πούμε συγνώμη στον σύντροφό μας, ας κάνουμε μια
αγκαλιά παραπάνω, και ας είμαστε αισιόδοξοι ότι θα αναστηθούμε μέσα
μας! Όπως και να μεταφράζεται αυτό, με ότι προσδοκία και αν έχει ο
καθένας μας!
Καλή Ανάσταση με υγεία και κυρίως γαλήνη!

*Η Ελένη Βλατάκη είναι ενεργός πολίτης