Τα χρυσά κλουβιά. Της Ελένης Βλατάκη*

  • Τετάρτη, 6 Μάρτιος 2019 15:34
  • Συντακτική Ομάδα
  • Σκέψεις

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τους φιλόζωους που εγκλωβίζουν και αιχμαλωτίζουν πουλιά μέσα σε κλουβιά! Τα πουλιά, είναι φτιαγμένα για να πετάνε, δεν είναι οικόσιτα ζώα και δεν είναι ζώα συντροφιάς!

Πολλές φορές, έχω επισκεφτεί σπίτια, όπου οι λάτρεις των πτηνών, έχουν μια σπουδαία «συλλογή» από σπάνια πτηνά μέσα σε τεράστια και κατά τα άλλα περιποιημένα κλουβιά, με όλες τις ανέσεις! Τεράστια κλουβιά με χρώματα, με παιχνίδια, με πολύ φαΐ και νερό σε περιποιημένα σκεύη και πολύ καθαριότητα! Μα, τι νόημα υπάρχει, να ζεις σε ένα χρυσό κλουβί, όταν δεν μπορείς να πετάξεις; Όταν δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος; Λεπτομέρειες!!! Εκείνος που επέλεξε να σε βάλει στο κλουβί σου, είναι απόλυτα ικανοποιημένος, δεν ενδιαφέρει κανέναν τι θέλεις εσύ!

Χρυσά κλουβιά, πολλά υποσχόμενα, υπάρχουν δυστυχώς πολλά! Σε πολλές  σχέσεις του ανθρώπινου είδους. Μια χαρακτηριστική περίπτωση στην ανθρώπινη πραγματικότητα, είναι αυτό που περιγράφει η πολυβραβευμένη συγγραφέας Μάρω Βαμβουνάκη σε ένα βιβλίο της, η σχέση μάνας -παιδιού, η περίπτωση του «δότη, δυνάστη»!!!!!! …. Σου δίνω τα «πάντα», αλλά σου στερώ την ελευθερία!

Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ λοιπόν, η σχέση είναι η εξής: «Παιδί μου, εγώ είμαι εδώ για σένα, λύνω όλα σου τα προβλήματα…χωρίς την μανούλα, το χάος! Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι εσύ, να κοπιάζεις, να στενοχωριέσαι. Εγώ είμαι εδώ και λύνω όλα τα προβλήματα. Για πάντα. Εσύ απλά θα κάνεις αυτό που λέω εγώ!!!!»

Σου δίνω τα πάντα! (αλλά σου στερώ την ελευθερία). Δυστυχώς όμως το για πάντα δεν υπάρχει! Η μάνα φεύγει και αυτό που μένει, είναι μια ανολοκλήρωτη προσωπικότητα, ένα πουλί που δεν ξέρει να πετάει, μια ψυχή που αιωρείται και δεν μπορεί να επιβιώσει!

Ακόμα χειρότερη μορφή «αρπαγής» της ελευθερίας και της παιδικής ηλικίας, είναι όταν με ευκολία αγοράζουν στα παιδιά καταναλωτικά αγαθά μη αναγκαία, στα πλαίσια του «καταναλωτικού οργίου και πλουτισμού». Οι περιπτώσεις που μικρά παιδιά κυκλοφορούν με «tablet» και κινητά τηλέφωνα προηγμένης τεχνολογίας, είναι τραγικές! Στους χώρους εστίασης πολλές φορές βλέπουμε την εικόνα, τα παιδιά για να κάτσουν ήσυχα, να παίζουν παιχνίδια ή να «σερφάρουν» στο διαδίκτυο, χωρίς κανέναν έλεγχο, ενώ έξω ο ήλιος λάμπει και υπάρχει ενδεχομένως παιδότοπος ή ακόμα και μια αυλή στο κατάστημα για να παίξουν και να εκτονωθούν. Η κακή χρήση της τεχνολογίας στο έπακρο είναι το «νέο ναρκωτικό».

Χρυσά κλουβιά, υπάρχουν και σε χώρες της Ανατολής, όπου οι γυναίκες των πλουσίων ζουν στην χλιδή, αλλά κυκλοφορούν με μπούργκα, όταν τους επιτρέπεται να κυκλοφορήσουν, με την καταδυναστευμένη «ελευθερία» τους, αλλά στα σπίτια υπάρχουν χρυσά πόμολα και μέσα από την κελεμπία (ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό που είναι ντυμένες), φοράνε επώνυμες μάρκες ρούχων, ακριβά κοσμήματα κλπ!

Τα κλουβιά, χρυσά ή όχι πλέον, υπάρχουν σε όλη την ζωή, με την έννοια της στέρησης της ελευθερίας ή της καταπίεσης, ακόμα και σε πολιτικό ή εθνικό επίπεδο, ή ακόμα και παγκόσμιο, με την έννοια του καπιταλισμού, του ακραίου καταναλωτισμού ή του θεάματος! Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς. Πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσουμε, όσο το δυνατόν ανώδυνα, σε κάθε περίπτωση! … «Έχε το νού σου στο παιδί, που έλεγε ο Παύλος Σιδηρόπουλος, γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα!!!!»

 

*Η Ελένη Βλατάκη είναι ενεργός πολίτης