Ο καλός δάσκαλος, είναι αυτός που καθοδηγεί το παιδί, το εμπνέει, το μαθαίνει, το διδάσκει! Πολλές φορές, όλοι μας, θυμόμαστε έναν καλό δάσκαλο ή έναν καλό καθηγητή που είχαμε στο σχολείο και μας έχει σημαδέψει για κάποιο λόγο. Από θαυμασμό, προς το πρόσωπό του, από τον σεβασμό που μας έχει δείξει, για το χιούμορ του, για τις καλές στιγμές που είχαμε μαζί.
Καμιά φορά όμως, μπορεί να θυμόμαστε έναν δάσκαλο ή έναν καθηγητή για τους ακριβώς αντίθετους λόγους. Επειδή ήταν αυστηρός, ή αδιάφορος, ή σκληρός! Κάτι παρόμοιο είχε ζήσει και ένα παιδί, σε σχολείο της περιφέρειας, πριν σχεδόν 30 χρόνια. Μαθητής άριστος σε όλα τα μαθήματα και με ωραίο λόγο γραπτό. Στις εκθέσεις στο φροντιστήριο πάντα έπαιρνε άριστα, όπως και στην τάξη στο σχολείο, μέχρι που ο καθηγητής, ο φιλόλογος διαπίστωσε ότι το παιδί πήγαινε φροντιστήριο. Στο στέκι της «παραπαιδείας»!!!! Η αντίδραση του καθηγητή, ήταν η εξής: Κάθε φορά που έγραφαν έκθεση στην τάξη, ενώ τα γραπτά του παιδιού ήταν για βαθμό από 17 και πάνω, ο καθηγητής άρχιζε να του βάζει 10, 12 και όχι παραπάνω από 16. Φυσικά, όλα τα παιδιά πήγαιναν φροντιστήριο, ακόμα και «τα φαβορί» του καθηγητή, τα οποία ήταν πάντα αψεγάδιαστα!
Το παιδί, στενοχωριόταν, το πονούσε αυτό, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τον λόγο. Οι καθηγητές στο φροντιστήριο, δεν συμφωνούσαν με τους βαθμούς αυτούς, γιατί έβλεπαν πως το παιδί άξιζε περισσότερο και από ένα σημείο και μετά, έκαναν «ενέσεις τονωτικές» στο παιδί για να μην στενοχωριέται τόσο πολύ! Εκείνο ένιωθε «στοχοποιημένο» κατά κάποιον τρόπο και αυτό συνεχίστηκε μέχρι και τις παραμονές των Πανελληνίων εξετάσεων!
Εκείνο το πρωί, την πρώτη μέρα των εξετάσεων, δεν ξέρω ποιος Θεός, ποιος άγγελος, του εμφύσησε μέσα του την ηρεμία, την αυτοπεποίθηση, την γαλήνη. Πρώτο μάθημα, Έκθεση! Ο μαθητής, πήγε πράος στις εξετάσεις! Λες και ήταν αυτός και ο Θεός του. Κανείς άλλος! Έγραψε άριστα!
Η επιβράβευσή του, ήρθε μετά, όχι μόνο όταν βγήκαν οι βαθμοί, αλλά όταν ήρθαν και τα αποτελέσματα της εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο! Ο καθηγητής, θεώρησε μάλλον τίμιο, να πάρει τηλέφωνο ο ίδιος τον μαθητή του και να τον συγχαρεί! «…είμαι ο καθηγητής σου, πέρασες στο Πανεπιστήμιο….έγραψες τον μεγαλύτερο βαθμό του σχολείου στην Έκθεση…..». Σημειωτέον, μεγαλύτερους βαθμούς από τα «φαβορί».!!!
Καταστάσεις και αστοχίες καμιά φορά μπορεί να οδηγήσουν σε επιτυχία! Μπορεί και όχι! Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, διότι θα μπορούσε να μην υπάρχει αυτή η εξέλιξη. Θα μπορούσε το παιδί να μην πείσμωνε, να μην διάβαζε περισσότερο…πολλά μπορεί…..Οι δάκαλοι, θα πρέπει να περνάνε διάφορα ψυχολογικά τεστ πριν ορκιστούν να κάνουν αυτό το επάγγελμα. Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για αυτό! Παραδείγματα από το παρελθόν της πολύπαθης χώρας μας πολλά όταν πριν κάποιες δεκαετίες το ξύλο ήταν στις μόνιμες αντιδράσεις των δασκάλων στα χωριά !!!!!
Ο δάσκαλος, σε οποιαδήποτε βαθμίδα, πρέπει να εμπνέει! Και αν όχι, να είναι πολύ προσεκτικός σε αυτά που λέει και κάνει, διότι διαχειρίζεται ανθρώπινες ψυχές!!!! Όλα τα υπόλοιπα, είναι δικαιολογίες που δεν μας αφορούν!!!!
*Η Ελένη Βλατάκη είναι ενεργός πολίτης
