Κάθε αρχή και δύσκολη λένε....μα η αλήθεια είναι ότι κατά κάποιο τρόπο εξαρτάται από το τέλος... Υπάρχει το τέλος που πονάει, που προκαλεί θλίψη και δε μπορείς να το αποδεχτείς και η αρχή που ακολουθεί είναι δύσκολη, επώδυνη, τρομακτική και πολλές φορές μη επιθυμητή.
Υπάρχει, όμως και το τέλος που γαληνεύει την ψυχή και καταλαγιάζει το θυμό και την οργή... Κι ακολουθεί και εκεί μια αρχή δύσκολη, αλλά τόσο γοητευτική και τόσο ποθητή, που δε σε αφήνει ούτε στιγμή να γίνεις μοιρολάτρης και απαισιόδοξος..
Είναι σα να βρίσκεσαι ψηλά στην άκρη ενός γκρεμού με τα χέρια ανοιχτά και να ξεδιπλώνεται μπροστά σου ολόκληρη η πλάση.. Πληθώρα συναισθημάτων... Φόβος και τρόμος έχοντας τον γκρεμό στα πόδια σου αλλά συνάμα ένα απόλυτο αίσθημα ελευθερίας και αισιοδοξίας κοιτάζοντας τον ορίζοντα , τη θάλασσα και τον κόσμο όλο..
Είναι αυτά τα αντικρουόμενα συναισθήματα αυτής της αφετηρίας, που εκτοξεύουν την αδρεναλίνη στα ύψη ..Και αυτή η αδρεναλίνη σημαίνει ...ΖΩΗ!
