Να ζεις! Να μην αναπνέεις απλά...

  • Πέμπτη, 26 Οκτώβριος 2017 00:28
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Καθώς περνά η ζωή κάθε μέρα σκέφτεσαι το μέλλον, το σχεδιάζεις, το επιδιώκεις σκέφτεσαι στόχους που θέλεις να πετύχεις, πράγματα να καταφέρεις... Αγνοείς όμως πως θα είσαι τη στιγμή που θα καταφέρεις εκείνα που ονειρεύεσαι τώρα. Μπορεί  μέχρι τότε να έχεις θέσει άλλους στόχους, άλλες προτεραιότητες, να είσαι διαφορετικός γιατί έχεις γνωρίσει νέους ανθρώπους έχεις άλλες εμπειρίες ...

Του Γιώργου Παπακωνσταντή

Έτσι όμως είναι σαν να κυνηγάς από κορυφογραμμή σε κορυφογραμμή, το ουράνιο τόξο... μα φαίνεται ότι τελικά έτσι είναι η ζωή. Κυνηγάς συνέχεια το ουράνιο τόξο. Δεν έχει σταθμούς μόνο τρέξιμο και χρώματα... πολλά χρώματα! Είναι εκεί και τα βλέπεις  συνέχεια. Σε ένα ορίζοντα που εσύ διαμορφώνεις. Σε μια διαρκή αναζήτηση του κοντινού σου ουράνιου τόξου που ποτέ δεν αγγίζεις, μα είναι εκεί  και σε περιμένει.

Κι όταν ζορίζεσαι και σε κυριεύει η ματαιότητα τούτου του κόσμου, αρκεί να ρίξεις μια ματιά στον ορίζοντα. Εκεί είναι τα χρώματα και σε περιμένουν. Τα κατακτάς κάθε στιγμή που τα βλέπεις, κάθε στιγμή  νιώθεις ότι ζεις, όταν βλέπεις τα χρώματα της ζωής. Μην περιμένεις πολλά. Μάλλον  μην περιμένεις τίποτα. Εσύ τρέξε να βρεις αυτό που θέλεις. Εστίασε στο δικό σου ουράνιο τόξο. Κάρφωσε τα μάτια σου στον ορίζοντα και προχώρα. Αυτό είναι ζωή. Να προχωράς και να μην περιμένεις από κανέναν τίποτα. Αντίθετα να δίνεις και να δίνεσαι. Έτσι μόνο νιώθεις ότι ζεις, δεν αναπνέεις απλά...