Το Κερατολάχανο είναι γνωστό στους Κρητικούς, ειδικά στους ηλικιωμένους κατοίκους των χωριών ενώ είναι άγνωστο στους υπόλοιπους Έλληνες. Η παρουσία του μειώνεται σιγά σιγά και γίνεται ολοένα και πιο σπάνιο
Είναι πλέον μεγάλη τύχη να συναντήσει κάποιος στη φύση το κερατολάχανο.
Ανήκει στους φαγώσιμους μύκητες, μανητάρι δηλαδή, όμως δε φυτρώνει στη γη, προτιμά να φυτρώνει πάνω σε δένδρα, και μάλιστα σε ορισμένα δένδρα!
Κατά κύριο λόγο. προτιμά τις παλιές γέρικες και κουφαλιάρικες χαρουπιές, και τις καστανιές.
Από τα τέλη του Καλοκαιριού αρχίζει και φυτρώνει στα χαμηλά του κορμού της χαρουπιάς και υπάρχει και μέχρι τέλη του Φθινοπώρου.
όποιος το εντόπιζε, συνήθως αγρότες, βοσκοί ή κυνηγοί, αν ήταν μεγάλο το έκοβαν για το σπίτι, αν ήταν μικρό το άφηναν να μεγαλώσει. Λέγεται μάλιστα ότι μέχρι να μεγαλώσει το "περιέλουζαν" κάθε λίγες μέρες με κρασί.
για την ίδια δουλειά μπορεί να χρησιμοποιούσαν και νερό, δεδομένου ότι ο μύκητας αυτός τρέφεται από την υγρασία του δέντρου και της ατμόσφαιρας.
Πολλές φορές γίνεται τεράστιο σε μέγεθος, και εντυπωσιάζει σε εμφάνιση καθώς βγαίνει σε μεγάλα κομάτια, περίπου όπως το μανητάρι πλευρώτους. Μπορεί να γίνει μέχρι 3-4 κιλά
Πώς το μαγειρεύουμε
Το κερατολάχανο μαγειρεύεται με διάφορους τρόπους, αλλά δυο είναι οι συνηθέστεροι.
Ο ένας είναι τηγανιτό, κομμένο σε μικρά κομμάτια και αλευρωμένο, όπως το ψάρι και ο άλλος είναι στιφάδο με κρεμμύδια όπως το μοσχάρι. Μπορεί να γίνει και γιαχνί με πατάτες.
Το κερατολάχανο τα παλιά χρόνια ήταν ένας εξαίσιος μεζές και ένα πολύ θρεπτικό γεύμα για τους τυχερούς πουν το ανακάλυπταν.
φωτό: Βαγγέλης Δεσποτάκης
