«Σεργιανίζοντας με το Ζορμπά στο Παλιό Μεγάλο Κάστρο» είναι ο τίτλος της μουσικοχορευτικής εκδήλωσης που πραγματοποιείται το Σάββατο 21 Οκτωβρίου στο κινηματοθέατρο Αστόρια.
Η παράσταση αρχίζει στις 9.00 το βράδυ του Σαββάτου, ενώ τη συνολική επιμέλειά της υπογράφει το εργαστήρι χορού «Χορόσπιτο». Υπεύθυνος για τη θεατρική επιμέλεια της παράστασης είναι ο Μανόλης Κουκιαδάκης. Στην παράσταση συμμετέχουν η σοπράνο Δεβόρα Κιαγιαδάκη και ο τενόρος Άρης Σφακιανάκης.
Στο τραγούδι η Μαρία Λούκα, στο ούτι ο Μιχάλης Κώττης, στα βιολιά ο Μιχάλης Σπυριδάκης και ο Κωστής Ατσαλάκης, στο πιάνο ο Γιώργος Ζαχαριουδάκης, στο λαούτο και το μπουζούκι ο Βαγγέλης Τσαγκαράκης, στο λαούτο επίσης ο Κλεάνθης Ατσαλάκης και στο κανονάκι ο Μανόλης Κανακάκης.
Η γενική είσοδος της παράστασης είναι 12 ευρώ, ενώ προπώληση εισιτηρίων γίνεται στα βιβλιοπωλεία Ελευθερουδάκης και στο Δισκοπωλείο Αεράκης στην τιμή των 10 ευρώ. Τιμή εισιτηρίου για φοιτητές, πολύτεκνους και ανέργους στα 8 ευρώ.
Η παράσταση βασίζεται στο γεγονός ότι εξήντα χρόνια μετά τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη, οι μνήμες της ζωής και της λογοτεχνικής του πορείας παραμένουν νωπές. Ο άγρυπνος βιγλάτορας του Μαρτινέγκο, πάντα επίκαιρος και προφητικός, άφησε μια παγκόσμια πνευματική κληρονομιά, η οποία πατούσε πάνω στη στερεή γήινη βάση της κρητικής γης και πιο συγκεκριμένα στο Μεγάλο Κάστρο της γέννησης και της νιότης του.
Ποιο ήταν όμως το Μεγάλο Κάστρο την εποχή του Νίκου Καζαντζάκη, δηλαδή το χρονικό διάστημα 1883-1957; Πώς γλεντούσαν τότε οι πρόγονοί μας; Εκείνα τα χρόνια στα καντούνια του Μεγάλου Κάστρου ανακατεύονταν οι ζωές των χριστιανών αστών και χωρικών, των Τουρκοκαστρινών, των Μικρασιατών και των ανθρώπων του περιθωρίου. Αυτό το ανθρωπομάνι επικοινωνούσε και εκφραζόταν, εκτός από το λόγο, με τη μουσική και το χορό.
Έτσι, η όπερα και οι ευρωπαϊκοί χοροί συντονίζονταν στο ρυθμό του βιολιού και του πιάνου, ενώ οι ερωτικές καστρινές καντάδες με τα βιολιά, τις κιθάρες και το πιάνο μάγευαν με τη μελωδία τους. Ο καστρινός πηδηχτός αντιλαλούσε στα καλντερίμια, τα μικρασιάτικα ακούσματα ταξίδευαν τον καημό στις αλύτρωτες πατρίδες, ενώ οι «μάγκες» του Λάκκου τραβούσαν μαχαίρι χορεύοντας χασάπικο και ζεϊμπέκικο.
