Για κοιτάξου στον καθρέπτη...Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Τρίτη, 19 Σεπτέμβριος 2017 23:58
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Κοιτάξου στον καθρέπτη! Ναι κοιτάξου! Εσένα το λέω! Κοιτάξου όμως βαθιά. Μάτι με μάτι. Εκεί μείνε για λίγα λεπτά. Διώξε τις σκέψεις για τις ρυτίδες που δεν έχεις προσέξει μέχρι σήμερα. Μην ασχοληθείς με το περίγραμμα των χειλιών και αν αρχίζουν να "σουφρώνουν" λίγο. Κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια σου. Στα δικά σου μάτια. Εκεί θα δεις όλες τις χαρακιές σου. Όλες τις μαύρες σκέψεις, όλες τι πράξεις, για τις οποίες είσαι αλλά και εκείνες που δεν είσαι, περήφανος ή περήφανη.  Συγκεντρώσου και πες τι βλέπεις. Πες το όμως δυνατά να τ ακούσεις. Να νιώσεις έντονα το συναίσθημα της επιτυχίας ή της αποτυχίας σου. Να ανακαλύψεις τους σκελετούς που κρύβεις στα ντουλάπια της ψυχής σου και αφού τα ανοίξεις διάπλατα να τους μετρήσεις όλους, έναν έναν!

Στάσου μη φεύγεις. Τι πάει να πει έχω δουλειά; Λίγα λεπτά ακόμη. Να! τώρα βυθίζεσαι σε όλα εκείνα τα όνειρα που έκανες παιδί και δεν πρόκανες…ή δεν είχες τι δύναμη να τα τρέξεις. Όμως, δες! Είναι εκεί και οι μεγάλες στιγμές σου, τότε που νικητής και τροπαιούχος απολάμβανες το θαυμασμό και τις επευφημίες! Ωραία ήταν…Εεεπ! που πας;  Κάτσε ακόμη λίγο και κοίταξε λίγο πιο βαθιά! Βρες εκείνες τις στιγμές που έκλαιγες μέσα  σου κι απέξω γελούσες, να μη σε καταλάβουν. Να μη δείξεις τι πραγματικά ένιωθες, μην σε πουν και δειλό, μη φανεί η συναισθηματική σου αδυναμία…Προχώρα παρακάτω, τότε που ένιωσες ποταπός και τιποτένιος,  Που δεν πίστευες ούτε εσύ ο ίδιος αυτό που έκανες, όχι δεν ήσουν εσύ …έλεγες μέχρι που το πίστεψες…

Κοιτάξου κι άλλο, δες το βαθύ πηγάδι της αβεβαιότητάς σου. Κολύμπησε στο πέλαγος των αναζητήσεών σου και ανακάλυψε εκείνο το νησάκι που πάντοτε έψαχνες να βρεις. Ψάξε λίγο ακόμη μέσα σου…Σ εκείνες τις πτυχές της παιδικότητας που παραμέλησες γιατί μεγάλωσες και έπρεπε να φέρεσαι σαν μεγάλος. Κοιτάξου, κοιτάξου καλά! Κι ύστερα, αφού συνάψεις συμβάσεις ειρήνης με όλους τους δαίμονές σου και τις ερινύες σου, τότε απλά μπορείς να ξεσπάσεις σε γέλιο, πηγαίο, βαθύ γέλιο, γιατί όλα τούτα αστεία σου φαίνονται. Η ζωή παραείναι μικρή για να την πάρεις στα σοβαρά. Σαν μια θεατρική παράσταση με βέβαιο τέλος που το ξέρεις θάρθει, αλλά, γαμώτο, θέλεις εσύ να γράψεις και να υπογράψεις τον επίλογο. Κοιτάξου λοιπόν βαθιά. Νιώσε τη ζωή σου, νιώσε το ταξίδι σου και δες αν χρειαστεί τις αλλαγές πορείας. Όπως και να΄χει ο προορισμός είναι ίδιος. Για όλους. Το ταξίδι αλλάζει. Και σ αυτό το ταξίδι, ο οδηγός, εσύ, είναι βασικό να κοιτάζει και μέσα αρκετά συχνά!