Το βλέπουμε στους δέκτες μας, στις φωτό και στα βίντεο του διαδικτύου…ο Σαρωνικός γέμισε πετρέλαιο και πίσσα. Ο Σαρωνικός που καυχιόμαστε, ότι ήταν η μοναδική ίσως περίπτωση στη Μεσόγειο, να δημιουργεί τη δυνατότητα στους κατοίκους μιας μεγαλούπολης να έχουν τη θάλασσα –και να την απολαμβάνουν- κυριολεκτικά στα πόδια τους.
Πάνε πάνω από 35 χρόνια που μετά την ολοκλήρωση των έργων διαχείρισης λυμμάτων της Ψυτάλλειας, ο Σαρωνικός άρχισε, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 80 να καθαρίζει. Παρά το ότι ήταν και είναι επιβαρυμένος με την κυκλοφορία χιλιάδων πλωτών μέσων, μικρών και μεγάλων, παρόλο που έχει δεκάδες μαρίνες και αποτελεί στην εσοχή του, χώρο μόνιμης εγκατάστασης εγκαταλειμμένων πλοίων, εκεί στην Ελευσίνα και στο Σκαραμαγκά, ο Σαρωνικός είναι –ήταν τώρα πια;- μια καθαρή θάλασσα.
Όμως ο κίνδυνος καραδοκούσε. Δεκάδες ή εκατοντάδες τα πλοία που κυκλοφορούν κάθε μέρα. Δεκάδες τα δεμένα πλοία «αρόδου» για διάφορους λόγους.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς να είχε προβλεφτεί ο κίνδυνος του ατυχήματος, και εξ’ αυτού της ρύπανσης, ειδικά με πετρελαιοειδή που αποτελούν και τον κατ εξοχή κίνδυνο ρύπανσης.
Συνέβη λοιπόν, στα καλά καθούμενα το ναυάγιο του πλοίου «Αγία Ζώνη», χύθηκαν τόνοι μαζούτ στη θάλασσα, στην περιοχή Ελευσίνας.
Θα μπορούσε να αποφευχθεί το ατύχημα; Θα μπορούσε, μπορεί να πει κανείς, αλλά ατυχήματα πάντα θα γίνονται. Ένα πλοίο μπορεί να βυθιστεί για χίλιους λόγους. Από το να το βυθίσουν επίτηδες, μέχρι κάποιος να ξεχάσει μια τάπα ανοιχτή…
Το πετρέλαιο χύθηκε και μαύρισε η θάλασσα και…και μετά; Μετά τίποτα. Καμιά κινητοποίηση, κανένα σχέδιο, κανένας συντονισμός, μέχρι που η θάλασσα μαύρισε περισσότερο, ακόμη και στις πιο γνωστές πλαζ της Αττικής…Και; Απλά προσπαθούμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα!
Εντάξει, αντιπολίτευση κάνεις τώρα; Θα μπορούσε να μου πει κανείς. Όλοι μετά Χριστό προφήτες γινόμαστε μετά την όποια κρίση… Όμως τι κράτος είναι αυτό, τι Κυβέρνηση, Τι υπηρεσίες, όταν αποδεικνύεται ότι για τον ίσως πιο προβλεπόμενο και υπαρκτό κίνδυνο για τις θάλασσές μας, τις οποίες εντέλει αυτές πουλάμε ως τουριστικό προϊόν, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη αντιμετώπισης…Τα ερωτήματα αμείλικτα. Μπορεί να μη θέλουμε να κάνουμε πολιτική από αυτή τη στήλη, αλλά τελικά είναι ιδιαίτερα πολιτική, η ολιγωρία τόσων πολλών υποτίθεται υπεύθυνων ανθρώπων, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τόσο αρνητική επίδραση στη ζωή τόσων πολλών πολιτών.
Μαύρισε η θάλασσα και μαυρίζει και η ψυχή μας μαζί…ως πότε θα το επιτρέπουμε;
