Μπακάλικα με άρωμα από το παρελθόν - Στην εποχή της απλότητας και του "όλα σε ένα"

  • Τετάρτη, 13 Σεπτέμβριος 2017 08:53
  • Συντακτική Ομάδα
  • Ελλάδα

Μπακάλικο ήταν το όνομα του σε όλα τα Ελληνικά χωριά. Ακόμα όμως και η λέξη παντοπωλείο αδικούσε αυτό που στην πραγματικότητα συναντούσες όταν έμπαινες σε ένα από τα λιγοστά μαγαζιά του χωριού.

Της Μαρίας Καλλέργη

Γιατί τι μαγαζιά να υπάρχουν σε ένα χωριό εκτός από μπακάλικο, καφενείο και καμιά φορά χασάπικο. Πολλές φορές κι όλα μαζί σε ένα χώρο.

Αυτό που ξεχώριζε εκείνα τα μπακάλικα εποχής από τα σημερινά μίνι μάρκετ που υπάρχουν πια και στα πιο μικρά χωριά ήταν η χαρακτηριστική μυρωδιά τους. Όσο όμως κι αν ήταν χαρακτηριστική η μυρωδιά τους δεν ήταν συγκεκριμένη καθώς έβγαινε ανάλογα με τα προιόντα που κάθε εποχή υπήρχαν στο μπακάλικο και είναι εξαιρετικά δύσκολο να την περιγράψεις. Άλλωστε πως να περιγράψεις μια μυρωδιά που είναι καφές και λάδι, παστά και τουρσιά και απορρυπαντικά με χαρτικά μαζί.

Εκεί οι άνθρωποι του χωριού έβρισκαν τα πάντα αλλά στην κυριολεξία. Από φρέσκο ψωμί που έφερνε στο μπακάλικο κάθε μέρα ο πλανόδιος φούρναρης, για όσους δε ζύμωναν στο σπίτι μέχρι μακαρόνια, ρύζια,ζάχαρες, αλεύρια, καφέ, όσπρια χύμα, κονσέρβες, σαρδέλες, φρίσες ως και κατεψυγμένα ή φρέσκα κρέατα και γιαουρτάκια κι ότι άλλο μπορούσε να ζητήσει κανείς. Φυσικά πατάτες, κηπικά, ντομάτες και φρούτα.

Κοντά σε αυτά και τα “λιξολοήδια” για τα παιδιά, μπισκότα “μιράντα” χύμα από το τσίγκινο κουτί, τις γκοφρέτες “σαφάρι”, τα γαριδάκια “μπόζο”, καραμελίτσες, τσιχλίτσες, σοκολάτες και σοκολατάκια όχι φυσικά στην ποικιλία που υπάρχουν σήμερα. Τα παιδιά στο μπακάλικο του χωριού θα έβρισκαν και το τετραδιάκι που τους έλειπε, ένα μολύβι, μια γόμα, μια ξύστρα. Ήταν ένας μικρός παράδεισος να κάθεσαι μέσα στο μπακάλικο να βλέπεις και να διαλέγεις όσα θα ήθελες να αγοράσεις.

Φυσικά στο μπακάλικο υπήρχαν κι όσα χρειάζονταν για τη λάτρα του σπιτιού, ένα ΟΜΟ ή ένα ROL, μια χλωρίνη ένα ΑΖΑΧ, αλλά ακόμα και το φωτιστικό πετρέλαιο για τη λάμπα ή το “ακάθαρτο” για εντριβές.

Εκεί ο αγρότης έβρισκε τσουβάλια και σπάγους αλλά και τροφή για τα κουνέλια και τις κότες του, κουνελό, καλαμπόκι και δοχεία για την αποθήκευση των προιόντων του λάδι, κρασί κλπ.

Φυσικά μπορούσε να βρει κανείς δεκάδες ψιλοπράγματα, βελονάκια, κλωστές, νήματα, βελόνες καρφίτσες, ψαλιδάκια πολλές φορές και χασέ.

Η ιδιαιτερότητα στα χωριάτικα μπακάλικα, που είχαν πολλές φορές μεγέθος ψιλικατζίδικου (αλλά με την απαραίτητη) αποθήκη, αλλά ποικιλία μεγάλου σούπερ μάρκετ, ήταν πως δεν πουλούσαν μόνο αλλά και αγόραζαν κιόλας λάδι, αυγά, καρπό (σιτάρι ή όσπρια). Και τι έκαναν αυτά που αγόραζαν; Αν δεν τα πουλούσαν σε άλλους πελάτες τους κάνοντας μια ιδιότυπη ανακύκλωση, τα πουλούσαν στον χονδρέμπορο στην κωμόπολη.

Οι δε ιδιοκτήτες, αυτών των καταστημάτων, ο μπακάλης και συνήθως η γυναίκα του η μπακάλισα, συνήθως χαρακτηριστικές φιγούρες μιας άλλης εποχής που δύο κολυβογράμματα τα γνώριζαν και κρατούσαν την τάξη αλλά και το τεφτέρι με τα χρωστούμενα. Ε, όσο για τις τιμές αρκετές φορές μερικά προιόντα έβαζαν πολλά “καπέλα” ώσπου να φτάσουν στο χωριό. Αλλά τι να κάνεις; Να πας στην πόλη για ένα γιαουρτάκι;

Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε προέρχονται από τη σελίδα Ζωή στο χωριό και φυσικά δεν είναι από τα μπακάλικα εκείνης της εποχής αλλά αυτά που τα αντικατέστησαν με εξαιρετική επιτυχία. Κάποια εξάλλου τα θυμίζουν αρκετά.