Νομίζω πως αν κάποιος έκανε ανασκόπηση στο φετινό καλοκαίρι, αυτό που θα θυμόταν πιο έντονα θα ήταν τα τροχαία δυστυχήματα.
Της Ελίνας Λαγουδάκη
Να δεχτώ πως οι δρόμοι είναι καρμανιόλες σε όλο σχεδόν το Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης. Να δεχτώ πως πολλά ατυχήματα - δυστυχήματα γίνονται λόγω παθολογικών παραγόντων. Να δεχτώ πως η οδική μας παιδεία είναι μηδαμινή έως και ανύπαρκτη. Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ είναι το ανύπαρκτο μυαλό μας.
Ανύπαρκτο το θεωρώ και ας ακούγεται υπερβολικό. Όταν βγαίνει κάποιος να διασκεδάσει και πιεί, αν πιάσει τιμόνι θεωρείτε έξυπνος; Αν κοιμηθεί στο τιμόνι επειδή οι αντοχές του εξαιτίας του ποτού είναι απειροελάχιστες, μπορεί κάποιος να τον πει λογικό και έξυπνο;
Είναι τραγικό, αν και αυτή η λέξη μου φαίνεται μικρή μπροστά σε όλο αυτό που συμβαίνει, να χάνονται νέα παιδιά μετά από νυχτερινές εξόδους γιατί απλά δεν ήθελαν να παραδεχτούν την αδυναμία τους. Δεν είναι μαγκιά ούτε αντριλίκι το να πιάνεις τιμόνι όταν δεν μπορείς.
Είναι κρίμα να πεθαίνουν νέα παιδιά χωρίς λόγο και αιτία. Μακάρι να ήταν αυτοί τα τελευταία θύματα τροχαίων λόγω αλκοόλ.
Οι μαντινάδες του Γιάννη Θεοδωράκη παρουσιάζουν ακριβώς την κατάσταση.
.....Δυο μάνες μαύρα φόρεσαν.....
Ήταν δυο φίλοι κάποτε
Ο ένας Ηρακλειώτης
Ο άλλος όπως μου είπανε
Ήτανε Ρεθυμνιώτης....
Σπουδαζανε από παιδιά
Ζούσαν στο ίδιο σπίτι
Δουλεύανε ταυτόχρονα
Πραμα να μην τους λείπει...
Τους άρεσαν τα κρητικά
Χόρευαν και γλεντούσαν
Τους άρεσε η καλή ζωή
Τρώγανε και μεθούσαν...
Γλέντι ποτέ δεν έχαναν
Στου κονταρου στου μπικου
Στου μανωλιουδη μια ζωή
Και στου μανιά του Νίκου..
Στου γωνιανου και στου μαρτσα
Στον αλεξομανωλη
Στου Σταυρακάκη στου σκουλα
Στου βακου στου σαμολη.
Στου Παπαδακη στου φραγκιά
Πότε στου ψαραντωνη
Και πάντα φευγαν το πρωί
Ώρες που ξημερώνει....
Μα πέρα από τον χορό
Λατρευανε την κούπα
Πάει ρε φίλε άλλη μια;
Πάει και ότι σου ´πα....
Διπλή του κούπα αύριο
Και στο τιμόνι μόνοι
Και πάντα ολομεθυστοι
Μα ο θάνατος σημωνει....
Πιομενοι μια πιομενοι δυο
Στο αλκοτέστ πιασμένοι
Εχασανε το δίπλωμα
Μα ο χάρος περιμένει....
Γλίτωσαν μια γλίτωσαν δυό
Τρεις και τριάντα πέντε
Έρχονται νύχτες άσχημες
Προχώρα απλά και βλέπε....
Βλέπε και διάβασε καλά
Να μάθεις την αιτία
Που οι δυο φίλοι απ το σχολειό
Γιναν φωτογραφία...
Ο ένας είπε χώρισε
Και βγήκε να μεθύσει
Κι ο άλλος συμπαράσταση
Για να τον εβοηθήσει ...
Πίνουνε μια πίνουνε δυο
Κερνουνε άλλες δέκα
Και όλη νύχτα έλεγαν
Για εκείνη την γυναίκα...
Βρήκαν την λύση στο ποτο
Στην κούπα στο μπουκάλι
Και έπιναν όσο ήθελαν
Σαν άντρες δέκα άλλοι....
Και πριν να πάρουν το χαρτί
Στο σπίτι να γυρίσουν
Είπαν να βγουν να πιούνε μια
Και τα παλιά να σβήσουν
Βρεθήκανε με αγνώστους
Και ότι βάλεις πάει
Χωρίς να ξέρουν πως η γης
Άνοιξε να τους φάει...
Λέει ο ξένος βάλε του
Μα αυτός την κούπα θελει
Δεν σκέφτεται πως οδηγά
Και κριμας το κοπελι...
Μ´αυτα και εκείνα μέθυσε
Ολόκληρη η παρέα
Πληρώσανε και έφυγαν
Περάσανε και ωραία...
Φεύγουν οι δυο φίλοι μας
Οι πάντα μεθυσμένοι
Και το πρωί βρεθήκανε
Στο στηλο κολλημένοι....
Εδιαλυσε το αμάξι τους
Έσβησε η ζωή τους
Και μόνο πόνο άφησε
Στον κόσμο η φυγή τους...
Δυο μάνες μαύρα φόρεσαν
Με τον θεό τα βανουν
Που τα κοπελιά τους τα δυο
Στο μνήμα τους τα χάνουν ..
Κλαίνε οι πατεράδες τους
Τα αδέρφια τους οι φίλοι
Και λένε λάδι δεν ειχενε
Για εκείνους το καντήλι....
Και δυό χωρια εβλαστημηξαν
Την μαυρισμένη κούπα
Στο γλέντι το επόμενο
Να βάλω μια; ότι σου ´πά....
Δεν θα το μάθουμε ποτέ
Κι ούτε θα το δεχτούμε
Με το πιοτό δεν οδηγάς
Μεχρι να σκοτωθούμε....
Γιαννης Θεοδωράκης
