Φεύγεις από τα Χανιά για τη λεγόμενη «Εθνική», στον κόμβο της Σούδας. Θέλεις να πας στο Ρέθυμνο. Παίρνεις το δρόμο με κατεύθυνση προς το ΒΙΟΠΑ Χανίων, (το οποίο δεν έχει πρόσβαση στην Εθνική με κατεύθυνση τα Χανιά!), κόβεις αριστερά αφού περάσεις κάτω από την «Εθνική» και βγαίνεις, στο σημείο που τελειώνει ο δρόμος με τη σταθερή διαχωριστική και στενεύει επικίνδυνα…Παράλογο...Αντί να είναι πλατύτερος στο σημείο αυτό, ο δρόμος στενεύει.
Ανεβαίνεις την ευθεία ανηφόρα με μία λωρίδα κυκλοφορίας και κατεβαίνεις την κατηφόρα προς την παλιά διασταύρωση της Σούδας. Ναι εδώ στην εθνική, χωρίς διαχωριστικό, χωρίς εμφανείς διαγραμμίσεις, μια διασταύρωση όπου ο καθένας μπαίνει όπου θέλει, όπως θέλει.
Συνεχίζεις προς τα ανατολικά, όπου περνάς ένα πάρκινγκ δεξιά στο οποίο είναι σπίτια και ένα εστιατόριο, από τα οποία υποχρεωτικά όσοι θέλουν να πάνε με κατεύθυνση στα Χανιά (δηλαδή όλοι) μπαίνουν παράνομα στην «Εθνική»…Συνεχίζεις έχοντας μπροστά και πίσω σου τρενάκι αρκετά ΙΧ , ένα φορτηγό και ένα λεωφορείο, ενώ δεξιά και αριστερά στις άκρες τους δρόμου φυτρώνει η ζούγκλα του Αμαζονίου…Φτάνεις σε ένα σημείο, όπου κάποιος μπαίνει σφήνα αριστερά, σε ένα πάρκινγκ-εστιατόριο κάπου στο Καλάμι, στο οποίο μπαινοβγαίνουν υποχρεωτικά όσοι έχουν κατεύθυνση προς Ρέθυμνο παράνομα (αλλά τι άλλο να κάνουν…).
Κρατάς σφικτά το τιμόνι, χτυπά το κινητό και φυσικά το αγνοείς, σιγουρεύεσαι ότι η ζώνη είναι δεμένη καλά και…συνεχίζεις! Κρατάς δεξιά με 70, αλλά ο τουρίστας μπροστά σου, εμφανώς σοκαρισμένος πηγαίνει κέντρο με 50... Η όλη κατάσταση γίνεται επικίνδυνη όταν βλέπεις από τον καθρέπτη να έρχεται πίσω σου ένα βυτιοφόρο με άγριες διαθέσεις και ξαφνικά νιώθεις στριμωγμένος και αρχίζεις να ψιλοιδρώνεις… Κόβεις αριστερά, κατεβάζεις τρίτη γκαζώνεις τέρμα να προσπεράσεις τον άμοιρο βορειοευρωπαίο, ο οποίος με το αδύναμο νοικιαστικό προσπαθεί να επιβιώσει… Αφού τα καταφέρνεις, επανέρχεσαι σε κανονικούς ρυθμούς και σχεδόν χαλαρός, παρατηρείς τα σκοτωμένα ζώα που όχι και λίγα, σαπίζουν κατά διαστήματα στο δρόμο…Αφού περάσεις τη διασταύρωση για Καλύβες, κάνεις το σταυρό σου στον Άγιο Ραφαήλ, έχοντας κατά νου και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην άκρη του δρόμου για τη χάρη του Αγίου…Συνεχίζεις σχετικά ήσυχα, όταν στους Άγιους Πάντες, βλέπεις απευθείας είσοδο και έξοδο, ενός Ινστιτούτου, πάνω στην εθνική, όπου καλό είναι και μπράβο του που υπάρχει, αλλά και εδώ όσοι το επισκέπτονται από Χανιά κυρίως, μπαινοβγαίνουν στην Εθνική παράνομα και μάλιστα πάνω σε στροφή. Κάπου εκεί, μια δυο καντίνες στέκονται στην άκρη, ενώ όσα πάρκινγκ προσπεράσαμε, έζεχναν από σκουπίδια, αλλά και δεν είχαν τίποτα που να βοηθά αν θέλεις να πας προς νερού σου…
Αφού περάσεις την ευθεία τη μεγάλη, μπαίνεις στις όμορφες στροφές με την πολύ πρασινάδα, πολύ όμως! Τόση ώστε ο δρόμος να γίνεται ο μισός…κάποιες είσοδοι και έξοδοι σε σπίτια, σε χωράφια, δεν ξέρεις που πάνε ακριβώς αλλά υπάρχουν…και κάπου εκεί, σε μια δεξιά στροφή απάνω, είναι η χάρη του Αγίου Φανουρίου, που πραγματικά προστατεύει τους πιστούς αυτός και μόνο αυτός, από κάποιο δυστύχημα… Συνεχίζεις και φτάνεις στη μεγάλη πλατεία της διασταύρωσης των Βρυσσών…γιατί περί πλατείας πρόκειται, αφού ούτε διαγραμμίσεις υπάρχουν, ούτε σήματα ούτε τίποτα…Μια κάμερα κι ο κόσμος όλος… Και που να δεις πιο κάτω...μπαίνεις σε μια κατοικημένη περιοχή, στην άκρη της Γεωργιούπολης, όπου υπάρχει πρόσβαση αριστερά (παράνομα) για να μπεις στην κωμόπολη, ή για να σταματήσεις για καφέ στου Γρηγόρη, μπαίνεις εσύ, βγαίνουν άλλοι για να πάνε απέναντι, σταματάνε άλλοι για να πάρουν λουλούδια στο παρακείμενο κηποανθοπωλείο, ή να πάνε στα εξοχικά τους, πεζοί κυκλοφορούν, στάσεις λεωφορείων υπάρχουν…ένα κομφούζιο. Επειδή ξέρεις, έχεις κόψει ταχύτητα και απλά κοιτάζεις από πού θα σούρθει…Αφού το ξεπέρασες κι αυτό, λες ξεμπέρδεψες! αμ δε!…παρακάτω βλέπεις δεξιά και αριστερά ξενοδοχεία, προσβάσεις στην παραλία, κάποιος μέχρι πρότινος πούλαγε εκεί στο πάρκινγκ, ψωμί σε μια κλούβα, πεζοί με τα μαγιό και τα φουσκωτά τους στρώματα κάνουν σλάλομ ανάμεσα από τα αυτοκίνητα, κάποια τουριστικά λεωφορεία σταματούν και ξεφορτώνουν εκεί, επί τόπου! Μόνη διέξοδος, να κόψεις ταχύτητα, αλλά να κόψεις ε; στα 40 και να προσεύχεσαι…Πάς στον Καβρό, και δεξιά σου έχει άλλη έξοδο από το δρόμο ή είσοδος σ αυτόν, με ένα βενζινάδικο και σούπερ μάρκετ που είναι και δεν είναι στην «Εθνική», αλλά από την «Εθνική» μπαινοβγαίνουν…Και να δεις τι σούρχεται μετά. Διασταύρωση Επισκοπής, με μια υποτιθέμενη διαγράμμιση, βλέπεις ξαφνικά τον άλλο να στέκει εκεί στη μέση, χωρίς να ξέρεις τι περιμένει. Και εσύ που κάνεις τη διαδρομή συχνά, το ξέρεις, ο κακομοίρης ο τουρίστας με το νοικιαστικό τι σου φταίει;
Περνάς τον Πετρέ, κι εδώ προσβάσεις από αριστερά, σπίτια, ταβέρνες και από δεξιά κέντρα δεξιώσεων…Περνάς το Γεράνι με στροφές και με πολύ στενό οδόστρωμα και καταλήγεις στον Κόμβο του Ρεθύμνου, με σκοπό να μπεις στο Ρέθυμνο, όπου εδώ, αποτρελαίνεσαι! Από παντού έρχονται και παντού πάνε, στην ίδια διασταύρωση η «Εθνική» με το πάρκινγκ Σούπερ Μάρκετ…
Μπαίνοντας στην πόλη και αγναντεύοντας τη Φορτέτζα, έχεις το θριαμβευτικό χαμόγελο της επιβίωσης. Έχοντας κατά νου επιπλέον τα αγροτικά που συνάντησες και πήγαιναν του σκοτωμού, τα λεωφορεία που σταμάταγαν πάνω στην Εθνική καταλαμβάνοντας ολόκληρο το ένα ρεύμα, τους τουρίστες που πήγαιναν σαν χαμένοι-χαμένοι ήταν οι άνθρωποι-Τον κυριούλη που σου βγήκε από την καντίνα στην παραλία Επισκοπής και το μηχανάκι που ερχόταν καταπάνω σου στον κόμβο,!
Θεέ μου, αναφωνείς, πόσο λίγοι τελικά σκοτώνονται, χάρις στις προσπάθειές σου…αλλά τι να πρωτοκάνεις και συ…
