Νέα ανάρτηση του πατέρα που συγκλόνισε - "Οι σημερινοί ηττημένοι είναι οι αυριανοί νικητές"

  • Σάββατο, 26 Αύγουστος 2017 13:02
  • Συντακτική Ομάδα
  • Κρήτη

Με μια ακόμα ανάρτηση του ο ιερέας που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα με τα συγχαρητήρια που έδωσε στο παιδί του που απέτυχε στις εξετάσεις απαντά σε όσους τον επέκριναν ότι επαινεί ... τεμπέληδες! Ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος εξηγεί ότι γι αυτόν είναι φυσιολογικό να καλωσορίζει την “αποτυχία” και φυσικά δεν επαινεί τα παιδιά που δε διαβάζουν.

Ολόκληρο το κείμενο έχει ως εξής :

“Εκείνο που ευτυχώς ελάχιστοι πλην αιχμηρά δεν κατάλαβαν, είναι οτι εγω με την ανάρτηση μου αυτή, περί αποτυχίας, δεν επαινώ αυτούς που δεν διαβάζουν ή τεμπελιάζουν στην ζωή τους, αλλά εκείνους που προσπαθούν μα βιώνουν την ήττα. Και παιδί που δεν το ετοιμάζεις για την ήττα δεν θα γίνει ποτέ νικητής. Γιατί στην πρώτη στραβή που θα έρθει, διότι θα έρθει, θα χάσει τον προσανατολισμό του. Πρέπει να μάθουμε να χάνουμε εάν θέλουμε να κερδίσουμε. Αυτοί που κάποτε στέφθηκαν νικητές ή επιτυχημένοι, είχαν βιώσει άπειρες φορές την αποτυχία στην ζωή τους. Γιατί όπως έλεγε και ο βασανισμένος Τάισον, «οι σημερινοί ηττημένοι, είναι οι αυριανοί νικητές..... Είμαι νικητής γιατί γεννήθηκα ηττημένος...».

Αυτούς είχε παραλήπτες η επιστολή τα παιδιά που απέτυχαν ενώ προσπάθησαν, τους γονείς οι οποίοι σιώπησαν ή απογοητεύθηκαν, και δεν αγκάλιασαν ή δεν φίλησαν εχθές τα παιδιά τους, λέγοντας του «Σ αγαπώ ακόμη και ηττημένο...»

Τέλος θέλω να πω, οτι η δικός μου λόγος, που ίσως γι αυτούς που δε με γνωρίζουν, (δεν χάνουν και τίποτα), είναι μόνο υπαρξιακός και βιωματικός. Τι σημαίνει αυτό;

Οτι εχω την εσωτερική άνεση, να πω Μπράβο, Συγχαρητήρια, με τον ίδιο τρόπο και χαμόγελο τόσο στην επιτυχία όσο και στην αποτυχία και στην ήττα και στην νίκη. Και τούτο γιατί για μένα αυτές οι δυο λέξεις και έννοιες είναι ίδιες. Είναι απλά άλλοι δρόμοι με κοινό προορισμό. Εάν μπεις σε ένα ποτάμι, είτε ράθυμα είτε ορμητικά, σε ένα μέρος θα σε βγάλει, στην θάλασσα. Οπότε το ποιος είναι επιτυχημένος ή αποτυχημένος θα μας το φανερώσει η ροή της ζωής που ο Θεός με μοναδική μαεστρία σταλάζει στα σωθικά και βήματα μας.

Είδα στην ζωή μου πολλούς «επιτυχημένους» να ζουν την απόλυτη τραγωδία και αρκετούς «αποτυχημένους» να ζουν την ευτυχία. Είδα πολλούς αρρώστους να είναι υγιείς και υγιείς απόλυτα άρρωστους. Φυλακισμένους λεύτερους και λεύτερους φυλακισμένους......

Για μένα λοιπόν δεν είναι παράδοξο να καλωσορίζω την «αποτυχία» όπως προσπαθώ με την ίδια χαρά να λέω καλημέρα στον ηλιόλουστο ουρανό ή στον βροχερό, στο γέλιο και το δάκρυ, στην θλίψη και χαρά, γιατι πρέπει να καταλάβουμε οτι στο βάθος ειναι τα ίδια πράγματα, εμείς και ο νους μας, τα ερμηνεύει ως καλά και κακά. Αυτά απλά ειναι καθημερινοί δρόμοι εξέλιξης.

Ένα πράγμα είναι λυτρωτικό να καταλάβουμε οτι όλα είναι δρόμος. Και δεν υπάρχουν καλά και καλά γεγονότα στην ζωή μας, όμορφα και άσχημα, ιερά και βέβηλα, αμαρτωλά και ενάρετα, τα πάντα είναι μαθήματα που μας μαθαίνουν τον δρόμο και την τέχνη της ύπαρξης....”