Η ιδέα ότι η σειρά γέννησης μπορεί να έχει μόνιμη επίδραση στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Άλφρεντ Άντλερ, ψυχολόγο με μεγάλη επιρροή, στη δεκαετία του 1930. Ο Άντλερ υποστήριζε ότι, το μεγαλύτερο παιδί δεσπόζει κοινωνικά και είναι ευφυές, αλλά έχει την τάση να ζητά την επιδοκιμασία των άλλων, επειδή δεν είναι πλέον το κέντρο της προσοχής μετά τη γέννηση του επόμενου παιδιού.
Το μεσαίο παιδί, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στο μεγαλύτερο και το μικρότερο, είναι ανταγωνιστικό και διπλωμάτης. Τέλος, το μικρότερο παιδί συνήθως είναι εγωιστικό και απαιτητικό, επειδή έχει μάθει να το φροντίζουν. Ωστόσο, ο Άντλερ υποστήριξε επίσης ότι παρόλο που η σειρά γέννησης είναι ένας παράγοντας, η προσωπικότητα τελικά διαμορφώνεται από τις περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως η κοινωνική και η οικονομική κατάσταση.
Αναμφίβολα, οι γονείς δεν φέρονται το ίδιο στο πρώτο και στο δεύτερο παιδί τους: έχουν την τάση να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο και προσοχή στο πρώτο παιδί και να είναι πιο προστατευτικοί με αυτό. Με τη γέννηση του δεύτερου παιδιού, το πρώτο παύει να είναι το μοναχοπαίδι και οι γονείς μοιράζουν τον χρόνο τους στα δύο.
Αυτή η διαφορετική μεταχείριση θα μπορούσε εύλογα να επηρεάσει την προσωπικότητα των παιδιών, όμως είναι αδύνατο να διαπιστωθεί πώς ακριβώς, επειδή η επίδραση της δεν μπορεί να απομονωθεί από τους άλλους παράγοντες, όπως το φύλο, η διαφορά ηλικίας των παιδιών και η κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Παρόλο που η ιδέα ότι η σειρά γέννησης επηρεάζει την προσωπικότητα είναι πολύ δημοφιλής, αμφισβητείται, επειδή υποστηρίζεται από πολύ λίγα επιστημονικά ευρήματα.
Πολλές έρευνες που εξετάζουν την επίδραση της σειράς γέννησης δεν λαμβάνουν υπόψη τις άλλες μεταβλητές. Πρόσφατα, η ιδέα αυτή απέκτησε κάποια εγκυρότητα, καθώς μια έρευνα του 2009 έδειξε ότι, η σειρά γέννησης έχει αρνητική, αν και μικρή, επίδραση στον δείκτη νοημοσύνης.
Πηγή: 50 Ψυχολογικές θεωρίες που επηρέασαν την ανθρωπότητα, Christian Jarrett, εκδόσεις Κλειδάριθμος
