Ισλαμική τρομοκρατία στην Ευρώπη: Ως που θα πάει αυτό; Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Παρασκευή, 18 Αύγουστος 2017 13:23
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial


Είναι πραγματικά φρικιαστικό αυτό που συνέβη στη Βαρκελώνη. Οι Ισλαμοφασίστες αιματοκύλησαν την πόλη, επιτιθέμενοι στον Ευρωπαϊκό, Φιλελεύθερο τρόπο ζωής...Η αντιμετώπιση παρόμοιων περιστατικών είναι ιδιαίτερα δύσκολη και οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες δυστυχώς για αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο θα πρέπει να μάθουν να ζουν με αυτή την απειλή. Οι αρμόδιες υπηρεσίες θα πρέπει να είναι διαρκώς σε εκγρήγορση.


Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο πανικός και οι υστερικές φωνές για συνολικό πόλεμο πολιτισμών.


Στην Ευρώπη έχουν δράσει κατά καιρούς τρομοκράτες εγχώριας ευρωπαϊκής καταγωγής, χωρίς καμία σχέση με τον ισλαμισμό. ήταν απλά φανατικοί. Μεγαλύτερο παράδειγμα από τους ΝΑΖΙ δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Άλλα παραδείγματα είναι οι αναρχικοί στις αρχές του αιώνα ή η ακροαριστερή τρομοκρατία (με πολύ λιγότερους νεκρούς είναι αλήθεια), ή η ακροδεξιά τρομοκρατία με αρκετούς νεκρούς με σημαντικότερη εκδήλωση εκείνη του Μπρεβιακ στη Νορβηγία. Ακόμη και η Μαφία έχει κάνει τρομοκρατικές ενέργειες ιδιαίτερα φρικώδεις (π.χ. δολοφονία Φαλκόνε)


Είναι γεγονός ότι οι πολιτισμικές διαφορές δυτικών και μουσουλμάνων, μπορεί να συμβάλλουν σε κοινωνικές εντάσεις, αλλά δεν είναι μόνον αυτές οι γενεσιουργές αιτίες της ισλαμικής τρομοκρατίας. Άλλωστε πολλά περισσότερα θύματα φανατικών ισλαμιστών τρομοκρατών, έχουν οι μουσουλμανικές χώρες.


Απόψεις που ενοχοποιούν τις Ευρωπαϊκές χώρες ή τις ΗΠΑ, ότι με την πολιτική τους "δικαιολογούν" την εκδήλωση τυφλής βίας από τους ισλαμιστές είναι απλά απλοϊκές...Από την άλλη απόψεις που θέλουν την Ευρώπη να κηρύξει πόλεμο στο μουσουλμανισμό, είναι ανεδαφικές και παράλογες.


Η Ευρώπη πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία της, να διατηρήσει τις δημοκρατικές της ελευθερίες ως κόρη οφθαλμού και σε καμία περίπτωση να μην τις βάλει σε αντιδιαστολή με την ασφάλεια, και από την άλλη πλευρά, να εκσυγχρονίσει και να αναβαθμίσει τις υπηρεσίες και τα συστήματα ασφάλειας.


Συζητώντας για την ισλαμική τρομοκρατία στην Ευρώπη, συχνά μπαίνει το θέμα της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη. Η ενσωμάτωση όμως αυτή είναι θέμα πολύ ευρύτερο από εκείνο της  τρομοκρατίας, αν και  κάποιοι θεωρούν ότι από τους μουσουλμάνους αυτούς στρατολογούνται στις φανατικές τζιχανιτστικές ομάδες.

Είναι θέμα αναπροσαρμογής της πολιτικής κάθε κράτους της Ε.Ε., ώστε να εφαρμόσουν απλά την ισότητα όλων των πολιτών που διαβιούν στο κάθε κράτος, έναντι του νόμου.

Να μη γίνεται δηλαδή ανεκτή κανενός είδους διαφορετική μεταχείριση, θετική ή αρνητική εξαιτίας θρησκεύματος, χρώματος, πεποιθήσεων κλπ. Φοβάμαι ότι σε πολλές περιπτώσεις η αντιμετώπιση των κατοίκων Ευρωπαίκών χωρών με μουσουλμανικό θρήσκευμα με ίσους όρους με τους άλλους  πολίτες, ήταν έξω από τις προτεραιότητες των κρατών της Ε.Ε, και δεν εννοώ ότι ήταν υποδεέστερη, αλλά ήταν διαφορετική, εστιάζοντας πολλές φορές στην άποψη "άστους να λύσουν τα προβλήματά τους μόνοι τους"

Έτσι η Σαρία επικρατεί σε πολλές περιπτώσεις, οι γάμοι ανηλίκων είναι πολλοί, η καταπίεση των γυναικών είναι κόντρα στους νόμους των δυτικών κρατών, κλειτοριδεκτομές γίνονται, εγκλήματα τιμής γίνονται... Σ αυτό το περιβάλλον, δεν καλιεργείται μόνο η θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση και ο θρησκευτικός φανατισμός, αλλά μια γενικότερη ανομική συμπεριφορά με στόχο τους "άλλους", τους έξω από τους δικούς μας.

Οι περισσότεροι τρομοκράτες έχουν προϋπάρξει μικροεγκληματίες. Έχουν μεγαλώσει σε μια ομάδα που σαν φυσαλίδα τρέχει στον ωκεανό της υπόλοιπης κοινωνίας. Έτσι από τη μια φέρονται ως σχεδόν φυσιολογικοί νέοι στην "έξω" ζωή τους, από την άλλη η απόλυτη ένταξη και πραγμάτωσή τους, συντελείται μόνο μέσα στη φυσαλίδα των "δικών" τους

Η Ευρώπη οφείλει απλά να απαιτήσει την εφαρμογή των δικών της νόμων από όλους όσους επιθυμούν να διαμένουν στο έδαφός της...Οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες εκ των πραγμάτων υπάρχουν, αλλά  δεν μπορούν να είναι υπερκρατικές, αλλιώς οι κρατικές οντότητες της Ε.Ε θα τρίζουν συθέμελα.