Για τα πανηγύρια… Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Πέμπτη, 17 Αύγουστος 2017 13:58
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Γιορτή του χοχλιού, διαβάζω στη μια  αφίσα. Γιορτή της σταφίδας διαβάζω στην άλλη. Στην παρακάτω γιορτή του κίτρου. Στην πιο πέρα είναι τοιχοκολλημένη η γιορτή της γραβιέρας, παραδίπλα του μελιού. Μούρχεται στο facebook ο Αύγουστος της τάδε κουλτούρας ή του τάδε μέρους. Παντού στην Κρήτη το καλοκαίρι έχουμε  γιορτές.

Πρόκειται για τα καλοκαιρινά πανηγύρια των κρητικών χωριών, όπου οι πολιτιστικοί σύλλογοι συνήθως, παίρνουν την πρωτοβουλία να διοργανώσουν μια ανοιχτή χοροεσπερίδα, στην οποία θα μαζευτούν οι χωριανοί, αλλά θα έρθουν και επισκέπτες από τα γύρω χωριά ή από την πρωτεύουσα. Η ιδέα προκύπτει από το προϊόν που παράγει ή καλύτερα παρήγαγε το χωριό, ώστε να δοθεί η αφορμή, κλείνονται τα όργανα και μετά με αφίσες αλλά και με το διαδίκτυο τώρα πια, ενημερώνεται ο κόσμος να συμμετάσχει.

Τα πανηγύρια που διοργανώνουν οι πολιτιστικού σύλλογοι στα χωριά της Κρήτης τις μέρες αυτές, είναι πολλά. Πάρα πολλά. Ίσως περισσότερα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε. Είναι μια ευκαιρία να σμίξουν οι χωριανοί, να φανούν λίγο οι ιθύνοντες των συλλόγων και των δήμων, να διαφημιστούν οι χορευτικοί σύλλογοι και να βγάλουν μεροκάματο κάποιοι, κυρίως οι καλλιτέχνες που δόξα τω Θεώ έχουμε πολλούς.

Φαίνεται ότι ειδικά φέτος έχουμε μια αύξηση αυτών των χοροεσπερίδων. Εφέτος μάλιστα πολλοί «μεγάλοι» καλλιτέχνες, καταδέχτηκαν να παραστούν και να παίξουν ή να τραγουδήσουν σε μικρά χωριά, ευελπιστώντας πάντα ότι θα προστρέξει κόσμος  από  όλη την περιοχή

Είναι γεγονός ότι το «Πανηγύρι του χωριού» από τα παλιότερα χρόνια, αποτελούσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φανούμε, να φλερτάρουμε, να κουτσομπολέψουμε, να δούμε και να μας δούνε. Των Ελλήνων οι κοινότητες ενώνονται στις κοινωνικές εκδηλώσεις και τα καλοκαιρινά πανηγύρια προσφέρονται γι αυτό. Από τότε μάλιστα που μειώθηκαν κάπως οι «γκλαμουράτοι» γάμοι, εκεί δίνονται ευκαιρίες διασκέδασης ιδιαίτερα αυθεντικές.

Τι και αν υπάρχουν  πλαστικά πιάτα και ποτήρια,  άβολες καρέκλες, ή η εκδήλωση γίνεται σε άβολα μέρη και  με μουσική που συχνά πάσχει σοβαρά σε επίπεδο ακουστικής. Δεν έχει σημασία. Εκεί θα κάτσουν μαζί ο εργάτης με τον επιστήμονα. Ο «μορφωμένος» με τον ακαλλιέργητο σε συνθήκες απόλυτης ισότητας. Εκεί ο καλός χορευτής και ο καλός τραγουδιστής έχουν τον πρώτο λόγο.

Εκεί θα βρεθούν ξενιτεμένοι συγγενείς, Ο χωριανός με το συγχωριανό του.  Θα μιλήσουν μακρινά ξαδέρφια. Θα λυθούν ή θα μπερδευτούν παρεξηγήσεις. Εκεί θα γεννηθεί ο πρώτος εφηβικός έρωτας ή μπορεί να ανθίσει κι ένας μεγάλος έρωτας.

Τα κρητικά πανηγύρια είναι μια ιδιαίτερη καλοκαιρινή τελετή, που μάλιστα επιζητούν να τη ζήσουν οι επισκέπτες από άλλα μέρη, οι οποίοι θεωρούν ιδιαίτερη χαρά να παραβρεθούν σε μια τέτοια γιορτή.

Από την άλλη, τα πανηγύρια αυτά έχουν δυο μελανά σημεία. Το ένα  είναι οι πυροβολισμοί. Οι μπαλωθιές στον αέρα ως μέσο διασκέδασης, που δείχνει μια προβολή της βίας ως συστατικό στοιχείο της κουλτούρας των κρητικών. Σε αρκετούς αρέσει. Μάλιστα πολλοί επισκέπτες από άλλα μέρη της χώρας, επιζητούν να βιώσουν μια τέτοια κατάσταση, για να έχουν να διηγούνται ότι βίωσαν την έξη αυτή των κρητικών και να επιβεβαιώνουν στην ουσία το στερεότυπό τους για το Λεβέντη αξύριστο, μαυροπουκαμισά Κρητικό που ρίχνει μπαλωθιές. Ένα στερεότυπο που μάλλον δεν τιμά το νησί.

Το άλλο μειονέκτημα, είναι η άκρατη κατανάλωση αλκοόλ. Τονίζουμε το άκρατη κατανάλωση, γιατί θα μου πείτε πως δε γίνεται διασκέδαση χωρίς να ευθυμήσουμε λίγο. Όμως αυτό πόρω απέχει από εκείνα που διαδραματίζονται σε πολλές περιπτώσεις. Ο ανταγωνισμός στις κούπες, τα μεθύσια πολλές φορές εφήβων, ή-το χειρότερο- η οδήγηση μετά τις 4 το πρωί, εκατοντάδων οδηγών προς τα σπίτια τους υπό την επήρεια αλκοόλ με όλα τα γνωστά επακόλουθα δυστυχώς.

Πανηγύρια λοιπόν. Διασκέδαση, αυθεντικότητα, επικοινωνία, καλή διάθεση ας κρατήσουμε αυτά. Ας αφήσουμε τα υπόλοιπα.