Εκεί γαληνεύει η ψυχή κι αδειάζει το μυαλό - Παλιανή, μια Μονή που μοιάζει και με χωριό (Φωτογραφίες)

  • Παρασκευή, 11 Αύγουστος 2017 22:06
  • Συντακτική Ομάδα
  • Κρήτη

Η ψυχή τελικά δε θέλει πολλά για να γαληνέψει. Δέκα λεπτά δρόμος με το αυτοκίνητο, δύο καλοί φίλοι κι ένα περιβάλλον ειδυλλιακό. Λίγο πριν το Δεκαπενταύγουστο στην Παναγία την Παλιανή, μαζί με καλόγριες, ψάλτες, βυζαντινές ψαλμωδίες, παιδιά, σκυλιά και άνθρωποι που έχουν ζωντανή την πίστη και την ελπίδα.

Της Μαρίας Καλλέργη 

Το σκηνικό συμπληρώνει η θαυματουργή μυρτιά με τα εκατοντάδες τάματα να κρέμονται από πάνω της, τα χρώματα και τα αρώματα των λουλουδιών έξω από τα κελιά, τα κατώφλια και τα σκαλοπατάκια που σου δίνουν την αίσθηση πως βρίσκεται σε ένα χωριό.

Την ώρα της άφιξης στη Μονή που σε λίγες μέρες έχει τη γιορτή της καθώς είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ο ήλιος αποχαιρετούσε τη μέρα. Πολύ γρήγορα το σκοτάδι είχε πέσει αλλά δεν ήταν εκείνο το παγερό σκοτάδι. Ήταν ένα γλυκό σκοτάδι, καλοκαιρινό και ευχάριστο. Μια μικρή αίσθηση δροσιάς, από αυτήν που σπανίως συναντούμε στην πόλη απλωνόταν παντού και μπερδευόταν γλυκά με τα πολλά ανθισμένα λουλούδια.

Στο ναό το απόδειπνο είναι έτοιμο να αρχίσει και τα κεριά γίνονται όλο και περισσότερα. Μόνο που αυτά είναι κοντά στην έξοδο. Στον κυρίως ναό κυριαρχεί το σκοτάδι κι ένα κερί που είναι στο ψαλτήρι για να βλέπουν οι ψάλτες. Το περιβάλλον ειδυλλιακό. Κι αν κλείσεις και τα μάτια καταλαβαίνεις τι θα πει “ταξίδι του μυαλού” που σιγά σιγά αδειάζει από πάθη, εντάσεις, νεύρα και καθημερινότητα.

Στη θαυματουργή μυρτιά

Το απόδειπνο έχει τελειώσει και όλοι μαζεύονται στην εικόνα που βρίσκεται κάτω από τη θαυματουργή μυρτιά. Αρχίζει η παράκληση. Τα κεριά στα χέρια κι όλη η αυλή μυρίζει λιβάνι και λουλούδια. Ηλικιωμένες καλόγριες κάθονται σε παγκάκια και καρέκλες ενώ τα σκυλάκια τους είναι μαζί τους.

Κι όρεξη να χεις να ακούς ιστορίες. Από γυναίκες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην Παναγία κοριτσάκια, και τώρα περνούν τα 90 και δηλώνουν πως ποτέ δεν το μετάνοιωσαν. Κάποτε σου λένε στις ιστορίες οι καλόγριες ήταν 70 και τώρα είναι 17 και οι περισσότερες υπερήλικες.

Κι άλλες ιστορίες για ανθρώπους που φθάνουν κάθε μέρα από δω ζητώντας ή ζώντας το δικό τους θαύμα. Κάποιες φορές ζητώντας απλά παρηγοριά.

Και τα παιδιά, που παραμένουν παιδιά ακόμα και την ώρα της παράκλησης, τρέχουν πάνω κάτω και κάνουν αταξίες. Δύσκολο να τα μαζέψεις, ειδικά αν είσαι η γιαγιά τους.

Οι καλόγριες κάθονται στα αυλιδάκια με τους συγγενείς τους που ήρθαν να τις δουν και μικρές παρεούλες σε διάφορα σημεία της αυλής. Νομίζω ότι βρίσκεται σε ένα παλιό χωριό το Καλοκαίρι.

Γλυκός αποχαιρετισμός

Η ώρα περνά και φτάνει η ώρα να φύγουμε. Μόνο που κανείς δεν αποφασίζει να κάνει την αρχή. Κι όταν ξεκινά ο πρώτος ακολουθούν κι οι υπόλοιποι. Ως πολύβουο μελίσσι οι άνθρωποι κατευθύνονται προς την έξοδο. Συνοδεία των καλογριών που χαμογελούν αλλά και των σκυλιών του μοναστηριού.

Η πόρτα κλείνει βαριά πίσω μας, Όμως έχουμε ελαφριά ψυχή. Κι άδειο, καθαρό μυαλό. Με μια εμπειρία καταλυτική σε ένα χώρο που έμοιαζε με Μοναστήρι αλλά και με χωριό, με ησυχαστήριο αλλά και με πολλούς ανθρώπους, με ομορφιά και γαλήνη.

 

 

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ 

"Σκαρφαλωμένη" στο βράχο η Χρυσοσκαλίτισσα "ατενίζει" τη θάλασσα

Μονή Κουδουμά, ένας ιερός χώρος, στη μαγεία του Λιβυκού πελάγους

Φανερωμένη, μέσα σε σπηλιά το καθολικό , δημοφιλές και σπουδαίο προσκύνημα

Δεκαπενταύγουστος στην Παναγία Καλυβιανή - Ένα όνειρο από κείνα της χαμένης παιδικής αθωότητας

57 χρόνια χρειάστηκαν για την ανέγερση της Μεγάλης Παναγίας στη Νεάπολη

Οδηγήτρια, ιστορικό και πλούσιο μοναστήρι στο Κρητικό "Άγιο Όρος

Παναγίτσα, ένας αγαπημένος ναός που χτίστηκε από τους πρόσφυγες στο Μασταμπά

Καλυβιανή της αγάπης και της προσφοράς σε μια ιδιαίτερη φωτογράφηση