Ένα τραγούδι λέει πως :"Τους ανθρώπους της ζωής μου κάθισα να τους μετρήσω...". Ψαχουλεύοντας και εγώ στο facebook αυτό έκανα, κατά κάποιο τρόπο.
Της Ελίνας Λαγουδάκη
Πραγματικά όμως, πόσα άτομα υπάρχουν πραγματικά στη ζωή μας; Δεν μιλάω για την οικογένεια, που και εκεί φυσικά τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο. Μιλάω για τους ανθρώπους που είτε επιλέξαμε εμείς να είναι στη ζωή μας είτε εκείνοι επέλεξαν εμάς. Πόσους πραγματικούς φίλους μπορεί να έχει κάποιος; Τι κάνει έναν γνωστό, φίλο; Τι κάνει έναν φίλο, αδερφό;
Υπάρχουν άτομα στη ζωή μας σταθερά που τα γνωρίζουμε σχεδόν όλη μας τη ζωή. Είναι σταθερές αξίες και ξέρουμε πως στα καλά και στα κακά, στα δύσκολα. Στην καθημερινότητα όμως, δεν υπάρχουν. Ίσως δεν χρειάζονται, ίσως πάλι, υπάρχουν αλλά όχι ως φυσικοί παρουσία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ένα είδος οικογένειας. Είναι κάτι σαν τον καθρέφτη που δείχνει την εξέλιξη σου. Ένας "δάσκαλος" που ήταν εκεί στα περισσότερα λάθη, ένα χέρι που θα σε βοηθήσει να σηκωθείς.
Υπάρχουν οι φίλοι των μαθητικών χρόνων. Όσοι δεν κατάφεραν από αυτούς να γίνουν "αδέρφια" και κομμάτι σου, είναι απλά γλυκά κομμάτια της ζωή σου. Είναι τα άτομα που τα συναντάς σπάνια, μιλάτε μόνο σε γιορτές και γενέθλια αλλά πάντα σου φέρνουν ένα γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπο! Είναι άτομα που σε γεμίζουν συναισθήματα και ξυπνάνε αναμνήσεις που ακόμα και αν ήταν άσχημες, με τα χρόνια γλυκαίνουν.
Έρχονται μετά οι άνθρωποι που εμφανίζονται στη ζωή σου μετά την ενηλικίωση. Συνάδερφοι, γνωστοί, συμφοιτητές. Από αυτούς αρκετοί θα γίνουν φίλοι, πραγματικοί όμως, ελάχιστοι. Σαν συνδέουν πολλά αλλά συνήθως κάτι θα μπει ανάμεσα σας και θα χαλάσουν ή θα αλλοιωθούν οι σχέσεις σας. Πάντα θα μιλάτε τυπικά με τους περισσότερους αλλά συνήθως, αν δεν έχουν γίνει πραγματικοί φίλοι, θα είναι απλοί γνωστοί.
Υπάρχουν όμως και οι φίλοι. Όποια στιγμή και αν μπουν στη ζωή σου ξέρεις πως θα μείνουν. Συνήθως για πάντα. Σε στηρίζουν, τους στηρίζεις. Είναι μια σχέση που ότι δίνεις παίρνεις. Αγάπη, εμπιστοσύνη, παρέα. Είναι τα άτομα με τα οποία είσαι ο πραγματικός σου εαυτός.
Τέλος, έρχονται οι φίλοι που έγιναν οικογένεια. Δεν έχει σημασία πότε μπήκαν στη ζωή σου. Έχουν περάσει τις εξετάσεις που τυχόν τους έχεις βάλει. Είναι εκεί όταν είσαι καλά, όταν είσαι μέτρια αλλά και όταν είσαι χάλια. Είναι αυτοί που αν πέσεις θα σε σηκώσουν αλλά θα γελάνε και δυο ώρες μαζί σου. Είναι τα άτομα που γίνονται το άλλο σου εγώ κι ας μην μοιάζουν μαζί σου, ας διαφέρεται στα περισσότερα πράγματα. Σαν συνδέει κάτι μαγικό που δεν μπορείς να το περιγράψεις. Δεν είναι ανάγκη. Με τα άτομα αυτά, μιλάς με τα μάτια. Ξέρεις πότε είναι ή δεν είναι καλά, χωρίς καν να μιλήσεις μαζί τους. Ακόμα και ένα απλό sms μπορεί να γίνει για αυτούς σημάδι για το πως είσαι. Μπορεί να χαθούν αλλά θα επιστρέψουν και θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Θα νευριάσεις μαζί τους, θα φωνάξεις μα ποτέ δεν θα τσακωθείς πραγματικά. Γιατί ποιος μπορεί να τσακωθεί με τον εαυτό του;
Εμένα στη ζωή μου ευτυχώς υπάρχουν άτομα από όλες τις κατηγορίες και ακόμα και αν κάποιες στιγμές νιώθω μόνη, ξέρω πως είναι εδώ. Εσείς πόσους ανθρώπους έχετε αληθινά στη ζωή σας;
