Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας: κέρατο, η πρώτη και βασική πιθανότητα. Και γενικότερα απιστία, η οποία καλύπτει την πλειοψηφία των σχετικών περιπτώσεων. Αν προσθέσεις και όλα εκείνα τα στοιχεία του χαρακτήρα του που μπορεί να σου δημιουργήσουν ένταση, και να σας φέρουν σε σύγκρουση, έχεις μία αρκετά καλή εικόνα των στοιχείων που σε φέρνουν στην αμέσως επόμενη, τραγική μου ηρωίδα, φάση του διλήμματος σου: τον συγχωρείς ή όχι;
Δυστυχώς για σένα, κανένας από μηχανής Θεός δεν πρόκειται να κατέβει από τους ουρανούς, για να σου δώσει την απάντηση. Αυτό είναι ένα ζόρι που θα τραβήξεις όλο μόνη σου, και στο οποίο θα κληθείς να πάρεις αποφάσεις, θετικές ή αρνητικές για τον ίδιο. Οι τελευταίες, δε, είναι και εκείνες που εμπεριέχουν τις μεγαλύτερες λούμπες, στις οποίες πλατσουρίζεις μεγαλοπρεπώς. Για να απαλύνω λίγο τις δυσκολίες του ρόλου σου, ιδού οι λόγοι εκείνοι, για τους οποίους σίγουρα ΔΕΝ πρέπει να δώσεις κανένα συγχωροχάρτι, όσο σκληρό κι αν ακούγεται:
Ελπίζεις ότι θα καταφέρεις να τον αλλάξεις.
Προσέχεις τη διαφορά, έτσι; Όχι, δεν μετάνιωσε, ενδέχεται να μην σου έχει ζητήσει καν συγγνώμη, αλλά εσύ πιστεύεις (δεν ξέρω πως) ότι θα καταφέρεις να τον κάνεις άλλο άνθρωπο, και εν θα ξανασυναντήσετε πρόβλημα. Αφορισμός πρώτος: δεν μπορείς να αλλάξεις κανέναν άνθρωπο με το ζόρι. Αφορισμός δεύτερος: δεν μπορείς να βοηθήσεις κανέναν άνθρωπο, που εν επιθυμεί να βοηθηθεί. Βάλε και τους δύο καλά στο μυαλό σου, και πίεσε τους τόσο, όσο θα χρειαστεί για να χωρέσουν. Δεν φτάνει μόνο η δική σου θέληση, το πιάνεις; Όπως και όταν…
Πιστεύεις ότι φτάνεις και για τους δυο.
Έχεις αυτοαγιοποιηθεί ήδη, και έχεις αναγορεύσει την αγάπης ου στο απόλυτο, μοναδικό εκείνο πράγμα, το οποίο είναι ικανό να υπερνικήσει όλες τις δυσκολίες, και φυσικά να απαλύνει τα θανάσιμα αμαρτήματα στα οποία υπέπεσε. Και μόνο το ότι επιχειρείς να βρεις δίοδο συγχώρεσης, με αναφορά ΣΕ ΣΕΝΑ και όχι σε αυτόν, καταδεικνύει το λάθος του συλλογισμού σου. Και ανοίγει διάπλατα τον δρόμο, όχι απλά να σε εκμεταλλευτεί, αλλά και να βγει κι από πάνω. Κάτσε λοιπόν εσύ και σέρνε το κάρο για δύο, να δω πόσο θα αντέξεις…
Τον λυπάσαι, μετάνιωσε και σε παρακαλάει.
Αν δεν μπορείς με τίποτα να διαγράψεις αυτό που συνέβη και προκάλεσε τον χωρισμό σας, τότε το συναίσθημα οίκτου δεν θα λειτουργήσει διαφορετικά από ένα απλό μπάλωμα σε μία βάρκα που μπάζει νερά από δέκα πλευρές. Δεν μπορεί καμία σχέση να βρει το δρόμο της, αν στηρίζεται σε τέτοιου είδους συναισθήματα, και το ότι το πιστεύεις, είναι το ανησυχητικότερο όλων. Αν δεν είσαι ακόμη έτοιμη, το να πιεστείς απλά θα παρατείνει μία κατάσταση έντασης και καταπιεσμένων μεταξύ σας συναισθημάτων που θα οδηγήσουν σε ακόμη ισχυρότερη έκρηξη στο μέλλον. Ενημερωτικά…
Φοβάσαι να μείνεις μόνη σου.
Θλιβερό. Αληθινά θλιβερό. Δείχνει τέτοια αδυναμία χαρακτήρα από τη μία, και τόση αυτοενοχοποίηση από την άλλη, που και πάλι θα οδηγήσει ασφαλώς στην εκμετάλλευση σου από τον «καλό» σου, ευθύς μόλις συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορείς να κάνεις μακριά του. Μεγάλο κορίτσι είσαι, καιρός να απεμπλακείς από φοβίες, ανασφάλειες και κόμπλεξ που σε πάνε πίσω, κι άλλο πίσω, δεν νομίζεις;
Δεν θες να δεχτείς την «ήττα» σου.
Και να παραδεχτείς ότι έκανες λάθος για έναν άνθρωπο, τον οποίο όλα τα σημάδια έδειχναν εξ αρχής ως ακατάλληλο για σένα. Ο εγωισμός σου σε κινητοποιεί να συνεχίσεις μια κατάσταση, η οποία γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, απλά και μόνο για να μην παρουσιαστείς ως η χαμένη της υπόθεσης. Αλήθεια, σε ποιον ή ποιους; Σε σένα ή στους γύρω σου; Προς τα πού, αλήθεια, κατευθύνεται αυτή η αμηχανία σου να διαχειριστείς αυτό που σου συμβαίνει αποτελεσματικά; Ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσεις, για να μη σε κατατρύχουν, και σου δείχνουν τον λάθος δρόμο. Απολύτως λάθος, όμως…
Είσαι αυτοκόλλητη μαζί του.
Ξέρεις πώς ξεκολλάνε από τις πληγές τα τσιρότα, έτσι; Μία κι έξω. Κάπως έτσι πρέπει να ξεκολλήσεις κι εσύ, και φυσικά και νοητικά από ένα αγόρι, το οποίο σου δίνει όλους τους καλούς λόγους για να τελειώνεις μαζί του. Η αυτοαναφορικότητα, θα ξαναπώ, σπάνια συνιστά ικανό λόγο για να συγχωρήσεις έναν άντρα, που έχει ασελγήσει ψυχικά σε βάρος σου. Ναι, είναι δύσκολο να μπορέσεις να προχωρήσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και ακόμη πιο ζόρικο να λάβεις τις δύσκολες και σκληρές αποφάσεις. Ταυτόχρονα, ωστόσο, συνιστά και τη μόνη διέξοδο, που διασφαλίζει πλήρως την αξιοπρέπεια σου. Ελπίζω να μην την ξέχασες τελείως, αλλά να την έχεις βάλει στη ζυγαριά. Και μάλιστα σε περίοπτη θέση. Είμαι σίγουρος ότι θα σε βοηθήσει να αποφασίσεις…
Πηγή: Marymary
