Λένε πως το ομορφότερο δώρο που μπορεί να κάνει η ζωή σε έναν άνθρωπο, πέρα από την υγεία του, είναι ένα παιδί.
Της Ελίνας Λαγουδάκη
Όταν φέρνεις στο κόσμο ένα παιδί, είσαι υπεύθυνος για αυτό αλλά δεν σου ανήκει. Είναι παιδί σου, αίμα σου, είσαι υποχρεωμένος να το μεγαλώσεις και να το φροντίσεις όσο μπορείς. Να του δώσεις όσα περνάνε από το χέρι σου.
Ακόμα και αν δεν φέρεις στο κόσμο αυτό εσύ το παιδί, αλλά κάποιος άλλος, είσαι γονιός του αφού είσαι υπεύθυνος για την ανατροφή του. Αλλά ούτε και τότε σου ανήκει.
Υπάρχουν γύρω μας τόσοι άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Έχουν όμως τόση αγάπη μέσα τους, που το θεωρείς κι εσύ ο ίδιος αμαρτία για αυτούς. Υπάρχουν όμως και άλλοι που δεν λέγονται γονείς, μαμά ή μπαμπάς. Λέγονται μητέρα και πατέρας, καθαρά και μόνο επειδή μέσα σε αυτές τις λέξεις κρύβεται και η λέξη τέρας.
Ξέρω πως ακούγεται υπερβολικό αυτό, αλλά κατά τη ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι. Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί ένας άνθρωπος που κακοποιεί το παιδί του; Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί ένας άνθρωπος που βάζει το παιδί του σε σκαμνί στη ταράτσα τιμωρία, που δέρνει τη κόρη του με πλάστη και της πατάει το κεφάλι στο πάτωμα; Ή πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί ένας άνθρωπος που κακοποιεί σεξουαλικά το παιδί του;
Και τώρα ξέρω πως πολλοί θα πουν πως αυτά τα κάνουν οι πα-τεράδες και η μη-τέρες είναι πάντα αθώες γιατί αγαπάνε τα παιδιά τους και τα προστατεύουν! Όχι. Δεν ισχύει αυτό και μην κοροϊδευόμαστε. Αν μια γυναίκα θέλει να λέγεται μάνα και όχι μη-τέρα, βάζει πάνω από όλα τα παιδιά της. Δεν κοιτάει πως να καλύψει τον άντρα της και δεν δέχεται ούτε εκείνη την κακοποίηση. Δεν υπολογίζει τι θα παει ο κόσμος και η κοινωνία. Βάζει προτεραιότητα τα παιδιά της και την υγεία της.
Δεν ζούμε στην εποχή του ´30, ούτε μπορώ να δεχτώ πως η κοινωνία μας εν έτη 2017, θα ρίξει ευθύνες σε μια γυναίκα που έχει κακοποιηθεί και που προσπαθεί να σώσει τα παιδιά της, αντί να την αγκαλιάσει και να την προστατέψει.
Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και για τα ανήλικα πλάσματα στα οποία είναι κηδεμόνας. Απλά, αν λέμε πως τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές και δεν πρέπει ούτε καν να είναι μπροστά σε έναν απλό καβγά, σκεφτείτε τι πλάσματα δημιουργούν αυτές οι καταστάσεις και φανταστείτε την αυριανή κοινωνία. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι αν κάτι τέτοιο συμβαίνει δίπλα μας, το γνωρίζουμε και δεν αντιδράμε,
Σε κανένα πλάσμα δεν αξίζει μαι τέτοια αντιμετώπιση. Πόσο μάλλον σε ένα παιδί!
