Η Ελένη ήταν μια γυναίκα της Κρητικής υπαίθρου, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή σε βαθιά γεράματα. Θα μπορούσε να είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας αλλά δεν ήταν. Ήταν μια γυναίκα με δύσκολη ζωή, γυναίκα μαχήτρια κι όπως έδειξε η ζωή ένας άνθρωπος με απίστευτο ψυχικό απόθεμα.
Της Μαρίας Καλλέργη
Αν και ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε δεν ευτύχησε να αποκτήσει παιδιά. Το περνούσε γεναία αλλά εξαιρετικά δύσκολα, αφού ήταν το μόνο πράγμα στη ζωή της που δεν μπορούσε να είναι .... η καλύτερη. Απλώς γιατί δεν εξαρτιόταν από την ίδια.
Αυτό μέχρι τη μέρα που μια τραγική ατυχία για ένα μικρό κοριτσάκι, που έχασε τη μητέρα που το γέννησε, το έφερε στο δρόμο της. Το κοριτσάκι ήταν μόνο και φοβισμένο. Η Ελένη δε το μεγάλωσε απλώς, δεν το αγάπησε μόνο. Λάτρεψε εκείνο το μικρό κορίτσι και το έκανε την πριγκίπισσα της καρδιάς της.
Το δόσιμο δεν είχε μέτρο, ούτε όριο. Εκείνα τα καταπιεσμένα συναισθήματα φροντίδας, αγάπης και ευθύνης απέναντι σε αυτό το παιδί, έκαναν την Ελένη δυνατή. Με εύθραστη υγεία αλλά με απίστευτο αγώνα έζησε ως τα βαθιά της γεράματα. Γιατί είχε υποσχεθεί στη μικρούλα ότι θα την άφηνε μόνο τότε που δε θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Και κράτησε την υπόσχεση της.
Αλλά το σημαντικότερο που απέκτησε το μεγάλο πια κορίτσι, από την Ελένη ήταν να βλέπει ανοιχτούς ορίζοντες και να προσπαθεί να κάνει ότι δεν μπορεί. Όπως έκανε και η ίδια.
Τ ι άλλο σημαντικό για τη ζωή θα μπορούσε να μάθει μια μάνα σε ένα παιδί από το δεδομένο πως η ζωή είναι δύσκολη και να του δείξει τον τρόπο να υπερβαίνει τις δυσκολίες;
Η Ελένη ποτέ δε γέννησε και ποτέ δεν κράτησε ένα μωρό στην αγκαλιά της. Υπάρχει όμως ως ένας φωτεινός φάρος κι ένα δροσερό ανοιξιάτικο αεράκι στη ζωή μιας πριγκίπισσας που μεγαλώνει αλλά έχει μάθει να τα καταφέρνει χωρίς τη μαμά της πλέον. Η Ελένη υπήρξε ΜΑΝΑ με κεφαλαία γράμματα.
Και προφανώς υπάρχουν κι άλλες πολλές τέτοιες μάνες που δεν βρέθηκαν με ένα παιδί που ήρθε απλά στη ζωή τους. Αυτές οι μάνες, οι σπουδαίες όπως κι όλες οι άλλες άλλωστε έχουν τα παιδιά τους, τα παιδιά της καρδιάς.
Ας είναι λοιπόν η σημερινή και γι αυτές τις μάνες που βρήκαν τη δύναμη να λατρέψουν ένα παιδί που δεν είχε το DNA τους, αλλά ένα κομμάτι από την ψυχούλα τους.
