Κορωνοϊός: Να μην αφήσουμε να μας "τελειώσει". Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Κυριακή, 28 Ιούνιος 2020 18:38
  • Γιώργος Παπακωνσταντής
  • Editorial
Η φετινή χρονιά είναι μια περίεργη χρονιά. Ζούμε τις επιπτώσεις ενός πολέμου χωρίς πόλεμο.

Αντίθετα, ενώ φαίνεται να δυναμώνει η αλληλεγγύη μεταξύ μας, ενώ το ενδιαφέρον μας για τους άλλους εντείνεται, εν τούτοις οι εξελίξεις στο παγκόσμιο μέτωπο της πανδημίας επιφέρουν μια χαοτική κατάσταση, μια αβεβαιότητα για τους επόμενους μήνες τουλάχιστον και μια οικονομική κρίση που όμοιά της μόνο σε συνθήκες γενικευμένου πολέμου θα μπορούσαμε να την προσομοιάσουμε.

Έχουμε την τύχη ή την ατυχία, να ζούμε σε ένα από τα καλύτερα “οικόπεδα” του κόσμου. Συγκριτικό μας πλεονέκτημα δεν είναι η βιομηχανία, δεν είναι η κοστοβόρα αγροτική παραγωγή, αλλά είναι ο τουρισμός και γενικά οι υπηρεσίες, το εμπόριο και οι μεταφορές. Με βάση αυτά η Ελλάδα συγκαταλέγεται στα 30 πλουσιότερα κράτη του κόσμου με κριτήριο το κατακεφαλήν εισόδημα και πορεύεται στο πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης με όλα τα στραβά που έχει αλλά και με τη μοναδικότητα να είναι αυτή η Ευρώπη η καλύτερη στον κόσμο Ένωση κρατών από πλευράς οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, Αλλά και αλληλεγγύης.

Την περίοδο αυτή, περιμένουμε πως και πως τα νέα από τις χώρες προέλευσης των τουριστών και αγωνιούμε να μάθουμε την πορεία του κορωνοϊού στις χώρες αυτές, προσδοκώντας ότι θα επηρεάσει το λιγότερο δυνατό τις τουριστικές αφίξεις στη χώρα μας. Ωστόσο, η ζήτηση έχει πέσει κατακόρυφα και εργαζόμενοι αλλά και επιχειρηματίες προσπαθούν όπως όπως να επιβιώσουν.

Η Κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει τα ακάλυπτα, αλλά μπλέκεται ολοένα και περισσότερο στα γρανάζια της διοικητικής ανεπάρκειας του δημοσίου και στη χαοτική κατάσταση της γραφειοκρατίας.Ακόμη και στην εμμονή που φαίνεται να υφέρπει ότι ο πολίτης είναι απατεώνας και προσπαθεί να τη "φέρει" στο κράτος  Εκείνος που περιμένει τα 534 για να επιβιώσει, νιώθει ότι του κάνουν καψώνι κι από πάνω, όταν αναμένεται η μία εγκύκλιος πάνω από την άλλη ή ότι πρέπει να συμπληρώσει ένα σωρό χαρτιά για να μπορέσει να τα πάρει. Όσοι δοκίμασαν να συμπληρώσουν αίτηση κοινωνικού τουρισμού, το πάλεψαν ώρες! τα διάφορα υγειονομικά πρωτόκολλα για διάφορα επαγγέλματα, γρίφοι δυσεπίλυτοι.  Η χαρά και η κατάρα των λογιστών μαζί. Όσο και να δηλώνει ότι το παλεύει με τη γραφειοκρατία ο Πιερακάκης, ολοένα και κάποιος δύστροπος ή εντελώς αδιάφορος δημόσιος υπάλληλος γραφειοκράτης, θα βρίσκεται να αποδεικνύει ότι οι ρίζες του γραφειοκρατικού τέρατος είναι τελικά, πολύ βαθιές. Οι τράπεζες που υποτίθεται ότι έχουν κληθεί να συμβάλλουν στην επιβίωση πολιτών και επιχειρήσεων, δίνουν χρήματα με τα κλασσικά τραπεζικά κριτήρια δηλαδή μόνο σε εκείνους που έχουν και κατέχουν και στην πραγματικότητα τους ενισχύουν για να “καταπιούν” ευκολότερα εκείνους που πραγματικά έχουν ανάγκη.

Και όλοι εμείς, εδώ στο όμορφο νησί μας, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, κινούμαστε με την αγωνία του Shakespeare, παραφρασμένη...Να έρθουν οι τουρίστες να δούμε κανένα ευρώ ή να μην έρθουν για να μη γεμίσουμε κορωνοϊό; Επειδή όμως είμαστε μάλλον αισιόδοξοι ότι δε μας πιάνει τίποτα, -μια βόλτα σε κάποιο μπαράκι θα μας πείσει- και επιπλέον βλέπουμε να έρχεται ένας Χειμώνας πολύ ζόρικος, ας έλθουν να αφήσουν κανένα ευρώ και από Χειμώνα βλέπουμε πάλι με τον κορωνοϊό. Απλές σκέψεις που κάνουμε σε μια ιδιαίτερα σύνθετη κατάσταση...

Ωστόσο, ας κρατάμε γερά, με ψηλά το ηθικό, ας απαιτήσουμε από την Κυβέρνηση να απλοποιήσει τα πράγματα σε σχέση και με την επανεκκίνηση της οικονομίας αλλά και την επιβίωση του κόσμου και ας ελπίζουμε να βρεθεί το συντομότερο δυνατό εκείνο το εμβόλιο.

Με τον κορωνοϊό δεν τελειώσαμε, να μην αφήσουμε να μας τελειώσει ούτε εκείνος ούτε οι παράπλευρες συνέπειές του.

Υ.Σ.Η φωτογραφία του τίτλου, είναι από το μαντείο των Δελφών...ίσως θα ήταν μια κάποια λύσις!

Γιώργος Παπακωνσταντής

Διδάκτορας εγκληματολογίας, "εγκληματεί" καθημερινά στην προσπάθειά του να βελτιώσει λίγο τα πράγματα.