Πώς είναι να υπηρετείς ένα πλουσιόπαιδο -Τα καπρίτσια, οι εντολές και οι υπερβολές

Μέλη σε ακριβά ιδιωτικά κλαμπ, ρούχα που φτιάχνονται κατά παραγγελία από διάσημους σχεδιαστές για αυτούς και προσωπικοί σωματοφύλακες. Αυτό είναι μόνο ένα μέρος από τη ζωή των πλουσιόπαιδων σε όλο τον κόσμο.

Η δημοσιογράφος της Daily Mail, Sadie Nicholas μπήκε στον εξωφρενικά πλούσιο κόσμο τους και πήρε μία γεύση από το πώς είναι η καθημερινότητά τους.

Όταν η προσωπική σωματοφύλακας Λιάν έφτασε για να συναντήσει την πελάτισσά της ένα απόγευμα, ενημερώθηκε για μια αναπάντεχη αλλαγή. Ο σοφέρ δεν θα τις οδηγούσε στο σπίτι. Αντί για αυτό, θα επιβιβάζονται στο ιδιωτικό τζετ της οικογένειας στο Παρίσι, όπου ένα μπουφάν Stella McCartney (που είχε ξεπουλήσει στο Λονδίνο) περίμενε για να το παραλάβει ο κάτοχός του.

Αυτό που κάνει αυτή την ιστορία ακόμα πιο απίστευτη, σαν να έχει βγει από σενάριο ταινίας, είναι ότι η πελάτισσα της Leanne, δεν ήταν όπως μπορείτε να φανταστείτε μια διάσημη ποπ σταρ ή μια εκατομμυριούχος businesswoman. Ήταν μια έφηβη που είχε μόλις τελειώσει μια μέρα στο σχολείο.

«Θέλω πραγματικά αυτό το μπουφάν. Το κατάστημα στο Παρίσι το έχει σε απόθεμα, το τζετ μου με περιμένει στο αεροδρόμιο, πάμε!», έτσι πήγαμε, περιγράφει η Λιάν. «Είχα άλλη μια παρόμοια περίπτωση πρόσφατα με τον γιο ενός πλούσιου πελάτη ένα Σάββατο πρωί, που ήθελε να πετάξει με το τζετ του στην Ισπανία, να δει αγώνα της Μπαρτσελόνα, την ίδια ημέρα», προσθέτει.

Καλώς ήρθατε στα άδυτα των εξαιρετικά πλούσιων παιδιών. Ενώ οι περισσότεροι νέοι ξοδεύουν τον ελεύθερο χρόνο τους σε σπίτια φίλων ή σε καφετέριες, τα παιδιά των σούπερ πλούσιων είναι πιο πιθανό να βρεθούν σε κάποιο ιδιωτικό κλαμπ μόνο για μέλη και σε πολυτελή ξενοδοχεία, με ένα τσούρμο προσωπικό φυσικά να τους ακολουθεί από πίσω.

12χρονος απέλυσε σωματοφύλακα γιατί δεν τον άφησε να φάει μπέργκερ

«Μερικές από τις οικογένειες με τις οποίες συνεργάστηκα έχουν μια τεράστια συνοδεία. Κάθε παιδί μπορεί να έχει το δικό του σωματοφύλακα, καθώς και μια προσωπική νταντά και δασκάλους», προσθέτει η Λιάν.

Αλλά η αίσθηση εξουσίας που μερικά από αυτά αισθάνονται, μπορεί να επιφέρει δυσάρεστες καταστάσεις. Πάρτε, για παράδειγμα, τον συνάδελφο της Λιάν, που απολύθηκε από ένα 12χρονο αγόρι, επειδή δεν τον άφηνε να σταματήσει μια μέρα για ένα burger μετά το σχολείο.

«Χειραγώγησε τη μητέρα του για να συμφωνήσει στις απαιτήσεις του να απολυθεί ο σωματοφύλακας του», συμπληρώνει η Λιάν. «Αλλά δεν πιστεύω πάντα ότι η κακή συμπεριφορά είναι επειδή είναι πλούσιοι. Συμβαίνει συχνά απλά επειδή είναι παιδιά και το τραβάνε στα άκρα, επειδή είναι σχετικά στο δικό τους κόσμο».

 

Και αυτός ο συγκεκριμένος κόσμος αυξάνεται με σημαντικό ρυθμό. Ο αριθμός των ατόμων με εξαιρετικά υψηλό καθαρό κέρδος - εκείνων με περιουσιακά στοιχεία άνω των 26,5 εκατομμυρίων λιρών - αυξήθηκε κατά 6% κατά τη διάρκεια του 2019 σε 513,244 παγκοσμίως και κατά 4% σε 14,400 στο Ηνωμένο Βασίλειο, σύμφωνα με έκθεση. Δεν είναι λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι επαγγέλματα για την «εξυπηρέτηση» αυτών των ανθρώπων αυξάνονται επίσης.

Το προσωπικό ασφαλείας, υπήρξε κάποτε προνόμιο των βασιλιάδων, των διπλωματών και τον κορυφαίων διάσημων, αλλά τώρα έχουν μεγάλη ζήτηση από οικογένειες που έχουν τις ίδιες ανησυχίες για την ασφάλεια των παιδιών τους, όπως οι κοινοί θνητοί.

«Οι διασημότητες τείνουν να προτιμούν έναν σωματοφύλακα τύπου σαν αυτούς που βλέπουμε στο Χόλιγουντ, ο οποίος ξεχωρίζει γιατί είναι μεγάλοι, "φουσκωτοί", με σκούρα γυαλιά και ακουστικό», λέει η Λιάν. «Οι υπερβολικά πλούσιες οικογένειες προτιμούν τη διακριτικότητα όσον αφορά το πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για την ασφάλεια των παιδιών τους. Με ένα απλό τζιν, ένα πουλόβερ και αθλητικά παπούτσια, μπορώ να περάσω για μια νταντά, για προσωπικός βοηθός ή συγγενής στις σχολικές πύλες ή στα πάρκα. Οι μόνοι άνθρωποι που θα με έβλεπαν και θα με ξεχώριζαν ως σωματοφύλακα είναι άλλοι μέσα στη βιομηχανία».

Πώς είναι η ζωή ενός σωματοφύλακα που προσέχει πλουσιόπαιδα

Η 20ετής σταδιοδρομία της Λιάν στην προσωπική προστασία, την οδήγησε σε όλο τον κόσμο, σε πολλά εχθρικά περιβάλλοντα, αλλά αργότερα εργάστηκε κυρίως με οικογένειες. Συνήθως, μπορεί να κερδίσει μεταξύ £ 60,000 και £ 100,000 ετησίως και δεν είναι ασυνήθιστο να πάρει ως τιπ £ 1000 σε μετρητά στο τέλος μιας σύμβασης. Συνοδεύει τους πελάτες παντού, από το σχολείο μέχρι τις οικογενειακές διακοπές στη Νέα Υόρκη, τη Νότια Αφρική και τις Μαλδίβες.

 

Τα παιδιά των πλουσίων μπορεί να έχουν τα πάντα, αλλά συχνά νιώθουν μόνα / Φωτογραφία: Shutterstock

Μπορεί να ακούγεται χλιδάτο, αλλά δεν είναι, καθώς δε βρίσκεται εκεί για να απολαύσει τη λιακάδα ή τα αξιοθέατα. Η αποστολή της είναι η ασφάλεια, η εκτίμηση των πιθανών κινδύνων και ο σχεδιασμός στρατηγικών εξόδου για όλα τα περιστατικά.

«Η ειρωνεία είναι ότι αυτά τα παιδιά περιβάλλονται από τόσο προσωπικό και όμως συχνά είναι μόνα», αποκαλύπτει. «Προσκαλούνται σε πάρτι σε ξενοδοχεία πολυτελείας ή ιδιωτικές λέσχες, αλλά θέλουν απλώς να πάνε στο πάρκο με το ποδήλατό τους όπως και τα άλλα παιδιά.

«Αποζητούν τους γονείς τους, αλλά συχνά τα μεγαλώνουν από το προσωπικό της οικογένειας. Εχω δει παιδιά να απορρίπτουν τους γονείς τους όταν βρίσκονται κοντά τους, γιατί τους μοιάζουν ξένοι», περιγράφει η Λιάν.

 

 

Ορισμένες οικογένειες επιμένουν να μην ασχολείται η Λιάν με τα παιδιά που έχει προσληφθεί για να προστατεύσει και απαγορεύεται ακόμη να κοιτάζει στα μάτια τις μητέρες. «Αυτό είναι δύσκολο, γιατί πρέπει να έχω μια σχέση με τα παιδιά, ώστε να με εμπιστεύονται αν λέω ότι πρέπει να βγούμε από μια κατάσταση γρήγορα και χωρίς κόπο για την ασφάλειά τους», εξηγεί. «Μπορεί να είναι δύσκολο και για αυτά, επειδή τα περισσότερα μικρά παιδιά φυσικά θέλουν να παίξεις μαζί τους, ειδικά αν βρισκόμαστε σε πάρκο ή πισίνα.».

«Έχω δουλέψει με παιδιά που θα μπορούσαν να έχουν ό,τι θέλουν, αλλά μου λένε ότι βαριούνται, και μπορώ να δω γιατί. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι σαν κι εμένα έχουν στόχους και όνειρα και είναι ενθουσιασμένοι που πηγαίνουν για διακοπές. Αλλά αν μπορείς να έχεις το οτιδήποτε με την κίνηση απλά ενός δακτύλου, δεν έχεις τη συγκίνηση να μαζέψεις χρήματα ή να έχεις να περιμένεις μέχρι τα Χριστούγεννα για ένα ιδιαίτερο δώρο».

Η ζωή μιας δασκάλας ενός πλουσιόπαιδου

Η πρώην δασκάλα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, η οποία έγινε ιδιωτική δασκάλα, Βικτόρια Αντεμόσου, συμφωνεί με αυτό. Από το πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό το 2010 με μια πάμπλουτη οικογένεια στο νότο της Γαλλίας, η δουλειά της την οδήγησε παντού, από τη Μαδρίτη στο Ντουμπάι και ακόμη σε ένα σκάφος στη Μεσόγειο.

Οι πελάτες της είναι συνήθως παιδιά δισεκατομμυριούχων επιχειρηματιών και γυναικών, γαλαζοαίματων, πολιτικών και διασημοτήτων και κερδίζει τουλάχιστον £ 1.000 την εβδομάδα για λίγες ώρες διδασκαλίας την ημέρα όταν ταξιδεύει στο εξωτερικό. «Ευτυχώς, η πλειοψηφία συμπεριφέρεται σχετικά καλά, αλλά έχω δει κάποιες απαράδεκτες συμπεριφορές», λέει η 32χρονη Βικτόρια, που ζει στο Bedfordshire με το σύζυγο και το παιδί της.

«Έπαθα σοκ όταν γνώρισα για πρώτη φορά μία πρώην μαθήτρια, η οποία ήταν μόνο εννέα χρονών, αλλά είχε μια συνοδεία προσωπικού, συμπεριλαμβανομένης μιας νταντάς, ενός οδηγού κι ενός ατόμου που της κουβαλούσε τα πράγματα, και τους έφερνε όλους, παντού μαζί της. Αυτοί φοβούνταν να μην την αναστατώσουν και τους έλεγε συνεχώς τι να κάνουν. Ένας από τους πρώην μαθητές μου, συνήθιζε να διατάζει την οικονόμο του σπιτιού, να την αντιμετωπίζει σαν σκουπίδι και να της βγάζει παρατσούκλια», αναφέρει χαρακτηριστικά η Βικτόρια και συνεχίζει.

«Τα πλουσιόπαιδα δεν ακούνε συχνά “όχι”, που σημαίνει ότι περιμένουν τους πάντες γύρω τους να κάνουν ό,τι τους λένε ή να ενδώσουν στις απαιτήσεις τους».



Σε αυτές τις περιπτώσεις, φταίνε οι γονείς όπως υποστηρίζει η Βικτώρια, επειδή αναθέτουν σε τρίτους τις ευθύνες τους και περνούν ελάχιστο χρόνο με τα παιδιά τους. «Είχα πελάτες των οποίων τα παιδιά δίδασκα εδώ και χρόνια, αλλά συνάντησα μόνο τον υπεύθυνο του σπιτιού, επειδή οι γονείς δεν ήταν ποτέ εκεί. Έχω δουλέψει με παιδιά που γνωρίζουν ότι η συμπεριφορά τους είναι απαράδεκτη, αλλά δεν τους νοιάζει γιατί δεν τα έχει επιπλήξει ποτέ ένας γονέας. Αντίθετα, τα παιδιά μερικών από τους πιο εύπορους πελάτες μου, έχουν πολύ καλούς τρόπους, είναι ευγενικά, πραγματικά θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον κόσμο και αυτό τιμά τους γονείς τους».

Οι άψογοι τρόποι είναι κάτι που η συγγραφέας και ειδική στο πρωτόκολλο Νταϊάνα Μάδερ, διδάσκει εδώ και δεκαετίες. Τώρα συνεργάζεται με τα παιδιά πολύ πλούσιων οικογενειών, ηλικίας 6 έως 16 ετών στο Ηνωμένο Βασίλειο και παγκοσμίως, βλέποντάς τα σε ιδιωτικούς συλλόγους, ξενοδοχεία ή στα σπίτια τους. «Κατά την εμπειρία μου, όσο περισσότερα χρόνια μια οικογένεια έχει τα χρήματα τόσο καλύτερα, καθώς τα παιδιά τείνουν να έχουν διδαχθεί τους τρόπους ευγενείας από τις παλαιότερες γενιές. Οι οικογένειες που βγάζουν τώρα ξαφνικά χρήματα -οι λεγόμενοι νεόπλουτοι- είναι πιο προβληματικές», λέει η Νταϊάνα.

«Πολλά παιδιά από πολύ πλούσιες οικογένειες δεν τα μάλωσαν για την κακή συμπεριφορά ή τους άσχημους τρόπους τους, επειδή τα φροντίζει το προσωπικό που εργάζεται για να κάνει τα πάντα γι 'αυτούς», προσθέτει η Νταϊάνα. «Μπορείτε να ξεχωρίσετε τα παιδιά, των οποίων οι γονείς “εμπλέκονται” περισσότερο στην ανατροφή τους, επειδή είναι πιο υπάκουα. Διδάσκω σε όλους τους μαθητές μου ότι το πώς συμπεριφέρονται όταν ταξιδεύουν παρουσιάζει μια εικόνα της χώρας τους σε άλλους ».

Οι υπερβολικές απαιτήσεις των πλουσίων

Με οικονόμους, νταντάδες, σωματοφύλακες, σεφ, σοφέρ και δασκάλους, τι παραπάνω θα μπορούσαν να χρειάζονται τα πλουσιόπαιδα και οι γονείς τους; Κι όμως υπάρχουν συνεχείς, και υπερβολικές απαιτήσεις, έτσι, γιατί απλά μπορούν…

Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν τους ένοιαξε να πληρώσουν 50.000 λίρες για ένα παιδικό πάρτι, όπως αναφέρει η Τίφανι Νόρις, η οποία οργανώνει τα παράλογα πολλές φορές αιτήματα των πλούσιων πελατών της. Για παράδειγμα, μία πελάτισσά της, ήθελε η σουίτα της στο μαιευτήριο που θα γεννούσε, να είναι γεμάτη με σεντόνια από βαμβάκι Αιγύπτου και κεριά από την εταιρεία Jo Malone London.


«Πολλοί από τους πελάτες μου, μου κλείνουν αεροπορικά εισιτήρια πρώτης θέσης στις βίλες διακοπών τους, για να τις οργανώσω. Όλο και περισσότερο, παίρνω λίστες από τα παιδιά των πελατών για τα πράγματα που θέλουν στη βίλα. Πολλές φορές έχω τρέξει σε καταστήματα στην Ίμπιζα και το Ντουμπάι, για να αγοράσω το τελευταίο Lego και παιχνίδια που πρέπει να έχουν».

Όπως λέει η Τίφανι, «για τον μέσο άνθρωπο ακούγεται γελοίο να έχει ατελείωτο προσωπικό που εξυπηρετεί τα παιδιά του, αλλά σε ορισμένους κύκλους είναι φυσιολογικό και αυτό που κάνουν όλοι οι άλλοι».
economistas.gr