Επανεκκίνηση λοιπόν...Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Πέμπτη, 21 Μάιος 2020 22:22
  • Editorial



Μπήκε λοιπόν στη ζωή μας και η λέξη “Επανεκκίνηση”. Επανεκίννηση της μετα κορωνοϊό εποχής.

Στην οικονομία, στην κοινωνική ζωή, στην κανονικότητα. Αναρωτιόμαστε ήδη πως αυτή η επανεκκίνηση θα ξεκινήσει, πως θα εξέλιχθεί, τι συνέπειες θα έχει και ένα σωρό άλλα. Εκίννηση της επανεκκίνησης αν θέλουμε να παίζουμε με τις λέξεις, όμως η αλήθεια είναι ότι όλοι μέσα μας μια αβεβαιότητα την έχουμε...

Πως δηλαδή από τη μια απαγορεύεις να πλησιάσει ο ένας τον άλλο λιγότερο από δύο μέτρα, είχες επιβάλει αποκλεισμό της κυκλοφορίας για την αποφυγή συνωστισμού και τώρα επιτρέπεις έτσι απλά να ταξιδεύουν γεματα τα αεροπλάνα;

Μα η ζωή πρέπει να συνεχιστεί! Γι αυτό άλλωστε έκανες όλο αυτό το κλείσιμο...κάτι σαν pause για να μπορέσεις να επανέλθεις πιο δυναμικά.

Έτσι ξεκινάνε όλα δειλά δειλά, με αβεβαιότητα, με προσπάθειες όλων να ανταλλάξουν αισιοδοξία. Με ένα κράτος που μετά από πολλά χρόνια, ίσως από την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων, σε κάνει να νιώθεις λίγο περήφανος, ειδικά όταν ακούς τις χιλιάδες των νεκρών αλλού...

Νιώθουμε όμως περίεργα συναισθήματα. Αδημονία αλλά και φόβο. Ελπίδα ότι θα ξεκινήσουμε κανονικά, ότι θα δουλέψουν οι επιχειρήσεις, θα έρθουν τουρίστες αλλά ταυτόχρονα αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Ανησυχείς μήπως η χαλάρωση των μέτρων επαναφέρει τα κρούσματα αλλά τραυτόχρονα δεν αντέχεις άλλο αυτή την κατάσταση. Ο καιρός έγινε από νωρίς καλοκαίρι, η θάλασσα είναι ιδιαίτερα προκλητική, το Ελληνικό καλοκαίρι είναι εδώ με τα χρώματα και τα αρώματά του, με τα δειλινά και τις απογευματινές βόλτες απαραίτητη ανάσα στη ζωή μας.

Σχολεία αρχίζουν και λειτουργούν, τα εστιατόρια και τα καφέ θα είναι πάλι εδώ σε λίγες μέρες...

Όμως τα σποτάκια στην Τηλεόραση και στο διαδίκτυο μας μας υπενθυμίζουν τον κίνδυνο και μας συμβουλεύουν να προσέχουμε. Οι ειδικοί μας λένε ότι ο κίνδυνος δεν έχει περάσει και ότι θα μάθουμε να ζούμε με αυτόν μέχρι να βρεθεί ένα αποτελεσματικό φάρμακο ή εμβόλιο, οπότε πάλι είμαστε σε αχαρτογράφητα νερά και λογικά φοβόμαστε μήπως κάτσουμε σε ξέρα...

Θα είναι τα πράγματα άραγε όπως πριν όταν περάσει όλο αυτό; Πόσο θα έχει τροποποιηθεί η συμπεριφορά μας, οι κοινωνικές και οικονομικές μας συνήθειες; Σίγουρα θα είμαστε πιο ταπεινοί. Σίγουρα κατανοούμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Σίγουρα ενστερνιζόμαστε άλλες προτεραιότητες και τελικά μάλλον σίγουρα εμβαθύναμε λίγο περισσότερο στις απλές χαρές της ζωής που τις προσπερνούσαμε είτε γιατί τις θεωρούσαμε δεδομένες, είτε γιατί απλά “ψηλοπετούσαμε” χωρίς πραγματικά φτερά.

Επανεκκίνηση λοιπόν, κάτι σαν format στη ζωή μας, έτσι ώστε να είναι βαθύτερη, πιο ανθρώπιονη, με περισσότερη αλληλεγγύη και ενσυναίσθηση.

Καλό καλοκαίρι στη μετακαορωνοϊό εποχή!