Όσο δεν αλλάζουμε, τόσο θα μιλούν τα όπλα...Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Τετάρτη, 6 Μάιος 2020 21:36
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial
Διπλό φονικό στα Ανώγεια. Για άλλη μια φορά τα όπλα μίλησαν. Η κρήτη και η καρδιά της, τα Ανώγεια, έγιναν πρώτη είδηση στο Πανελλήνιο και για άλλη μια φορά όχι για καλό σκοπό.Δύο οικογένειες έχουν βρεθεί στο πένθος και θρηνούν, ατενίζοντας με ζόφο την επόμενη μέρα. Η κοινωνία ολόκληρης της Κρήτης μουδιασμένη και σε αμηχανία. Μια κοινωνία όμως που φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένη να αλλάξει Εύλογα ερωτήματα γεννιούνται. Ως πότε; Γιατί; Πως θα σταματήσει αυτό; Απαντήσεις δεν υπάρχουν...ή μάλλον υπάρχουν. Δυστυχώς περιστατικά σαν αυτό, θα συνεχίζουν να γίνονται. Κάθε τόσο θα συμβαίνει να μιλούν τα όπλα στην Κρήτη. Όσο οι Κρήτικοί θεωρούμε τα πυροβόλα όπλα αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας μας Όσο οι αξίες μας για τις οποίες υποτίθεται ότι περηφανευόμαστε, εκφράζονται και συμβολοποιούνται, με ένα μαύρο πουκάμισο, με μπόλικες τρίχες στο πρόσωπο και ένα πιστόλι ζωσμένο στη μέση Όσο η ενηλικίωση των νεαρών εφήβων διαμορφώνεται μέσα από τα 4Χ4, τις κούπες, τα "ουίσκια" και την άνευ ορίων διασκέδαση μπροστά σε “καλιτέχνες” που τραγουδούν για την καψούρα και όχι τον έρωτα. Όσο οι ίδιοι καλιτέχνες και όλοι εμείς, ανεχόμαστε τον πόλεμο που συχνά γίνεται ενώπιόν μας σε κοινωνικές εκδηλώσεις... Όσο η αξία της παιδείας σε πολλές κοινωνικές ομάδες είναι εξοβελισμένη. Όσο η ευθύνη της πολιτείας για την ορεινή Κρήτη εξαντλείται στο πότε θα δοθούν και σε τι ύψος, οι επιδοτήσεις και συχνά δεν καταφέρνει να λειτουργήσει κανονικά τα σχολεία της περιοχής μέχρι το τέλος της χρονιάς Όσο η εικόνα της Κρήτης και των κρητικών συχνά πυκνά προβάλλεται ως φολκλόρ με γλέντια, ρακές και μπαλωτιές Όσο οι Κρητικοί είμαστε προσανατολισμένοι στο ένδοξο παρελθόν και δεν εργαζόμαστε για το μέλλον σε έναν σύγχρονο κόσμο Όσο η παιδεία, η μόρφωση, ο κοσμοπολιτισμός, η εργατικότητα, η συνέπεια, η τιμιότητα, η ανεκτικότητα και η αλληλεγγύη, χάνουν κατά κράτος στη σύγκρουσή τους με την άγνοια, την αγένεια, την απομόνωση, τον παρασιτισμό, τον καιροσκοπισμό, την εξαπάτηση, τον εγωισμό και τον ατομικισμό. Όσο η αντιμετώπιση δομικών κοινωνικών προβλημάτων από το κράτος γίνεται μόνο με καταστολή Όσο όλοι όσοι είμαστε αντίθετοι σ αυτά, συνεχίζουμε να τα ανεχόμαστε, έστω και αν είμαστε οι περισότεροι. Όσο συμβαίνουν όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα, κάποια από τα οποία δεν γράφονται, τόσο θα συνεχίζουμε κάθε τόσο να θρηνούμε ανθρώπους. Είτε από όπλα, είτε σε τροχαία δυστυχήματα. Μην περιμένουμε λοιπόν διαφορετικά αποτελεσματα όταν συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα...