Μένουμε σπίτι και ελπίζουμε! Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Τρίτη, 31 Μάρτιος 2020 22:21
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Να λοιπόν που το ζούμε και αυτό. Τη διαχείριση μιας παγκόσμιας πανδημίας στον 21ο αιώνα.  Το έλεγαν οι ειδικοί επιστήμονες, το προέβλεπαν οι αρμόδιοι για τη διαχείριση κρίσεων, έκαναν μάλιστα και ασκήσεις ή προσομοιώσεις κ.λ.π με διάφορα σενάρια, μέχρι που συνέβη στην πραγματικότητα

Η πανδημία του covid-19, ήταν σχεδόν αναμενόμενη. Πολλοί επιστήμονες, διάφορα think tanks, προέβλεπαν το ενδεχόμενο μιας παρόμοιας κατάστασης. Περίπου με την ίδια σιγουριά που προβλέπουν ότι κάπου, κάποτε, θα γίνει ένας καταστροφικός σεισμός ή μια εξίσου καταστροφική κακοκαιρία, τυφώνας, κλπ. όμως δεν μπορούν να προβλέψουν ακριβώς το πότε, το που, τη διάρκεια, την ένταση κ.λ.π.

Γι αυτό και παρά τις προσομοιώσεις, τις ασκήσεις, τις προβλέψεις των ειδικών πάντοτε η πραγματικότητα είναι διαφορετική και συνήθως χειρότερη. Το καλό είναι, ότι η ανθρωπότητα έχει αναπτύξει τέτοια συνδεσιμότητα, τέτοια τεχνολογία που μπορεί έστω και με κάποια καθυστέρηση να ανταποκριθεί και να αντιμετωπίσει παρόμοιες κρίσεις.

Το κακό είναι επίσης, ότι ταυτόχρονα υπάρχει τόση αλληλεξάρτηση, τόση καθημερινή επαφή μεταξύ ανθρώπων και κρατών, που οποιαδήποτε παρόμοια κατάσταση μεταδίδεται πολύ γρήγορα και πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των θυμάτων.

Η πανδημία, τίναξε στον αέρα, όλα τα σχέδια και τις προσοποιώσεις αντιμετώπισης που είχαν εκπονήσει τα κράτη. Τίναξε στον αέρα σχετικά εύκολα και όλες τις πρώτες "ανάλαφρες" και δήθεν ανώδυνες προσεγγίσεις από πολιτικούς όπως ο Μπόρις Τζόνσον και ο Ντόλαντ Τραμπ...Τους ανάγκασε να πάρουν  μέτρα έστω και με καθυστέρηση, γιατί αν μη τι άλλο, και αυτό είναι το θετικό, το ανθρώπινο είδος δίνει ιδιαίτερη σημασία στη ζωή των συναναθρώπων μας σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται. Και η ηθική αξία της ανθρώπινης ζωής φαίνεται να υπερνικά κατά πολύ την ηθική της οικονομίας. Και λέω φαίνεται, γιατί αν συνεχιστεί πολύ και έντονα η οικονομική κατρακύλα εξαιτίαςτων μέτρων, οι χώρες θα αρχίσουν σιγά σιγά εκ των πραγμάτων να βάζουν μεγαλύτερα βάρη στη ζυγαριά υπέρ της οικονομίας.

Από μια πρώτη ματιά, λες και ο πλανήτης χρειάζονταν αυτή την ανάπαυλα. Λες και όλοι μας ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε την  τρωτότητά μας, το πεπερασμένο της ζωής, αλλά και την αξία της ζωής του διπλανού μας...Αναγνωρίσαμε τις μικρές απλές χαρές της ζωής που μέχρι σήμερα τις είχαμε δεδομένες και δεν τις εκτιμούσαμε...

Όταν σταματάνε ακόμα και εμφύλιοι λόγω κορονοϊού  (βλέπε π.χ. Υεμένη), τότε ίσως κάτι καλό βγεί από αυτή τη λαίλαπα που σαρώνει τον πλανήτη.

Προς το παρόν, μένουμε σπίτι, ακούμε τους ειδικούς και ελπίζουμε.