Κωστής Γριβάκης, ο γεννημένος καλλιτέχνης με την περιπετειώδη ζωή - Κάνει τέχνη ακόμα ... και τα σκουπίδια

Το μόνο που δεν μπορεί να συμβεί, όταν γνωρίσεις τον Κωστή Γριβάκη, είναι να σε αφήσει αδιάφορο. Ο άνθρωπος με το σπινθηροβόλο βλέμμα που διηγείται αλλά κυρίως δημιουργεί “ωραίες ιστορίες” με τα χέρια του, κατάλαβε από νωρίς ότι έχει ταλέντο.

Της Μαρίας Καλλέργη

Είχε όνειρα και τα κυνήγησε, τα “ταξίδεψε” στη μισή γη. Θαραλλέος δοκίμαζε πάντα διαφορετικές τέχνες και εμπειρίες. Μέχρι και σε τηλεπαιχνίδι τον είδαμε. Μετά από μακρά περιπλάνηση ο Κωστής, γύρισε στο γενέθλιο τόπο όπου ζει και δημιουργεί κάνει μαθήματα ζωγραφικής σε παιδιά και αξιοποιεί καινούρια και παλιά αντικείμενα, ακόμα και αυτά που κάποιοι θα πέταγαν στα σκουπίδια, για να δημιουργεί έργα τέχνης μοναδικά.

Συναντήσαμε τον Κωστή ένα πρωινό στο εργαστήριο και κατάστημα μαζί στις Αρχάνες. Εκεί ανάμεσα σε χρώματα μπογιές, ένα υπέροχο φωτιστικό από παλιό τσιγκάκι και δέκαδες εκπληκτικά ξύλινα αντικείμενα άρχισε να μας ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του. Μιας ζωής που μοιάζει με περιπέτεια, μια περιπέτεια που συχνά -σχεδόν κάθε μέρα- οδηγεί σε μια δικαίωση αλλά και σε ένα καινούριο στόχο. Αν οι εποχές δεν ήταν και δύσκολες από μόνες τους, αν η επιβίωση δεν ήταν καθημερινός αγώνας ο Κωστής θα μπορούσε να ζει όπως ονειρεύτηκε. Σήμερα είναι ευτυχισμένος που έχει κάνει το χόμπι του επάγγελμα, ζει καθημερινά στον πυρετό της δημιουργίας και βλέπει άμεσα τα αποτελέσματα των έργων των χεριών του και αντλεί ικανοποίηση από τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει να διακοσμήσουν τα σπίτια τους με δικά του δημιουργήματα ως την άκρη του κόσμου.

Όμως αυτό που του λείπει ήταν ότι ήθελε να ταξιδεύει πιο συχνά εκτός Ελλάδας, μια αγαπημένη συνήθεια που αναγκάστηκε να κόψει στον καιρό της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο ικανοποιεί την “ταξιδιάρικη” ψυχή του με εκδρομές στην Κρήτη και εξορμήσεις στη θάλασσα, γεμίζοντας έτσι σε κάθε ευκαιρία τις μπαταρίες του, για να επιστρέψει μετά στις Αρχάνες και να συνεχίσει να δημιουργεί.

Γέμιζε τον κόσμο χαρτιά

Οι πρώτες μνήμες του Κωστή για την ενασχόληση του με την τέχνη ξεκινούν σχεδόν ταυτόχρονα με αυτές που έχει από τη ζωή. Μικρό παιδί κόβει χαρτιά, από εφημερίδες και ότι άλλο βρίσκει και κάνει τα πρώτα του κολάζ με αλευρόκολλα, και στο σπίτι άνω κάτω με την ανοχή των γονιών του. Επίσης ζωγραφίζει, ζωγραφίζει πολύ. Ότι κάνει “κλικ” στην παιδική του ψυχή.

Οι γονείς του, δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο, δεν τον παροτρύνουν αλλά δε του βάζουν και εμπόδια. Βλέπει μάλιστα τον πατέρα του να καμαρώνει για μια ζωγραφιά του ταρζάν που έκανε.

Το ταλέντο του μικρού Κωστή τον κάνει δημοφιλή ανάμεσα στους συμμαθητές του, στους οποίους φτιάχνει πρόχειρα κολάζ και τις ετικέτες βιβλίων και τετραδίων ενώ διαπρέπει σε μαθήματα που έχουν να κάνουν με κατασκευές και χειροτεχνίες.

Τελειώνοντας το Λύκειο περνά στο ΤΕΙ Ηρακλείου, στο τμήμα τουριστικών επιχειρήσεων και ξεκινά τις σπουδές του. Αλλά αισθάνεται δυστυχισμένος. Και παίρνει την απόφαση: “δηλώνω στους γονείς μου ότι εγκαταλείπω τα ΤΕΙ και πηγαίνω στην Αθήνα να σπουδάσω γραφιστική – ζωγραφική”. Εκεί ο Κωστής Γριβάκης γράφεται στη σχολή ΒΑΚΑΛΟ, από όπου και αποφοιτά. Ζώντας σε ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, εμπνέεται, παρακολουθεί, τις εξελίξεις, μαθαίνει.

Τελειώνοντας επιστρέφει στην Κρήτη, όπου κάνει διάφορες δουλειές όπως μεροκάματα στα χωράφια, εργασία σε καταστήματα κλπ. Πηγαίνει μέσω προγράμματος για τρεις μήνες στη Φινλανδία. Και όπως θα φανεί στο μέλλον αυτό το ταξίδι του αλλάζει πορεία ζωής.

Η φυγή στο εξωτερικό

Τον ανήσυχο Κωστή όμως , οι Αρχάνες και η Κρήτη δεν τον χωρούν. Έτσι για άλλη μια φορά φεύγει και πηγαίνει στην Αγγλία. Εκεί, από έλλειψη αυτοπεποίθησης για κάτι περισσότερο όπως υποστηρίζει ο ίδιος σπουδάζει παραδοσιακές επιγραφές για ένα χρόνο. Εργάζεται παράλληλα στη δουλειά του αλλά και ως μάγειρας, όπου επίσης αποδεικνύεται καλός.

Μένει στην Αγγλία τέσσερα χρόνια, όπου επισκέπτεται συνεχώς μουσεία και χρησιμοποιεί αυτόν τον τόπο ως τη βάση του για να επισκεφθεί σχεδόν όλα τα κράτη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Τι κάνει όμως στα ταξίδια του; Όπως θα πει ο Κωστής Γριβάκης: “βλέπω τις περιοχές, τα μουσεία, τα έργα τέχνης αλλά παράλληλα παρατηρώ τους ανθρώπους, τις συνήθειες τους και τη ζωή τους”. Οι μπαταρίες του είναι ... συνεχώς γεμάτος και είναι ευτυχισμένος αφού έχει κάνει το χόμπι του επάγγελμα. Μάλλον δε θα γύριζε ποτέ πίσω αλλά ... μια ερωτική απογοήτευση τον φέρνει ξανά στη βάση του στις Αρχάνες.

Η έκθεση ζωγραφικής

Γυρίζει πίσω ασχολούμενος ξανά με τη δουλειά του και διάφφορες άλλες δουλειές, ώσπου κι ενώ διανύει την τέταρτη δεκαετία της ζωής του παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής στις Αρχάνες με την Ελιάννα Ναούμ. Έχει ταχύτατη εξέλιξη και για δύο μήνες ζωγραφίζει ακατάπαυστα. Όταν η δασκάλα του βλέπει το αποτέλεσμα τον παροτρύνει να κάνει έκθεση συστήνοντας του μάλιστα και τον ιδιοκτήτη γκαλερί στο Ηράκλειο, που δε λειτουργεί πια. Με τη βοήθεια φίλων ο Κωστής διαμορφφώνει το χώρο και φτιάχνει μια αφίσα που τη διακινεί μόνος του, για να γίνει γνωστή η πραγματοποίηση της έκθεσης.

Το 2010 η έκθεση ανοίγει της πύλες της και γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από το Ηρακλειώτικο κοινό. Ο κόσμος που την επισκέπτεται είναι πολύς. Χαρακτηριστικό είναι ότι κατά τη διάρκεια της έκθεσης πωλούνται τα 28 από τα 36 έργα που εκτίθενται.

Οι κριτικές που δέχεται διθυραμβικές κι έτσι αποφασίζει να κάνει ένα ακόμα βήμα. Πηγαίνει στην Αθήνα, προκειμένου να είναι στο κέντρο των εξελίξεων. Τα πράγματα δεν πάνε όπως τα υπολογίζει και επιστρέφει ξανά στην Κρήτη αφού κάνει κι ένα “πέρασμα” από το τηλεπαιχνίδι όπου κερδίζει 25.000 ευρώ.

Το “στήσιμο” της επιχείρησης

Έτσι μετά από περιπλανήσεις στη μισή γη, ο Κωστής Γριβάκης, επιστρέφει στη γενέθλια γη και στήνει στην εποχή της κρίσης στη δική του επιχείρηση. Με πολλά χειροποίητα, μοναδικά και ξεχωριστά διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα, πίνακες, ακόμα κι έπιπλα. Στα χέρια παλιά έπιπλα, και ξύλα για πέταμα δεν παίρνουν απλώς ζωή. Γίνονται έργα τέχνης. Ακόμα και αντικείμενα όπως τα τσιγκάκια για τα σταφύλια, είναι χρήσιμα και ένα δείγμα αποτελεί μοναδικής αισθητικής φωτιστικό που βρίσκεται στο κατάστημα του Κωστή. Γι αυτόν είναι χρήσιμο ότι για τους άλλους είναι άχρηστο. Αυτό που εκπλήσσει είναι ο τρόπος που τα μεταμορφώνει ανακατεύοντας αρμονικά την τέχνη της ζωγραφικής, της γραφιστικής, του κολάζ με όσα κάνουν τεχνίτες όπως σιδεράδες, ξυλουργοί και μοδίστρες. Σημείο αναφοράς η αστείρευτη φαντασία του Κωστή, που κάνει μοναδικό το κάθε έργο του.

Αυτό διακρίνουν και οι πελάτες του. Φυσικά υπάρχουν πελάτες ντόπιοι αλλά πολλοί είναι οι τουρίστες που επισκέπτονται τις Αρχάνες το Καλοκαίρι και βρίσκουν τον Κωστή στο εργαστήριο του. Εντυπωσιάζονται και αγοράζουν. Αυτή τη στιγμή έργα του Κωστή, πίνακες αλλά και μικροαντικείμενα υπάρχουν στον Καναδά, το Μόναχο, στην Κωνστανινούπολη, το Ισραήλ, την Τυνησία, την Ιταλία, τη Σερβία, την Κροατία και πολλές άλλες χώρες του κόσμου.

Η στήριξη της επιχείρησης του είναι δύσκολη, όπως και όλων των επιχειρήσεων στην εποχή της κρίσης. Ειδικά τους χειμερινούς μήνες, που το μαγαζί δύσκολα “βγαίνει” τα μαθήματα το στηρίζουν. Ο Κωστής δηλώνει κατασταλαγμνένος και ευχαριστημένος που έκανε το χόμπι του επάγγελμα. Λόγω κρίσης έχει κόψει τα ταξίδια στο εξωτερικό και οι εξορμήσεις του περιορίζονται στην Κρήτη. Δηλώνει αποφασισμένος να μείνει πια εδώ. Αλλά ποιός ξέρει; Για τους καλλιτέχνες και τους ανήσυχους ανθρώπους ισχύει το “όπου γη και πατρίς”. Κι ο Κωστής τάχει και τα δύο!