Γυναικοκτονία...Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Παρασκευή, 17 Ιανουάριος 2020 15:04
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Η είδηση ότι δολοφόνησε 79 χρονο γείτονα της πρώην συζύγου του, αφού δε βρήκε την ίδια, προστέθηκε στην είδηση της 22ας Δεκεμβρίου   "δολοφόνησε τη γυναίκα του" ,η οποία ήταν η πρώτη είδηση της ημέρας τότε για την Κρήτη. Δυστυχώς είναι  μια "κλασσική" δολοφονία η δολοφονία γυναίκας από το σύζυγο ή το σύντροφό της.

Οι δολοφονίες γυναικών στο πλαίσιο της εμφυλης βίας, είναι δυστυχώς σε πολύ υψηλά ποσοστά. Η αναφορά τους ως "γυναικοκτονία", υποδηλώνει τη θεώρηση από πολλούς ως υποδεέστερη την αξία της γυναικείας ζωής και ότι ακριβως αυτή η θεωρηση είναι το βασικό υπόβαθρο των κινήτρων της δολοφονίας.

Δολοφονίες γυναικών  συμβαίνουν συχνά στο πλαίσιο κοινωνιών με έντονη την πατερναλιστικη νοοτροπία και δυστυχώς αποτελούν μια είδηση που δεν εκπλήσσει, δε σοκάρει αφού σε πολλές περιπτώσεις η δεύτερη σκέψη αρκετών είναι... "Ποιος ξέρει τι θα του έκανε..."
Όμως μιλάμε για ένα απεχθές έγκλημα, το οποίο υποκρύπτει τη θεώρηση της γυναίκας ως β κατηγορίας ανθρώπου, επί της οποίας ο άνδρας ή ο σύντροφος (ο αδερφος, ο συγγενής, ακόμη και ο...πενθερός ) πιστεύει ότι έχει απόλυτο δικαίωμα να κατευθύνει τη ζωή της.. (η να αποφασίζει το θάνατο της)...


Το βλέπουμε συχνά γύρω μας. Γυναίκες στερημενες από ελευθερία , πάντοτε υπό τον έλεγχο και την εξουσία του άνδρα σε σχέση υποταγής απόλυτης και κάτω από το καθεστώς φόβου, αφού η βία αποτελεί συχνά το μέσον "σωφρονισμου".  Βία κάθε λογής. Στις συνθήκες αυτές ολόκληρη η ύπαρξη της γυναίκας  η καθημερινότητά της είναι κάτω από τον έλεγχο και την καθοδήγηση του "αφέντη"... Συχνά, αρκετές από αυτές τις γυναίκες αποδέχονται παθητικά το ρόλο αυτό, ως φυσικό. Ότι έτσι προστάζει η φύση και η κοινωνία και με διάφορες μεθόδους, νομίζουν ότι αυτοπροστατευονται. Υπομένουν στωικά, σιωπούν ή προσπαθούν να "καλοπιανουν" τους άνδρες τους ώστε να τους εξευμενιζουν για οτιδηποτε, μηχανευονται ένα σωρό τερτίπια για να αντιμετωπίσουν τις δυσάρεστες καταστάσεις, συχνά βίαιων και ανωριμων  συναισθηματικά συντρόφων, βάζοντας πάντα τελευταίες τις δικές τους επιθυμίες σε μια κοινωνία όπου το ιδεολογικό φόντο της, θέλει τη γυναίκα" υπό".

Όμως δεν είναι και δε νιώθουν  ελεύθερες. Δεν είναι πλήρως αυτόνομες προσωπικότητες και σε καμία περίπτωση δεν απολαμβάνουν τον ίδιο βαθμό ελευθερίας που έχουν οι σύντροφοι τους. Η απειλη είναι εκεί και είναι συνεχής... Έτσι ο φόβος τους είναι μόνιμος και όχι άδικα καθως περιστατικά όπως και η χθεσινή  δολοφονία μας το υπενθυμίζουν.


Μία κοινωνία με πολλά κατάλοιπα από την Τουρκοκρατία και τις επιρροές του ισλάμ... Μια κοινωνία που θέλει πολύ δρόμο ακόμη να γίνει και να λέγεται νεωτερική και πραγματικά φιλελεύθερη, ακόμη και αν εκλέγει πρόεδρό της μια Γυναίκα, μητέρα και διαζευγμένη, η οποία αποδεικνύει περίτρανα, αλλά και συμβολίζει, τη γυναικεία ισότητα.