Ήμουν 18 χρονών όταν διάβασα πρώτη φορά σε μια εφημερίδα για την κυκλοφορία του δίσκου "Σταυρός του νότου", από το θάνο Μικρούτσικο. Η είδηση συνοδεύονταν από κριτική για το δίσκο, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ανέφερε ότι δεν ταιριάζει με το μέγεθος του συνθέτη, ότι θα ξεχαστεί σε λίγες μέρες και καλά θα κάνει και ο ίδιος ο συνθέτης να την ξεχάσει. Μέχρι τότε, τα ακούσματα της γενιάς μας που μεγάλωσε στη μεταπολίτευση, ήταν κυρίως νέο κύμα που είχε πάρει φόρα από τη δεκαετία του 60, και βέβαια γενικά επαναστατικά τραγούδια Θεοδωράκη και Μαρκόπουλου, ενώ για καποιυς πιο ψαγμένους, "ροκαδες" άνθιζαν τα κλασσικά ροκ κομματια των 70s...Ο Χατζηδάκης παρά τα αριστουργήματά του, δεν ήταν ακόμη στην κορυφή.
.jpg)
Οι περισσότεροι, μπαίναμε στη φάση της ντίσκο, με την άνθιση των συγκεκριμένων μαγαζιών ακριβώς εκείνη την εποχή και με συγκροτήματα όπως οι Βoney M, οι Bee Gees, οι Abba...
Κάποια στιγμή, έτυχε να ακούσω στο ραδιόφωνο, το Kouro Siwo, το πρώτο τραγούδι του δίσκου, που ξεκινούσε ως ...πρώτο ταξίδι έτυχε νάυλος για το νότο...Αυτό ήταν! Το άκουσα και το ξανάκουσα και μέσα από αυτό αναπτύχθηκε το ενδιαφέρον μου όχι μόνο για όλο το δίσκο, αλλά και για την ποίηση του Καββαδία.
Στη συνέχεια όλες οι μελοποιήσεις του Μικρούτσικου ποιημάτων του Καββαδία, μου κέντριζαν το ενδιαφέρον με κορυφαία κατα τη γνώμη μου, τους 7 Νάνους του SS Cerynia...
Βλέποντας από απόσταση πια, εκείνη την εποχή και δακρύζοντας ακόμη ακούγοντας το Willy το μαύρο θερμαστή από το Τζιμπουτί...κατανοούμε ότι η συνάντηση του Μικρούτσικου με τα ποιήματα του Καββαδία, ήταν σχεδόν καρμική, καθώς μετεξέλιξε την άμεση αλλά κλειστή έως στρατευμένη, μεταπολιτευτική έντεχνη μουσική, σε μια ελέυθερη, ψαγμένη, ταξιδιάρικη, θαλασσινη και αρμυρή αποτύπωση των ονείρων και των ανησυχιών της γενιάς μου...
Μια μουσική που δεν είναι ουδέτερη, αλλά δεν είναι και στρατευμένη, πάνω σε μια ποίηση που εξυμνεί την ελευθερία, τη διαφορετικότητα, την απογοήτευση, αλλά και την καθημερινότητα της θάλασσας για τους ταξιδευτές της...
Έφυγε νωρίς ο Θάνος Μικρούτσικος, είχε φύγει ήδη από τις 10 φεβρουαρίου 1975 ο ποιητής Νίκος Καββαδίας, ο οποίος μέχρι τη μελοποίηση των ποιημάτων του από τον Μικρούτσικο, θεωρούνταν ασήμαντος και δυσνόητος. Ανγνωρίστηκε μετά το θανατό του και βέβαια ο μικρούτσικος συνέβαλε σ αυτό, γνωρίζοντας στους Έλληνες, το "Μαραμπού" το "Πούσι" το "Τραβέρσο"...ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
