Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης, αλλά και της κατανάλωσης.
Είναι γιορτή που θέλουμε να την περνούμε με την οικογένεια ή με τους φίλους μας . Είναι μαζί με την πρωτοχρονιά, ευκαιρία να κάνουμε και να δεχόμαστε δώρα. Να νιώσουμε θαλπωρή στο σπίτι μας αλλά και να βγούμε με φίλους και συγγενείς. Αρκετοί, βρίσκουμε ευκαιρία να ταξιδέψουμε.
Όλες αυτές οι δραστηριότητες, οι οποίες γίνονται με την αφορμή των αργιών και της γιορτής για τη γέννηση του Χριστού, προϋποθέτουν ξόδεμα χρημάτων και κατανάλωση. Στην πραγματικότητα οποιαδήποτε δραστηριότητα γύρω από τα Χριστούγεννα την περιβάλουμε με αναζήτηση ειδικών γευμάτων, πολυτελών δείπνων και ποτών αλλά και με το να κάνουμε ψώνια κάθε είδους, σε μια καταναλωτική φρενίτιδα που καταλαμβάνει ολόκληρο το δυτικό κόσμο.
Έτσι τα μαγαζιά στολίζονται, όχι τόσο για τη χαρά των ημερών, αλλά κυρίως για να προσελκύσουν πελάτες. Διοργανώνονται εκατοντάδες μικρά και μεγάλα χριστουγεννιάτικα παζάρια και μια αυξημένη καταναλωτική τάση μας πιάνει όλους, λες και μέσα από τα ψώνια, θα νιώσουμε καλύτερα, θα νιώσουμε περισσότερο ευτυχισμένοι.
Ακολουθεί βέβαια πάντοτε μετά τις γιορτές αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν μεθεόρτια κατάθλιψη. Μια μορφή μελαγχολίας που επικρατεί μετά το τέλος των γιορτών και που οφείλεται κυρίως στην επαναλαμβανόμενη διάψευση των προσδοκιών για τις αλλαγές προς το καλύτερο που περιμένουμε από τις γιορτές. Από το ότι οι ενέργειές μας για ευτυχία κατά τη διάρκεια των γιορτών, είχαν τελικά εφήμερο αποτέλεσμα.
Κάθε χρόνο λίγο έως πολύ συμβαίνουν τα ίδια. Ενεργούμε με τον ίδιο τρόπο, έχουμε τις ίδιες προσδοκίες και βέβαια έχουμε στο τέλος τα ίδια αποτελέσματα. Συχνά διαπιστώνουμε ότι ξοδέψαμε χρήματα που δεν είχαμε σε αντικείμενα που δεν χρειαζόμαστε. Διαπιστώνουμε επαναλαμβανόμενα, ότι το σούπερ παιχνίδι που αγοράσαμε στα παιδιά μας έγινε βαρετό μετά την πρώτη εβδομάδα, όμως ο χρόνος που δεν διαθέσαμε σ αυτά, πέρασε, δεν ξανάρχετε. Διαπιστώνουμε ότι οι τυπικές, ανούσιες και βαρετές παρέες ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα να μας πουν, απλά μας δημιούργησαν την ίδια πλήξη την ίδια βαρεμάρα. Διαπιστώνουμε ότι το Hangover μετά από άλλο ένα ξενύχτι με μπόλικο ποτό, είναι πάντοτε το ίδιο. Μας κυριεύει θλίψη, όταν μετά από το τριήμερο στο χειμωνιάτικο θέρετρο, όπου γίνονταν "πατείς με πατώ σε", επιστρέφουμε στα ίδια τα καθημερινά και τετριμμένα μας.
Όμως οι γιορτές είναι ευκαιρία. Είναι ευκαιρία διάθεσης χρόνου που άλλες μέρες δεν έχουμε. Τα παιδιά δεν έχουν σχολείο, ας διαθέσουμε ποιοτικό χρόνο μαζί τους. Όχι να εξαγοράσουμε το παρκάρισμά τους.
Οι ανήμποροι και ηλικιωμένοι συγγενείς, χρειάζονται μια γλυκιά κουβέντα και λίγο χρόνο. Ο εαυτός μας χρειάζεται χρόνο. Χρόνο ηρεμίας, αυτοσυγκέντρωσης, ανασυγκρότησης ίσως. Οι αγαπημένοι μας το ίδιο.
Ας αντισταθούμε στα τυπικά και στα πρέπει. Στην υποκρισία και στη συνήθεια. Ας αντιταχθούμε στις διάφορες τυπικές υποχρεώσεις, ακόμη και στην υποχρέωση του βαρετού και τυπικού γλεντιού, αλλά ας υποταχθούμε στο αυθόρμητο ξεφάντωμα. Ας αναζητήσουμε όλα εκείνα που επιθυμούμε αλλά οι υποχρεώσεις δεν μας αφήνουν. Κυρίως, ευκαιρία να εκδηλώσουμε την αγάπη μας. Την αγάπη μας στους ανθρώπους, που δεν είναι τίποτα άλλο από την αγάπη μας για τη ζωή και το νόημά της. Με θετικά συναισθήματα, με συναίσθημα ελευθερίας, με τη χαρά της προσφοράς αλλά κυρίως με τη χαρά της εμβάθυνσης στο «είμαι» (Ευτυχισμένος, γεμάτος, χαρούμενος, δημιουργικός, χρήσιμος, αγαπητός, δωρητής κλπ) και όχι στο «έχω» (καλύτερο κινητό, καλύτερη tv, καλύτερα παπούτσια, ακριβότερη τσάντα, γκλαμουράτα ρούχα κ.λπ)
Τα Χριστούγεννα είναι γεμάτα ευκαιρίες να είμαστε και όχι μόνο να έχουμε...
Καλά Χριστούγεννα σε όλους με χαρά!
