Η πριγκίπισσα του κινηματογράφου Γκρέις Κέλι - Η σύντομη καριέρα της, ο πρίγκιπας της καρδιάς της και το τραγικό τέλος

  • Τρίτη, 12 Νοέμβριος 2019 09:33
  • Συντακτική Ομάδα
  • Πρόσωπα

Αν ζούσε, σήμερα, 12 Νοεμβρίου, η Γκρέις Πατρίσια Κέλι θα γιόρταζε τα 90 της χρόνια. Βραβευμένη με Όσκαρ εγκατέλειψε την καριέρα της στο Χόλιγουντ για να παντρευτεί τον πρίγκιπα Ρενιέ του Μονακό και να πάρει τον τίτλο της πριγκίπισσας.

Έπειτα από 26 χρόνια γάμου και τρία παιδιά, η Κέλι σκοτώθηκε σε ένα τραγικό τροχαίο στα 53 της χρόνια.

Με μόλις 11 ταινίες θεωρείται μία από τις πιο πολυαγαπημένες ηθοποιούς του Χόλιγουντ, ενώ έχει καταταγεί 13η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.

Στα έξι χρόνια που διήρκεσε η καριέρα της στο Χόλιγουντ πρωταγωνίστησε μόνο σε 11 ταινίες αλλά άφησε εποχή με το απαράμιλλο στυλ της, την ακτινοβολία, τη λάμψη και τη χάρη της. Συνεργάστηκε τρεις φορές με τον σπουδαίο σκηνοθέτη Άλφρεντ Χίτσκοκ στις ταινίες "Σιωπηλός Μάρτυς" (1954), "Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως" (1954) και "Το Κυνήγι του Κλέφτη" ( 1955).

Τον Απρίλιο του 1956 παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ´ του Μονακό εγκαταλείποντας το Χόλιγουντ και επιλέγοντας μια νέα ζωή ως η Αυτής Γαλήνια Υψηλότης, πριγκίπισσα του Μονακό ή απλώς Πριγκίπισσα Γκρέις.

Η Γκρέις Κέλι γεννήθηκε το 1929 στη Φιλαδέλφεια. Γονείς της ήταν οι Τζον Μπρένταν Κέλι και Μάργκαρετ Κάθριν Μάγερ. Η οικογένεια της ήταν εύπορη, καθώς ο τρεις φορές ολυμπιονίκης στο άθλημα της κωπηλασίας πατέρας της, που είχε τη μεγαλύτερη επιχείρηση οικοδομικών υλικών στην ανατολική ακτή, ήταν αυτοδημιούργητος εκατομμυριούχος. Η μητέρα της είχε σπουδάσει φυσική αγωγή και αργότερα ανέλαβε την έδρα της φυσικής αγωγής στο πανεπιστήμιο της Πενσιλβανία.

Από την παιδική της ηλικία ονειρευόταν να κάνει καριέρα στο θέατρο. Ήδη στα δώδεκά της είχε εμφανιστεί στον πρωταγωνιστικό ρόλο του θεατρικού "Don´t Feed the Animals" που ανέβασε η τοπική θεατρική ομάδα. Στα 18 της δεν κατάφερε να μπει στο κολέγιο Μπένινγκτον, λογω των χαμηλών της βαθμών στα μαθηματικά, κάτι που την ώθησε στο να ακολουθήσει το όνειρό της να γίνει ηθοποιός. Κατά συνέπεια απαγγέλοντας ένα μονόλογο από το θεατρική παράσταση The Torch-Bearers, που είχε συγγράψει ο θείος της Τζoρτζ, κατάφερε να μπει στην Αμερικανική Aκαδημία των δραματικών τεχνών. Η Κέλι δούλεψε ως μοντέλο για να συντηρήσει τις σπουδές της και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ στο πλευρό του Ρέιμοντ Μάσεϊ στο θεατρικό του Στρίντμπεργκ, "Ο Πατέρας".

Μετά την αποφοίτησή της το 1948 ο σκηνοθέτης Ντέλμπερτ Μαν την προσέλαβε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Σίνκλερ Λιούις Μπέθελ Μέριντεϊ. Η επιτυχία αυτής της παραγωγής για την τηλεόραση, που ότι είχε αρχίσει να μπαίνει πλέον στη ζωή των Αμερικανών, την οδήγησε στον πρώτο κινηματογραφικό της ρόλο στην ταινία

"Δεκατέσσερις ώρες αγωνίας" (1951). Ο ρόλος αυτός ήταν μικρός και η Γκρέις πέρασε απαρατήρητη με αποτέλεσμα να μην έχει άλλες προσφορές για κινηματογραφικούς ρόλους για κάμποσο καιρό. Ένα χρόνο αργότερα επικοινώνησε μαζί της ο παραγωγός κι αργότερα σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κρέιμερ, ο οποίος της προσέφερε ένα ρόλο στο πλάι του Γκάρι Κούπερ στην ταινία "Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές" (1952), που επρόκειτο να σκηνοθετήσει ο Φρεντ Τσίνεμαν. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και της χάρισε μεγάλη δημοτικότητα.

Επόμενός της στόχος ήταν η οντισιόν για την ταινία του Τζον Φορντ, "Μογκάμπο", όπου θα πρωταγωνιστούσε πλάι στον Κλαρκ Γκέιμπλ και την Άβα Γκάρντνερ. Η Τζιν Τίρνεϊ που είχε προσληφθεί αρχικά αποφάσισε να αφήσει το ρόλο λόγω της ψυχολογικής αστάθειας που την ταλαιπωρούσε εκείνη την περίοδο. Η οντισιόν της Κέλι ήταν επιτυχημένη και ο ρόλος ήταν δικός της. Δυο μήνες αργότερα το συνεργείο και οι συντελεστές της ταινίας βρέθηκαν στη Ναϊρόμπι της Κένυα για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Το γεγονός ότι η ταινία γυριζόταν στην Αφρική αποτελούσε μεγάλο δέλεαρ για την Γκρέις. Η ταινία προβλήθηκε το 1953 και η Κέλι που είχε πλέον γίνει σταρ προτάθηκε για Όσκαρ Β´ γυναικείου ρόλου. Η επιτυχία ακολούθησε όταν το 1954 πρωταγωνίστησε στη μεταφορά του θεατρικού του Φρέντρικ Νοτ "Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως" (1954) με σκηνοθέτη τον Άλφρεντ Χίτσκοκ.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο Χίτσκοκ της μιλούσε συνέχεια για την επόμενή του ταινία με τίτλο "Σιωπηλός Μάρτυς", εντυπωσιάζοντάς την σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρνηθεί την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο στην ταινία του Ηλία Καζάν "Το λιμάνι της αγωνίας" (1954). Το φιλμ έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 1954 και η Κέλι έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Κατά τη διάρκεια του 1954 γύρισε άλλες δυο ταινίες και τις δυο με συμπρωταγωνιστή τον Γουίλιαμ Χόλντεν.

Η πρώτη ήταν το "Οι γέφυρες του Τόκο-Ρι" και η δεύτερη ήταν "Η χωριατοπούλα", βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό δράμα του Κλίφορντ Όντετς. Εκτός από τον Χόλντεν στην ταινία πρωταγωνιστούσε και ο Μπινγκ Κρόσμπι στο ρόλο του αλκοολικού της συζύγου. Η Κέλι δεν ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο. Πρώτη επιλογή ήταν η Τζένιφερ Τζόουνς που αναγκάστηκε να τον απορρίψει λόγω εγκυμοσύνης. Η Metro-Goldwyn-Mayer που έπρεπε να τη δανείσει στην εταιρεία Paramount δεν της επέτρεπε να αναλάβει το ρόλο. Όταν όμως η Κέλι απείλησε να μαζέψει τα πράγματά της και να σπάσει το συμβόλαιό της με την εταιρεία, της επέτρεψαν να λάβει μέρος στην ταινία.

Η ερμηνεία της στη "Χωριατοπούλα" της χάρισε την υποψηφιότητα για το Όσκαρ Α´ γυναικείου ρόλου το 1954. Η μόνη που την απειλούσε ήταν η Τζούντι Γκάρλαντ που είχε κάνει επιτυχημένη επανεμφάνιση την ίδια χρονιά με το "Ένα αστέρι γεννιέται. Τα σκανδαλοθηρικά περιοδικά ανέφεραν κόντρα μεταξύ των δυο σταρ. Τη βραδιά της απονομής η Γκάρλαντ βρισκόταν στο νοσοκομείο έχοντας μόλις γεννήσει το γιο της Τζόζεφ και δίπλα της υπήρχαν κάμερες, ώστε σε περίπτωση που κέρδιζε το βραβείο να μπορούσε να βγάλει ευχαριστήριο λόγο από το νοσοκομείο. Νικήτρια όμως αναδείχτηκε η Κέλι, κάτι που η Γκάρλαντ δεν ξέχασε ποτέ.

Τα επόμενα δυο χρόνια γύρισε άλλες τρεις ταινίες, εκ των οποίων η πρώτη ήταν η τρίτη και τελευταία της συνεργασία με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ στην ταινία Το Κυνήγι του Κλέφτη (1955). Την ίδια χρονιά στο φεστιβάλ των Καννών γνώρισε τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ´ του Μονακό, με τον οποίον κράτησε για μήνες επικοινωνία. Επιστρέφοντας στη Αμερική γύρισε την ταινία "Ο κύκνος" (1956) όπου πλάι στον Άλεκ Γκίνες υποδύθηκε μια πριγκίπισσα. Η ταινία ήταν προφητική και η ζωή να μιμήθηκε την τέχνη καθώς ο Ρενιέ μετά το τέλος των γυρισμάτων τη ζήτησε σε γάμο.

Η εταιρεία παραγωγής της ταινίας καθυστέρησε την κυκλοφορία της μέχρι την ημέρα του γάμου της Κέλι με τον Ρενιέ. Εννιά μήνες και τέσσερις μέρες μετά το γάμο της με το Ρενιέ, η Κέλι έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί την πριγκίπισσα Καρολίνα, της οποίας τoν ερχομό ανακοίνωσαν 21 πυροβολισμοί και η μέρα της γέννησής της κηρύχθηκε μέρα αργίας. Ο πρίγκιπας Ρενιέ και η πριγκίπισσα Γκρέις απέκτησαν τρία παιδιά, την πριγκίπισσα Καρολίνα, τον πρίγκiπα Αλβέρτο και την πριγκίπισσα Στεφανί. Μετά τοn γάμο ο Ρενιέ απαγόρευσε την προβολή των φιλμ της Κέλι.

Το 1962 ο Άλφρεντ Χίτσκοκ της προσέφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο φιλμ Μάρνι και η Κέλι ήθελε να ξανασυνεργαστεί μαζί του. Όταν όμως η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον της, λόγω του γεγονότος ότι η υπόθεση του φιλμ θα αμαύρωνε την εικόνα της, αναγκάστηκε να μηn δεχτεί το ρόλο. Το 1977 ο σκηνοθέτης Χέρμπερτ Ρος προσπάθησε να τη δελεάσει να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη προσφέροντάς της τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία "Η Κρίσιμη Καμπή". Συνεπώς η Κέλι δεν επέστρεψε ποτέ στη μεγάλη οθόνη, προσπάθησε παρ´όλα αυτά να υποστηρίξει την καλλιτεχνική άνθιση στο Μονακό ιδρύοντας το Ίδρυμα Πριγκίπισσα Γκρέις που βοηθούσε όλους τους καλλιτέχνες και τεχνίτες της περιοχής. Επίσης οργάνωνε κάθε χρόνο γιορτή για τα ορφανά.

Tο 1981 η Γκρέις και ο Ρενιέ γιόρτασαν 25 χρόνια γάμου. Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1982, ενώ επέστρεφε οδικώς μαζί με τη μικρή της κόρη της Στεφανί, από το εξοχικό τους στην επαρχία, η πριγκίπισσα Γκρέις είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της και να ρίξει το αυτοκίνητο στον γκρεμό.

Το σώμα της ανασύρθηκε από το αυτοκίνητο αλλά είχε υποστεί πολλαπλά κατάγματα κaι είχε πέσει σε κώμα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Μονακό όπου της διαγνώστηκε σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Η οικογένεια της αποσυνέδεσε τοn μηχανισμό που την κρατούσε στη ζωή. Η κόρη της Στεφανί είχε υποστεί σοβαρό κάταγμα στην αυχενική μοίρα και αναγκάστηκε να φορέσει κολάρο. Πολλές είναι οι φήμες ότι η πίσω από το τιμόνι τη στιγμή του τραγικού δυστυχήματος ήταν η 16χρονη πριγκίπισσα και όχι η μητέρα της και γι´ αυτό δεν παρέστη στην κηδεία της μητέρας της.

Η κηδεία της Κέλι έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου στον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου στο Μονακό και την παρακολούθησαν περισσότεροι από 100 εκατ. τηλεθεατές παγκοσμίως.

enikos.gr