Τα σκυλιά γρυλίζουν προς σκύλους και ανθρώπους γιατί θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα. Για την ακρίβεια υπάρχουν πέντε είδη γρυλίσματος.
Στη γλώσσα των σκύλων, το γρύλισμα είναι ένας τρόπος επικοινωνίας.
Στο μυαλό του ανθρώπου είναι, αναμφισβήτητα, μια επιθετική συμπεριφορά. Κάτι που είναι λάθος.
Τα σκυλιά γρυλίζουν προς σκύλους και ανθρώπους γιατί θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα. Προσπαθούν να μας πουν κάτι.
Κάθε γρύλισμα είναι διαφορετικό και επιδέχεται πολλές ερμηνείες.
Ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων Σωτήρης Κοντάκος, μας εξηγεί τους λόγους που κάνουν τον σκύλο να γρυλίσει.
Ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Σωτήρης Κοντάκος
«Ο σκύλος, από την γέννηση του, αναπτύσσει τη γλώσσα επικοινωνίας του, η οποία ονομάζεται «σήματα ηρεμίας». Λέγονται «σήματα ηρεμίας» διότι λειτουργούν σαν ηρεμιστικά για τον σκύλο. Με αυτόν τον τρόπο, ένας σκύλος επικοινωνεί με έναν άλλο σκύλο χωρίς να υπάρχουν συγκρούσεις.
Ωστόσο, η γλώσσα επικοινωνίας μαθαίνεται έως τη 12η εβδομάδα. Μετά, κλείνει το «παράθυρο» της κοινωνικοποίησης.
Από τα πιο κοινά σήματα ηρεμίας είναι το γρύλισμα. Ο άνθρωπος το αναγνωρίζει εύκολα, καθώς έχει χαρακτηριστικό ήχο, αλλάζει άρδην το πρόσωπο του σκύλου και δείχνει, συνήθως, τα δόντια του.
Όμως, το κάθε γρύλισμα, που κάνει ένας σκύλος, είναι διαφορετικό, καθώς αλλάζει ο τόπος, το περιβάλλον και ο λόγος που το κάνει.
Υπάρχουν διάφορα είδη γρυλίσματος:
● το επιθετικό,
● του παιχνιδιού,
● όταν ενοχλείται,
● όταν νιώθει ανασφάλεια ή
● όταν κάποιος απομακρύνει το μπολ της τροφής του.
Το επιθετικό γρύλισμα
Το επιθετικό γρύλισμα συμβαίνει, όταν νιώθει ότι απειλείται ή θέλει να διαφυλάξει τον προσωπικό του χώρο ή τον χώρο που βρίσκεται. Συνήθως, γίνεται όλο και πιο έντονο μέχρι που καταλήγει στην τελική συμπεριφορά, που είναι το δάγκωμα.
Το γρύλισμα του παιχνιδιού
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο σκύλος αυξάνει υπερβολικά την ένταση του γρυλίσματος, χωρίς όμως, να θέλει να βλάψει τον κηδεμόνα.
Πάντα, όμως, χρειάζεται προσοχή στο παιχνίδι για αποφυγή κάποιου ατυχήματος ή τραυματισμού του κηδεμόνα, αλλά και του σκύλου. Κι αυτό γιατί, ο σκύλος την ώρα του παιχνιδιού ανεβάζει τόσο πολύ την ένταση, που γίνεται απρόσεκτος. Επειδή, λοιπόν, ο σκύλος χρησιμοποιεί τα δόντια του, αλλά διαθέτει και νύχια μπορεί να τραυματίσει, άθελά του, τον κηδεμόνα του.
Επίσης, ο κηδεμόνας πρέπει να επιλέγει ασφαλείς χώρους για να παίξει με τον σκύλο του, έτσι ώστε να μην τραυματιστεί. Να προσέχει, δηλαδή, το έδαφος, να είναι μαλακό και να μην γλιστράει.
Αντιθέτως, όμως, στην περίπτωση που παίζει με άλλους σκύλους η έντασή του μπορεί να φτάσει σε τόσο ψηλά επίπεδα, που μπορεί και να τσακωθούν.
Το γρύλισμα της ενόχλησης
Όταν ενοχλείται, από ένα ή πολλά ερεθίσματα, μπορεί να κάνει σήματα ηρεμίας και να γρυλίσει για να το/τα διώξει μακριά του. Αφού απομακρυνθεί το ερέθισμα, τότε ο σκύλος ηρεμεί.
Το γρύλισμα της ανασφάλειας
Ακόμα και όταν νιώθει ανασφάλεια, θα προβεί στην ίδια συμπεριφορά. Σε μερικές περιπτώσεις, που δεν εξαλείφεται το ερέθισμα, ο σκύλος μπορεί και πάλι, να κλιμακώσει την έντασή του και να δαγκώσει.
Το γρύλισμα την ώρα του φαγητού
Πολλοί κηδεμόνες προσπαθούν να πάρουν την τροφή από το σκύλο την στιγμή που εκείνος τρώει. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, είναι πιθανό να τον ακούσουν να γρυλίζει. Τότε, ο σκύλος κάνει φύλαξη πόρου, με σκοπό να κρατήσει αυτό, που για εκείνο έχει υψηλή αξία, δηλαδή το φαγητό.
Μέσω της θετικής εκπαίδευσης, ο κηδεμόνας μαθαίνει να διαβάζει και να αποκωδικοποιεί τη γλώσσα σώματος του σκύλου και να αναγνωρίζει τα σήματα ηρεμίας. Παράλληλα, με τη συνεργασία κηδεμόνα-σκύλου «χτίζεται» μια σχέση ζωής, χωρίς να υπάρχει καμία μορφή βίας και εξαναγκασμού και με σεβασμό πάντα, στη φύση του σκύλου».
Πηγή: ygeiamou.gr
