Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι, ποικίλου μεγέθους, που προκύπτουν όταν τα κύτταρα του μυϊκού τοιχώματος της μήτρας αναπτύσσονται ανώμαλα.
Τα ινομυώματα εμφανίζονται συνήθως στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, οι οποίες ανακαλύπτουν ότι τα έχουν κατά την επίσκεψή τους στο γυναικολόγο. Αυτός είναι ο βασικός λόγος, που μόνο το 7% των γυναικών γνωρίζει ότι έχει ινομυώματα.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη επιστημονική έρευνα, το 60% των γυναικών αφροαμερικανικής καταγωγής εμφανίζει ινομυώματα στην ηλικία των 35 ετών, ενώ το 80% στην ηλικία των 50 ετών.
Το 40% γυναικών, με καταγωγή από τον Καύκασο, παρουσίασε ινομυώματα στην ηλικία των 35 ετών και το 70% στην ηλικία των 50 ετών.
Ο ραδιολόγος Michael Lalezarian, σε πρόσφατο άρθρο του αναφέρει ότι οι διαστάσεις ενός ινομυώματος μπορεί να είναι ισοδύναμο με τις διαστάσεις της μήτρας κατά την 12η εβδομάδα κύησης (10 -15 εκατοστά).
Τα ινομυώματα στη μήτρα μπορεί να προκαλούν συμπτώματα - όπως αυτά που παρουσιάζονται παρακάτω - ή να είναι ασυμπτωματικά.
Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πιθανό να πιέζουν την ουροδόχο κύστη, να προκαλούν φούσκωμα, μετεωρισμό, πυελικό πόνο, ενώ διαταράσσεται και η νεφρική λειτουργία.
Ο λόγος εμφάνισής τους παραμένει «άλυτο μυστήριο» για τους επιστήμονες, οι οποίοι ωστόσο δεν αποκλείουν να ευνοούν την ανάπτυξή τους βιολογικοί και γενετικοί παράγοντες.
Η ανεπάρκεια βιταμίνης D, η υπερβολική συσσώρευση τοξινών στον οργανισμό, οι κακές διατροφικές συνήθειες, είναι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο.
Η υπερβολική συγκέντρωση οιστρογόνων και προγεστερόνης στα τοιχώματα της μήτρας ευνοεί την ανάπτυξη των ινομυωμάτων, ενώ η εμμηνόπαυση και η εγκυμοσύνη μειώνει το μέγεθός τους.
Πέρα από την αύξηση του σωματικού βάρους, άλλα συμπτώματα που μαρτυρούν την ύπαρξη ινομυωμάτων είναι η βαριά κολπική αιμορραγία, που μπορεί να διαρκεί πάνω από μια εβδομάδα, ο πόνος στην πύελο, τα πόδια και την ράχη και η δυσκοιλιότητα.
Η λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D και η συχνή κατανάλωση πράσινου τσαγιού, όπως αναφέρει ο Lalezarian μπορεί να μειώσει το μέγεθος των ινομυωμάτων και να περιορίσει την περεταίρω ανάπτυξή τους, ενώ ανάλογα με τη μέγεθος και την βαρύτητα των συμπτωμάτων που συνοδεύουν την ανάπτυξή τους, ο γιατρός μπορεί να συστήσει να αφαιρεθούν χειρουργικά.
Πηγή: Medical Daily
