Ένας μικρός πανέμορφος πλανήτης που τον βιάζουμε όλοι!

  • Παρασκευή, 8 Φεβρουάριος 2019 15:56
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Του Γιώργου Παπακωνσταντή

Πολλές βροχές, πολλοί κεραυνοί αστραπές και πολλή σκόνη εφέτος στην Κρήτη.

Ένας χειμώνας απ τα παλιά λένε οι παλαιότεροι, τότε που έτρεχαν οι «φλέβες», τα ρυάκια και ο τόπος κρατούσε την πολύτιμη υγρασία για τις «άνυδρες καλλιέργειες»

Τότε που μικρά παιδιά πιάναμε καβούρια στα ρυάκια και οι παραλίες ήταν πεντακάθαρες και γεμάτες πεταλίδες.

Οι βροχές οι φετινές μας θύμισαν πόσο η φύση έχει αλλάξει. Πόσο οι εποχές που κάποτε διαδέχονταν ξεκάθαρα η μια την άλλη, τώρα έχουν απλοποιηθεί και πολύ εύκολα πάμε από το κρύο στη ζέστη, από την υγρασία στην ξηρασία.

Η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα. Το επισημαίνουν επιστήμονες, το επισημαίνουν  ερευνητές, Το αποδέχονται κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί.  Η σταδιακή άνοδος της θερμοκρασίας είναι γεγονός και οι συνέπειές της ακόμη δεν είναι εύκολα προβλέψιμες. Έτσι μπορεί να χιονίζει στη Σαχάρα, και να έχει 20 βαθμούς στο Παρίσι την ίδια μέρα. Μπορεί να έχει -50 στο Σικάγο και να έχει υψηλότερη θερμοκρασία στο Βόρειο πόλο…Όμως τι κάνουμε για όλα αυτά;

Υπάρχουν βιομηχανίες, πολυεθνικές που δεν αποδέχονται τη συμβολή των ανθρώπινων ρύπων στην κλιματική αλλαγή, ακριβώς γιατί τα λεφτά είναι πολλά. Υπάρχουν Κυβερνήσεις που αλλάζουν πολιτική ανάλογα με το πώς επηρεάζονται από τις εταιρείες αυτές (Βλέπε Τραμπ ) και υπάρχουν και οι δράσεις των απλών ανθρώπων, οι οποίοι όμως οι περισσότεροι απλά αποφεύγουν να συνδέσουν καν το πρόβλημα με τον εαυτό τους.

Ο μέσος άνθρωπος δεν κατανοεί εύκολα τη συμβολή του στη ρύπανση του πλανήτη. Και εδώ που τα λέμε η ατομική συμβολή του καθενός είναι ελάχιστη και ανάλογη με την κατανάλωσή του. Όμως όλοι μαζί, απλά πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε.

Οι δυνατότητες αλλαγής  είναι τεράστιες και οι επιστήμονες έχουν προτείνει  λύσεις και αλλαγές που θα μπορούσαν να μειώσουν και σταδιακά να εξαλείψουν το πρόβλημα. Όμως και πάλι εμείς, οι απλοί άνθρωποι, συχνά δεν ασχολούμαστε καθόλου.

Η χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, π.χ. είναι η βασικότερη διέξοδος για την παραγωγή ενέργειας που δε ρυπαίνει. Ο ήλιος και ο αέρας, μπορούν να εξαλείψουν  τη χρήση πετρελαίου και λιγνίτη, όμως η αποφυγή χρήσης τους για λόγους αισθητικής, πρέπει να εξισορροπείται από τους ουσιαστικούς λόγους αποτροπής  χρήσης υδρογονανθράκων. Πόσο έτοιμοι είμαστε για αυτό;  Αν κανείς μας δεν θέλει να μπαίνει στη ματιά του μια ανεμογεννήτρια, τελικά πως θα συμβάλλουμε έστω και με τις μικρές μας δυνάμεις στη διάσωση του κλίματος και του πλανήτη;

Η αποφυγή καύσης ανεξέλεγκτα σκουπιδιών και πλαστικών και η ελαχιστοποίηση της χρήσης του πλαστικού μπορεί επίσης να συμβάλλει γενναία στην αναζωογόνηση του πλανήτη, άσχετα αν δεν μας βολεύει τώρα γιατί κοιτάζουμε την ευκολία μας. Η ύπαρξη βιολογικών καθαρισμών που λειτουργούν σωστά, μπορεί να διαφυλάξει την ποιότητα των θαλασσών και των υπόγειων υδάτων μας,  όμως τα έχουμε όλα αυτά σε προτεραιότητες ή τους δίνουμε έστω την πρέπουσα σημασία; Φοβάμαι πως όχι.

Πάντοτε στην ανθρώπινη ιστορία η σύγκρουση του ατομικού με το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον κυριαρχούσε. Τώρα έχουμε και τη σύγκρουση της παρούσας γενιάς με τις μελλοντικές γενιές των οποίων υποθηκεύουμε το μέλλον. Μόνο που οι μελλοντικές γενιές δεν είναι εδώ να διαμαρτυρηθούν…Οπότε εμείς απλά καταναλώνουμε το μέλλον τους και – οξύμωρο- υποτίθεται στο …όνομα το δικό τους, δηλαδή των παιδιών μας.  

Είναι απλό. Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας τι κάνει για να διαφυλάξει το μέλλον του τόπου του. Ας μην αφήσουμε κατά τη διάρκεια της δικής μας «βάρδιας» να υπονομευτεί και άλλο ο μικρός μας πανέμορφος πλανήτης.