Καλή χρονιά ή καλές και πολλές χρονιές με όμορφες στιγμές;

  • Κυριακή, 30 Δεκέμβριος 2018 10:26
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Γράφει ο Γιώργος Παπακωνσταντής

Ο χρόνος είναι συνεχής, είναι γνωστό αυτό και εμείς οι άνθρωποι έχουμε συμφωνήσει να τον μετράμε με συγκεκριμένους τρόπους. Μια περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, σηματοδοτεί τη διάρκεια ενός έτους. Η περιστροφή της γης γύρω από τον εαυτό της σηματοδοτεί το 24ωρο και την εναλλαγή μέρας και νύχτας.

Είναι γνωστά αυτά όπως επίσης είναι γνωστό πως έχουμε χωρίσει το έτος σε 12 μήνες.  Όμως η ροή του χρόνου είναι αέναη. Δεν σταματά ποτέ. Αυτό που τώρα είναι παρόν, ήδη είναι παρελθόν. Εμείς οι άνθρωποι όμως έχουμε μάθει να χωρίζουμε τις δραστηριότητές μας σε χρονικές περιόδους. Να τις κατηγοριοποιούμε με βάση τις ημερομηνίες που συνέβησαν και με τον τρόπο αυτό διατηρούμε την ιστορική συνέχεια του παρελθόντος μας….Θυμάμαι ακόμη πόσο με μπέρδευε στην ιστορία το έτος της Γαλλικής επανάστασης… βλέπεις έμοιαζε το 1789 με το 1879..έπρεπε να συνειδητοποιήσω τη διαφορά του αιώνα, 18ος και 19ος για να πάψω να μπερδεύομαι…όμως τι σημασία έχει αυτή η ακριβολογία  των χρονολογιών; Γιατί έχουμε την τάση να κλείνουμε και να ανοίγουμε περιόδους χρονικές με ευχές και προσδοκίες για αλλαγές; Γιατί λέμε καλό μήνα την  1η του μηνός, αφού ο χρόνος είναι συνεχής και δεν αλλάζει τίποτα στη ροή του; Επειδή αυθαίρετα καθορίσαμε εμείς οι άνθρωποι την αρχή και το τέλος του μήνα;

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με την αρχή και το τέλος του έτους. Αφού λοιπόν μετράμε τα χρόνια, έχουμε καθορίσει ένα ημερολογιακό τέλος του έτους και μια αρχή του επόμενου. Ανθρώπινη πνευματική κατασκευή που έχει γίνει από όλους τους δυτικούς αποδεκτή.

Πάνω σ αυτή την εναλλαγή, έχει χτιστεί όλη η ψυχολογική ανάγκη των ανθρώπων  να βάζει όρια σε περιόδους, να κλείνει κύκλους και να ανοίγει καινούργιους. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2018 είναι ήδη παρελθόν, όπως είναι και το 2017 και το 2016 αλλά και το 1976…ότι ζήσαμε, ζήσαμε. Καλό, κακό, άσχημο, τρομακτικό, όμορφο, αδιάφορο,  αυτό είναι, δεν αλλάζει.  Όμως εξακολουθούμε να έχουμε προσδοκίες για τη ζωή. Να θέλουμε ότι πήγε στραβά στο παρελθόν να μη συμβεί στο μέλλον και πάνω σ αυτό χτίζουμε όλη μας την κατασκευή ελπίδας και προσμονής. «Καλή χρονιά» ευχόμαστε, με την ευκαιρία της αλλαγής του έτους, αλλά στην πραγματικότητα αυτό που θέλουμε όλοι, είναι καλή υπόλοιπη ζωή, καλύτερη από την προηγούμενη, κάθε μέρα, ανεξάρτητα αν είναι η 1η ή η 234η του κάθε έτους.

Γνωρίζουμε ότι κάθε μέρα που έχει περάσει από τη ζωή μας, υπήρξε κάποτε μέλλον και παρόν.  Υπήρξε επίκεντρο ευχών από το καλημέρα και τον καλό μήνα μέχρι και την καλή χρονιά. Συχνά επικεντρώνουμε στο τυπικό των ευχών. Είτε όταν τις δεχόμαστε και νιώθουμε όμορφα ότι μας θυμήθηκαν και μας ευχήθηκαν, είτε όταν τις δίνουμε γιατί μέρες που είναι «πρέπει» να ευχηθούμε.

Όμως ο χρόνος συνεχίζεται. Η ζωή συνεχίζεται και όπως είπε και ο Ηράκλειτος «τα πάντα ρεί»…Έτσι κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα. Κάθε στιγμή είναι μια νέα στιγμή που την προσδοκούμε, τη ζούμε και τη θυμόμαστε. Αυτό είναι το μυστήριο της ζωής που κανείς δεν ξέρει το αύριο της και γι αυτό ακριβώς είναι όμορφη, γιατί μοιάζει με ταξίδι που η διαδρομή του είναι μοναδική. Οι ευχές προφανώς δεν μας χαλάνε και δεν έχουμε κάτι να χάσουμε αν τις δίνουμε απλόχερα, όμως όχι μόνο την πρωτοχρονιά, αλλά να τις έχουμε μέσα μας ως προσδοκία και στάση ζωής κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Καλή χρονιά λοιπόν και καλές στιγμές στη ζωή μας !