Η Μαρία Κάλλας εμφανίζεται χαμογελαστή στο σκηνικό, φορώντας μια λευκή φόρεμα και στη συνέχεια ανασηκώνεται η φωνή της, αναγνωρίσιμη ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες φωνές της, εμφάνιση που χάρη σε ένα ρεαλιστικό ολόγραμμα του αείμνηστου ελληνικού σοπράνο έχει ενθουσιάσει το κοινό του Παρισιού, αφήνοντας κάποιους φανταστικούς.
Η «φάντασμα» της πιο διάσημης λυρικής τραγουδιστριας του 20ού αιώνα επανήλθε για να στοιχειοθετήσει το Παρίσι, την πόλη που πέθανε στα 41 της χρόνια της. Στο αίθουσα Pleyel, ένα ολόγραμμα φωτογραφικής ακρίβειας που κόβει την ανάσα, μιμούμενο σχεδόν μέχρι την τελειότητα της κίνησης της «φωνής του αιώνα». Ο τρόπος με τον οποίο τα χέρια της ακουμπούν με λεπτότητα στους ώμους της, η σάρκα της αγκαλιάζει τα χέρια, η επικοινωνία της με τη συμμορία στην αίθουσα, κάνει κάποιους να μην πιστεύουν στα μάτια τους.
«Εχεις πραγματικά την εντύπωση, ότι είναι εδώ. Δεν ξέρω πώς γίνεται, αλλά είναι συγκλονιστικό », δηλώνει ο Τιέρι, ένας 70χρονος που ξέρει απ ´έξω όλες τις ηχογραφίες του ελληνικού ντίβα. «Είναι μαγικό, εκπληκτικό, στέλνει ...», λέει ο 40χρονος Ολιβιέ. «Είναι συγκλονιστικό για τη γενιά μας, που δεν γνώρισε την Κάλλας».
Βρισκόμαστε μακριά από τις θορυβώδεις επευφημίες που ακολουθούσαν τις εμφανίσεις της. Σε ένα ιστορικό ρεκόρ, το κοινό επευφήμησε μία φορά την «Divina» όρθιο επί 40 λεπτά. Στην αίθουσα Pleyel όμως ακούστηκαν μερικά «μπράβο» μετά τις άριες που τής εξασφάλισαν την αθανασία, όπως «La Habanera» του Bizet και η «Casta Diva» του Bellini.
Το θέαμα είναι σχεδιασμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας από το αμερικανικό στούντιο Base Hologram. Είναι αληθινότερο από το αληθινό, αλλά έχει τα όριά του. «Την πρώτη φορά κάνει θεατρική είσοδο στην σκηνή, παίζει την ντίβα, περιμένει ότι όλος ο κόσμος θα είναι όρθιος ουρλιάζοντας», αλλά «δεν υπάρχουν παρά λίγα ισχνά χειροκροτήματα...αφού οι άνθρωποι αναρωτιούνται "να παρασυρθώ, να μην παρασυρθώ;" », περιγράφει ο Ολιβιέ.
Πολύ λίγοι στην αίθουσα έχουν δει την Μαρία Κάλλας να τραγουδά, ζωντανή και δεν την γνωρίζουν παρά από τα σπάνια αποσπάσματα ασπρόμαυρων βίντεο. Η Κάλλας επανεφηύρε την όπερα ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο το ιταλικό bel canto και κυρίως βάζοντας την θεατρικότητα στην καρδιά του λυρικού τραγουδιού χάρη στο ταλέντο της τραγωδού.
Εάν και πολλοί, σαν την Μαρί-Φρανς, συγκινημένοι λένε, ότι το θέαμα τους έκανε να ανατριχιάσουν, άλλοι φαν δηλώνουν απογοητευμένοι. «Εμένα η Κάλλας πάντα με συγκλόνιζε. Και αυτό δεν με συγκλονίζει! Κρίμα!», λέει η Ζανίν.
Η φωνή της «απόλυτης ντίβας» ήταν μοναδική επειδή μπορούσε να περάσει με άνεση από τις πιο χαμηλές στις πιο ψηλές νότες. Το θέαμα βασίζεται στην ψηφιακή επεξεργασία αυθεντικών εγγραφών - παρά τις κάποιες παρεκκλίσεις- μία πρόκληση για την ιρλανδή διευθύντρια ορχήστρας Ιμίαρ Νουν. «Εχω απομνημονεύσει κάθε στροφή, κάθε πέρασμα, κάθε παύση για 90 λεπτά μουσικής», λέει , ομολογώντας ότι κόντεψε να βάλει τα κλάματα όταν είδε δίπλα της το ολόγραμμα για πρώτη φορά.
Μετά τις εκδηλώσεις στο Βρυξέλλες και το Λονδίνο, ορισμένοι επέκριναν τα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης και του Τύπου, την «λατρεία του παρελθόντος» μέχρι και την «νοσηρή λατρεία». Αλλά για την ιρλανδική διευθύντρια ορχήστρας, είναι πάνω από ένα νέο τρόπο προσέλκυσης κοινού προς την όπερα και την κλασσική μουσική. «Θα έρθουν από την περιέργεια για την τεχνολογία και μετά θα πουν» ωραία που είναι η Tosca »και θα πάνε να δουν ζωντανή την Tosca».
news.gr
