Λουίζα Μέι Άλκοτ, η συγγραφέας που έγραψε τις Μικρές Κυρίες συγκινώντας τα κορίτσια του πλανήτη

  • Πέμπτη, 29 Νοέμβριος 2018 08:47
  • Συντακτική Ομάδα
  • Πρόσωπα

Αμερικανίδα συγγραφέας, γνωστός κυρίως για τη μυθιστορία της «Μικρές Κυρίες» (1868), δημοφιλής ανάγνωση του κοριτσόκοσμου για πολλά χρόνια.

Η Λουίζα Μέι Άλκοτ γεννήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1832 στην πόλη Τζιμεντάουν της Πενσυλβάνια, η οποία σήμερα αποτελεί υποσέλιδο της Φιλαδέλφειας. Ήταν η δεύτερη από τις τέσσερις κοπέλες του εκπαιδευτικού και του υπερβατικού φιλόσοφου Έμη Μπρονσόν Άλκοτ (1799-1888), φυσαλίδου, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών και της κατάργησης της δουλείας - και του κοινωνικού λειτουργού Άμπι Μέι.

Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο Κονκόρντ και τη Βοστώνη, όπου ο πατέρας της ίδρυσε μια πειραματική σχολή. Από πολύ καιρό νέοι συναντήθηκαν στον Ναθάνιελ Χόθορν, ο Ράλφ Γουάλντο Χέτφορντ και ο Χέρι Ντεβίντ Θόρο, τρεις σημαντικές πνευματικές προσωπικότητες της Αμερικής, φίλοι του πατέρα της, με τους οποίους μοιράστηκαν τα ίδια φιλοσοφικά πιστεύω. Η Υπερβατισμός ή Υπερβατολογισμός (που υπερασπίστηκε) ήταν μια χαλαρή φιλοσοφική κίνηση που δημιουργήθηκε στη Νέα Αγγλία το 19ο αιώνα και σε γενικές γραμμές πίστευε στην υπεροχή της διαίσθησης έναντι της λογικής και της εμπειρίας στην αποκάλυψη των βαθύτερων αληθειών.

Η Άλκοτ κατάλαβε πολύ γρήγορα πως ο πατέρας της ήταν χαμένος στις φιλοσοφικές του αναζητήσεις και τα ουτοπικά κοινωνικά πειράματα («Fruitlands») και δεν είχε το πρακτικό πνεύμα που χρειαζόταν για να συντηρήσει την οικογένειά του. Έτσι, ξεκίνησε ο αγώνας της για την οικονομική επιβίωση της οικογένειάς της.

Από παιδί ακόμη έβγαζε χρήματα φτιάχνοντας ρούχα για κούκλες. Αργότερα δούλεψε ως ράφτρα, δασκάλα (δουλειά που απεχθανόταν), οικιακή βοηθός και συγγραφέας. Το πρώτο της βιβλίο ήταν μία συλλογή παραμυθιών με τίτλο «Παραμυθολούλουδα» («Flower Fables»,1854), που δεν ήταν άλλα από τα παραμύθια που έλεγε στην κόρη του Έμερσον, Έλεν.

Όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος Πόλεμος, η Άλκοτ, που ήταν φανατική υπέρμαχος της κατάργησης της δουλείας, κατατάχθηκε ως νοσοκόμα στο στρατό των Βορείων. Κόλλησε, όμως, τυφοειδή πυρετό και αναγκάστηκε να γυρίσει στο σπίτι της. Η υγεία της δεν αποκαταστάθηκε ποτέ εντελώς.

Το 1863 εξέδωσε σε βιβλίο τα γράμματά της, με τον τίτλο «Σκηνές του Νοσοκομείου» («Hospital Sketches»), με το οποίο γνώρισε την πρώτη της επιτυχία. Αμέσως μετά άρχισε να συνεργάζεται με το περιοδικό «Atlantic Monthly», γράφοντας παιδικές ιστορίες. Όταν της ζητήθηκε από το περιοδικό να γράψει ένα βιβλίο για κορίτσια, στην αρχή αρνήθηκε, λέγοντας πως «δεν της άρεσαν τα κορίτσια, αλλά μόνο τα αγόρια».

Τελικά, όμως, πιεσμένη από τις οικονομικές ανάγκες της οικογένειάς της, δέχθηκε κι έγραψε το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «Μικρές Κυρίες» («Little Women», 1868-1869), ένα από τα δημοφιλέστερα βιβλία για κορίτσια που έχουν γραφεί ποτέ.

Το βιβλίο παρακολουθεί τις ζωές τεσσάρων προικισμένων αδελφών, που μεγαλώνουν στη Νέα Αγγλία την εποχή του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου. Η Μεγκ είναι όμορφη, η Τζο ταλαντούχα στο γράψιμο, η Μπεθ παίζει πιάνο και συνθέτει, ενώ η Έιμι ζωγραφίζει. Στην εξέλιξη του μυθιστορήματος τα τέσσερα κορίτσια αρχίζουν να διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους και να γίνονται ολοκληρωμένες γυναίκες. Η μητέρα τους, που βρίσκεται στο κέντρο της ζωής τους, τους εμπνέει την πίστη στον εαυτό τους, τους διδάσκει τρόπους για να ξεπερνούν κάθε δυσκολία και τους μαθαίνει να είναι ειλικρινείς.

Οι «Μικρές Κυρίες» γνώρισαν αμέσως τεράστια επιτυχία κι έτσι το 1869 η Άλκοτ μπόρεσε να γράψει στο ημερολόγιό της: «Δόξα τω Θεώ, πλήρωσα όλα τα χρέη. Τώρα μπορώ νομίζω να πεθάνω ήσυχη».

ΣΤΟ συνέχεια γράφει και άλλα βιβλία βασισμένα στις εμπειρίες των παιδικών της χρόνων: Ένα παλιομοδίτικο κορίτσι »,« Το σακούλι της θείας Τζο »(1872-1882, 670) τόμοι), «Μικροί κύριοι» (1871) και άλλα.

Δύο σοβαρά μυθιστορήματα που έγραψε, το «Moods», 1864), που ήταν και το αγαπημένο της και το «Δουλειά» («Εργασία», 1873), είχαν λιγότερη επιτυχία, όπως επίσης και το «Ένας σύγχρονος Μεφιστοφελής »(« A Modern Mephistopheles », 1877).

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, τα μόνα που ήταν απαλλαγμένα από τις οικονομικές δυσκολίες, είχαν σκιάσει από την θανάτωση του αδερφού της Ελίζαμπεθ, της μητέρας της και της μικρότερης αδερμίδας Μαι, της οποίας η κοπέλα ανέλαβε η ίδια να μεγαλώσει.

Καταγεγραμμένη από την αρρώστια της και υποφέρει από συνεχείς πόνους, η Λουίζα Μέι Άλκοτ πέθανε στις 6 Μαρτίου 1888, δύο ημέρες μετά την θανάτωση του πατέρα της.

Βιβλία της Άλκοτ στα Ελληνικά

Μικρές Κυρίες
Η κληρονομία
Το παιδί του
τσίρκου Μικροί Κύριοι
Ένα ρομαντικό κορίτσι
Φτηνές ερωτική καταδίωξη
Πίσω από τη μάσκα

sansimera.gr