όταν το κράτος χορεύει σε ρυθμούς Ζορμπά. Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Παρασκευή, 28 Σεπτέμβριος 2018 22:08
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Ο «Ξενοφών», ήταν μια ψυχρή κατεβασιά από τα βορειοανατολικά και μας επηρέασε, κατεβάζοντας καμιά δεκαριά βαθμούς τη θερμοκρασία τώρα, στην αρχή του φθινοπώρου. Ο «Ζορμπάς»,είναι ένας κυκλώνας που δημιουργήθηκε στη κεντρική Μεσόγειο και απειλεί να κινηθεί ανατολικά, περνώντας ανάμεσα Κρήτη και Πελοπόννησο και απειλώντας με ανέμους και βροχές.

Έτσι ονομάστηκαν από τους αρμόδιους τα δυο καιρικά φαινόμενα που έδωσαν μπόλικη τροφή στα ΜΜΕ να ανακαλύψουν ακραία καιρικά φαινόμενα, να προβλέψουν καταστροφές και να φοβίσουν τον κόσμο. Και το κράτος; Τι έκανε το κράτος; Το κράτος, με φοβισμένους και ευθυνόφοβους ιθύνοντες, έχοντας πρόσφατη και την καταστροφή στο Μάτι, συμμετείχε στο…πανηγύρι του φόβου, με έκτακτες ανακοινώσεις της Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, με προειδοποιήσεις αλλά και με κλείσιμο των σχολείων…

Έτσι δημιουργήθηκε ένα όμορφο, ελεύθερο,φθινοπωρινό τριήμερο για μαθητές και δασκάλους. Έτσι  εδώ στην Κρήτη, με κλειστά σχολεία την Παρασκευή, ήταν χαρά Θεού. Ήταν μέρα εκδρομής η Παρασκευή όχι μέρα κακοκαιρίας.

Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε ότι υπήρχε κίνδυνος και για πιο λόγο αποφάσισε να κλείσουν τα σχολεία, ενώ ήταν μια σχεδόν καλοκαιρινή μέρα και τα καιρικά φαινόμενα ήταν μακριά. Δε γνωρίζω αν έπεσε θύμα κακής πληροφόρησης από τους αρμόδιους για την πρόβλεψη του καιρού…Όμως, δημιούργησε δύο κακά προηγούμενα. Όποτε θα έχουμε κάπως άσχημο καιρό, όποτε θα βρέχει ή θα φυσάει λίγο παραπάνω αέρας, θα θεωρείται αυτονόητο το κλείσιμο των σχολείων. Όταν δε πέσει και χιόνι, που τόσο το έχει ανάγκη η Κρήτη, ε τότε θα σταματήσουν τα πάντα. Θα απαιτούν όλοι να σταματήσουν τα πάντα. Να μη πηγαίνουν στις δουλειές τους οι δημόσιοι υπάλληλοι, να μην κινείται η αγορά, να μη μετακινείται κανείς για λόγους …προληπτικούς.  Τι στο καλό, να βρέχει πολύ και να κινδυνέψουν μη βραχεί το μαλλί; Να χιονίσει και να πρέπει να βάλουν αλυσίδες;  

Το δεύτερο προηγούμενο που δημιουργείται, είναι ότι το Κράτος φαίνεται να προτιμά αντί να οργανωθεί, να δημιουργήσει μηχανισμούς και να εκπαιδεύσει κρατικούς και δημοτικούς υπαλλήλους, πολίτες, μαθητές, εθελοντές κλπ, ώστε να μπορούν να συνεχίζουν την καθημερινότητά τους ακόμη και με άσχημο καιρό, αντί να οργανώσει τα σχολεία να είναι χώροι απόλυτης προστασίας σε περιπτώσεις άσχημων καιρικών φαινομένων αλλά και σε άλλες περιπτώσεις απειλών φυσικών καταστροφών, θεωρεί ευκολότερο και ποιο φυσικό να κλείνει τον κόσμο στα σπίτια του και να αναθέτει την ευθύνη στους πολίτες. Σκέφτηκε άραγε κανείς ότι με το κλείσιμο των σχολείων τα περισσότερα παιδιά δε γλύτωσαν τη μετακίνηση, ειδικά τα μικρά, αφού οι γονείς τους έπρεπε κάπου να τα «παρκάρουν» για να μπορούν να πάνε στη δουλειά τους; Στη γιαγιά, στο θείο, στο γείτονα, ή να τα πάρουν μαζί τους; Σκέφτηκε κανείς ότι τα μεγαλύτερα παιδιά απλά αντί να είναι στο -ασφαλές;- περιβάλλον του σχολείου τους γυρνούσαν στους δρόμους και στις καφετέριες; 

Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις που επιβάλλεται να κλείσουν τα σχολεία, αλλά αυτές πρέπει να είναι πραγματικά ακραίες και αφού έχουν μελετηθεί πολύ προσεχτικά τα πράγματα. Εξάλλου τα σχολεία πρέπει να είναι ασφαλείς χώροι, οι ασφαλέστεροι σε μια σοβαρή χώρα…Αν εμείς δρούμε έτσι με την πρώτη κακοκαιρία, τι πρέπει να κάνουν οι Βόρειοι; Οι Φιλανδοί, οι Νορβηγοί, οι Καναδοί,  και γενικά εκείνοι που αντιμετωπίζουν πραγματικά εξαιρετικά άσχημες καιρικές συνθήκες;

Έτσι απλά προστέθηκε άλλη μια αποτυχία του Κράτους να αντιμετωπίσει στοιχειωδώς τα πράγματα χωρίς να φαίνεται να έχει την ευθύνη κανείς…