Οι όμορφες μέρες του Φθινοπώρου. Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Τρίτη, 11 Σεπτέμβριος 2018 10:09
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

O Σεπτέμβριος είναι εδώ, είναι ο πιο γλυκός ίσως μήνας του χρόνου. Δε φτάνει την πληθωρικότητα του Αυγούστου, ούτε τη ζεστασιά του Ιουλίου, όμως έχει τη γλυκάδα της αρχής του φθινοπώρου. Έχει τη σιγουριά της ανασυγκρότησης, της έναρξης της νέας χειμωνιάτικης περιόδου που τη σκεφτόμαστε ακόμη και όταν κάνουμε το μπάνιο μας στη Θάλασσα που είναι τώρα η πιο ζεστή του χρόνου.

Όμως μια το αεράκι που μας δροσίζει όταν βγαίνουμε έξω, μια η ανάγκη να ρίξουμε κάτι πάνω μας όταν έρχεται το βραδάκι, μας θυμίζουν ότι βρισκόμαστε στην αρχή του Φθινοπώρου. Μιας εποχής που τα έχει όλα. Την πληρότητα της ωρίμανσης, την αίσθηση της φθοράς του χρόνου που περνάει, της επιθυμίας για μια νέα αρχή, την αίσθηση της επανεκκίνησης…

Η νέα λοιπόν φθινοπωρινή και χειμωνιάτικη σεζόν, ξεκίνησε σηματοδοτούμενη από το άνοιγμα των σχολείων, από τη σταδιακή μείωση της διάρκειας της μέρας, από την αλλαγή στις εσωτερικές μας ανάγκες. Δεν είναι πια προτεραιότητά μας η νέα παραλία που ανακαλύψαμε, αλλά περισσότερο η αξιοποίηση των ακόμη όμορφων και ζεστών ημερών, για μια τελευταία εκδρομούλα, μια από τις τελευταίες βουτιές μας στη Θάλασσα…

 Οι αναμνήσεις του καλοκαιριού δίνουν σιγά σιγά τη θέση τους στα σχέδια για το Φθινόπωρο και το Χειμώνα και η διαχρονική αγωνία για το πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος μας δημιουργεί ένας διαρκές συναίσθημα ανικανοποίητου…Πάντα θα λέμε λίγο ακόμα και πάντα ο χρόνος δεν θα φτάνει. Όμως ο συμβιβασμός είναι αναγκαίος. Οι στιγμές του φθινοπώρου είναι και αυτές ανεπανάληπτες, τα ηλιοβασιλέματά του μάλιστα είναι καλύτερα από εκείνα του καλοκαιριού, αφού πάντα κάποια συννεφάκια θα χρυσίζουν στο λιόγερμα.

Είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Σε πολύ λίγο καιρό θα αρχίσουμε να συζητάμε για τα Χριστούγεννα, μετά η Άνοιξη, μετά πάλι Καλοκαίρι, Έτσι εμείς, απλά στίγματα στην αέναη ροή του χρόνου, προσπαθούμε να αδράξουμε τη μέρα…την κάθε μέρα που μας χαρίζεται στη ζωή και που έχει πάντα κάτι να μας δώσει, να μας προσφέρει, είτε είναι Καλοκαίρι είτε Φθινόπωρο…

Σήμερα, το μυαλό μας στους μικρούς μαθητές που πάνε πρώτη φορά στο σχολείο και προσβλέπουν με δέος αυτή την αλλαγή. Χαμογελάμε μέσα μας όταν σκεφτόμαστε πόσο γρήγορα θα περάσει ο χρόνος και θα «ξεσκολίσουν», έχοντας μια ελαφριά πικράδα που εμείς δεν είμαστε πια παιδιά…Ας βουτήξουμε λοιπόν και στις μέρες του Φθινοπώρου, όπως κάναμε βουτιές στις θάλασσες του Αυγούστου και ας αφεθούμε στη μαγεία της ωριμότητας  και της γνώσης πως η ροή του χρόνου μας κάνει σοφότερους… Καλή σχολική χρονιά!!