Παρωχημένες αντιλήψεις που σκοτώνουν. Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Τετάρτη, 1 Αύγουστος 2018 00:16
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι περνάμε δύσκολα. Το ανθρώπινο είδος έχει να δείξει πολλές καταστροφές στην ιστορία του και πάντοτε επιβίωσε. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, έχουμε ζήσεις πολέμους, λιμούς, σεισμούς, καταστροφικές πλημμύρες και βέβαια πυρκαγιές με καταστροφικά αποτελέσματα. Η τελευταία πυρκαγιά ήταν η χειρότερη του είδους, εκ του αποτελέσματος. Μια εκατοντάδα νεκροί, πολλοί τραυματίες και τεράστιες υλικές καταστροφές.

Έχουμε ένα ιδιαίτερο τρόπο να αντιμετωπίζουμε τις καταστροφές αυτές.

Η κακή ώρα, η μοίρα, ο κακός μας ο καιρός, η Κυβέρνηση και πάντα το κράτος. Αυτοί  φταίνε.

Η ιδεολογική και ψυχολογική αυτή αντιμετώπιση μας βοηθάει να αποστασιοποιούμαστε από την  καταστροφή και να δυναμώνουμε τις αντοχές μας μέσα από την αυθυποβολή μας ότι εμείς ποτέ δε φταίμε και ότι «..τι να κάνουμε συμβαίνουν  αυτά, ευτυχώς που δε συνέβησαν σε μας».

Εννοείται ότι λυπούμαστε για τα θύματα και τρέχουμε να προσφέρουμε είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα, λες και αυτό μας αποενοχοποιεί μια που εμείς δεν πάθαμε τα ίδια…

Όμως όλα αυτά αποδεικνύονται ένας λάθος τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών. 

Η βαθιά μέσα μας ριζωμένη πεποίθηση, που πιστεύουμε ότι,  «ότι είναι γραφτό να σου τύχει θα σου τύχει», Μας οδηγεί στη μοιρολατρία και στον εφησυχασμό, εκεί ακριβώς οδηγεί και τους αρμόδιους.

Ως γνήσια τέκνα της νεοελληνικής κουλτούρας,  οι αρμόδιοι επιτελικοί και επιχειρησιακοί παράγοντες συχνά αντιμετωπίζουν ιδεολογικά και ηθικά τα προβλήματα των φυσικών καταστροφών, είναι ικανοποιημένοι γιατί έχουν καλή πρόθεση, «θέλουν» να κάνουν ότι καλύτερο, δεν συνειδητοποιούν όμως ότι από την πρόθεση στην πράξη, χίλια καμένα δρόμος…

Όταν πιστεύεις στη Μοίρα,  όντας υπεύθυνος δημόσιος λειτουργός, δε βάζεις σε προτεραιότητα τη λογική και την γνώση στην αντιμετώπιση παρόμοιων φαινομένων…

Εξ ου και η μόνιμη ανοργανωσιά μας στην αντιμετώπιση καταστροφών…

Δεν βάζουμε προτεραιότητα στην πρόληψη, στη λογική οργάνωση, στην αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών, δεν ακούμε τους ειδικούς που προειδοποιούν, δεν ακολουθούμε τους παγκόσμια παραδεκτούς κανόνες  στην αντιμετώπιση των καταστροφών.

Λέμε «Ο Θεός να βοηθήσει», ανάβουμε κανένα κερί στην Παναγιά και περιμένουμε το θαύμα…ήδη η συζήτηση για την καταστροφή, έχει πάρει λάθος δρόμο. Δεν αρκεί να φύγει μια αποτυχημένη Κυβέρνηση, πρέπει να φύγουν μαζί της και παρωχημένες αντιλήψεις και στερεότυπα.